Επικήδειος λόγος της Αγγελικής Ζαχαριά για τη μητέρα της Θεοδοσία Καραγιάννογλου(Σία Κυριαζή)
Πονεμένη μου μανούλα, Σαν ψέμα μοιάζει ετούτη η
άχαρη στιγμή, ένα ψέμα όμως πέρα για
πέρα αληθινό. Ξεκινάς για το μεγάλο ταξίδι,
το στερνό σου, ήσυχη τώρα πια μετά από
τόσο καιρό, κι εγώ δίπλα σου για στερνή
φορά να σου ψιθυρίζω λόγια σιγανά, σαν
νανούρισμα, κι ας κοιμάσαι τον αξύπνητο
ύπνο. Ἐνας άνεμος φύσηξε σήμερα
στο σπιτικό μας, αλγεινός και συνάμα
λυτρωτικός. Μία λύπη απαλή και ένα ήρεμο
πένθος έχει τυλίξει την καρδιά μου,
γιατί σήμερα δεν πονάς, γιατί από σήμερα
δεν θα ξαναπονέσεις ποτέ πια. Το ξέρω καλά. Αύριο θα είναι
όλα πιο όμορφα. Η ζωή είναι πιο δυνατή
από το θάνατο. Είναι τεχνίτρα επιδέξια
αυτή. Ό,τι χαλάει το ξαναφτιάχνει
καλύτερο. Ξέρει και βάζει σε τάξη ό,τι
η ίδια αναποδογύρισε. Η λύρα της ζωής έπαιξε για
τα στερνά σου τραγούδια πικρά. Λυράρης
της ο πόνος, που σου έπαιξε τραγούδια
του χαμού. Παραμόρφωσε το κορμί σου
αυτός. Κάθε σπιθαμή του και μία πληγή.
Κάθε μέρα που ερχόταν έφερνε μαζί της
και μια καινούργια πληγή κι ένα πόνο
πιο δυνατό. Αυτός ήταν ο μόνος σύντροφος
που…
διαβαστε περισσοτερα