Η ΘΕΙΑ ΜΑΣ: Γράφει ο Άρης Μπιτσώρης
ΠΡΟΛΟΓΟΣΜε
χρόνια πάνω από εκατό στην πλάτη
φορτωμένησήμερα
μας χαιρέτησε για πάντα η θείτσα Λένη.Γύρω
στα ογδόντα πέντε της, μέσα στο μαγαζί
τηςπέρασα
ένα πρωινό ολάκερο μαζί της.Θεώρησε
πως ζύγωνε προς τη στερνή της ώρακαι
μου ’πε: ¨επικήδειο, ποίημα, γράψε
τώρα¨.Το
έγραψα και το ’βαλα μέσα σ’ ένα συρτάριόμως
κι οι δυο ξεχάσαμε το μαύρο καβαλάρη.Γιατί
όσο κι αν λυγίζανε οι αδύναμοί της ώμοιχρόνια
πολλά της χρώσταγε αυτή η ζωή ακόμη.Σήμερα
βγάζω το χαρτί που έχει κιτρινίσειο
στίχος μου στο ξόδι της να την ξεπροβοδίσει.
Η ΘΕΙΑ ΛΕΝΗ - Καλοκαίρι 2004Δάσκαλου Γιαννακόπουλου λέγεται η πλατείακαι γύρω-γύρω έξι εφτά υπήρχαν καφενεία.Μα ήρθαν δύσκολοι καιροί και χρόνια αλλαγμένακαι τα ρολά στα μαγαζιά κλείσανε ένα-ένα.Στου Τάκια Τσώλη μοναχά η πόρτα ανοιγμένηπάνω στο μπρίκι του καφέ σκυμμένη η θείτσα Λένη.Αυτή η παλιά επονίτισσα, μπροστάρισσα, γενναία∙στην κατοχή της λευτεριάς σήκωσε τη σημαία.Τώρα χιονάτο το μαλλί, μαύρο το φόρεμά τηςγια τη Μπαμπίνη φάρος της κ…
διαβαστε περισσοτερα
Η ΘΕΙΑ ΛΕΝΗ - Καλοκαίρι 2004Δάσκαλου Γιαννακόπουλου λέγεται η πλατείακαι γύρω-γύρω έξι εφτά υπήρχαν καφενεία.Μα ήρθαν δύσκολοι καιροί και χρόνια αλλαγμένακαι τα ρολά στα μαγαζιά κλείσανε ένα-ένα.Στου Τάκια Τσώλη μοναχά η πόρτα ανοιγμένηπάνω στο μπρίκι του καφέ σκυμμένη η θείτσα Λένη.Αυτή η παλιά επονίτισσα, μπροστάρισσα, γενναία∙στην κατοχή της λευτεριάς σήκωσε τη σημαία.Τώρα χιονάτο το μαλλί, μαύρο το φόρεμά τηςγια τη Μπαμπίνη φάρος της κ…