Η ΟΦΕΙΛΟΜΕΝΗ ΣΥΓΝΩΜΗ
Πιστεύω να θυμόσαστε που ’χα κατηγορήσει
τον Γιάννη τον Υδραυλικό που όταν χαλάει μια βρύση
σου λέει ¨κλείσε κι έρχομαι¨ κι εσύ κόμπο το δένεις
μα μέχρι ένα εξάμηνο μπορεί να περιμένεις.
Μία φορά στη Μαχαλά μια βλάβη είχε αμελήσει∙
έκανε αυλάκι το νερό, είχε κατηφορίσει,
κύλισε και αποβραδίς έφτασε στη Μπαμπίνη.
Τζάμπα τον κήπο πότιζα κι ήταν του Γιάννη ευθύνη.
Όμως ο Γιάννης, φίλοι μου, έχει αλλάξει άρδην
¨έλα¨ του λες, ¨Λεβέντη μου¨ και έρχεται τροχάδην.
Δεν ξέρω πού οφείλεται αυτή η μεταστροφή του
κι ούτε ακούω κουτσομπολιά που λένε οι ¨κολλητοί¨ του
πως κάποιος τον ¨εζάπωσε¨, ευέξαπτος λιγάκι
που ’χε καεί και το νερό το είχε πει νεράκι.
Εγώ προχτές την Κυριακή έσπασα δυο σωλήνες
οι γείτονες θα μένανε άπλυτοι δύο μήνες.
Τηλεφωνάω στις εννιά, ήρθε εννιά και πέντε
έγινε αποκατάσταση εννιά και δεκαπέντε.
Αυτό είναι προφανώς ρεκόρ για το βιβλίο Γκίνες
άρα διαγράψτε αρνητικές γι’ αυτόν τον τύπο μνήμες.
Κι εγώ που τον εξέθεσα και τώρα άλλαξα γνώμη
μασάω τη γλώσσα και ζητώ δημόσια συγνώμη.
Άρης Μπιτσώρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.