Γράφει ο Αποστόλης Κομπλίτσης


Πλησιάζουν  τα Χριστούγεννα  και ευκαιρίας δοθείσης θέλω ν’ ασχοληθώ και ν’ αφιερώσω  σ’ όλους τους μικρούς φίλους  Μπαμπινιώτες όσους κατοικούν στην Μπαμπίνη , αλλά και σ’ αυτούς που έχουν καταγωγή από κει.  Να τους δώσω να μάθουν τα γνήσια  Μπαμπινιώτικα (Ξηρομερίτικα ) κάλαντα. Έτσι όπως λέγονται εδώ κι έναν αιώνα και βάλε και όπως εμείς τα μάθαμε από τους παλιότερους. Η καταγραφή της ιστορίας και της παράδοσης είναι ΧΡΕΟΣ για μας τους μεγαλύτερους. Επίσης ,για τα παιδιά που δεν γνωρίζουν, να πω ότι οι πιτσιρικάδες εκείνα τα χρόνια (ανάμεσά τους κι εγώ) ξύπναγαν γύρω στις  τέσσερεις το πρωί για να ‘τα πούνε’. Το αντίτιμο? Πενηνταράκι έως δίφραγκο άντε και κάνα –δυο αυγά- το τάλιρο σπάνιο.  Τότε τα περισσότερα σπίτια ήταν ανοιχτά εκείνη την ώρα γιατί οι νοικοκυρές είχαν ξυπνήσει για το ζύμωμα του ψωμιού και τα χριστοκούλουρα.  Και  όταν ο ήλιος είχε πάει δυο  ‘οργιές ‘ όπως έλεγαν οι παλιοί , το ψωμί  είχε ψηθεί και άφηνε τη μυρωδιά του διάσπαρτη. Μοσχοβό…