Γράφει: o Αποστόλης Κομπλίτσης
Μία τυχαία συνάντηση σε καφέ των νότιων προαστίων με δύο
αγαπητούς συγχωριανούς, πίνοντας τον καφέ μας και κουβεντιάζοντας, τι άλλο; Για
την Μπαμπίνη. Αφού αλληλοενημερωθήκαμε(!) για τα νέα του χωριού μας η κουβέντα
μας χωρίς να το καταλάβουμε άρχισε να περιστρέφετε γύρω απ’ τα παλιά χρόνια
όπως τα είχαν ζήσει τότε οι δύο αγαπητοί συγχωριανοί μου. Κάμποσες ώρες μας πήρε η κουβέντα κι έτσι
όπως απλωνόταν μπροστά μας το απέραντο φθινοπωρινό γαλάζιο της θάλασσας του
Σαρωνικού, μου έδωσε το ερέθισμα αν ξεδιπλώσω και εγώ κάποιες μνήμες. Σκέφτηκα να σας κεντρίσω λίγο το συναίσθημα και την
νοσταλγία των χρόνων που έχετε ζήσει στην Μπαμπίνη. Να σας θυμίσω τα μέρη που ονειρευτήκατε ίσως
μια καλύτερη ζωή. Να θυμηθείτε λίγο την
εποχή που υπήρχε εμπιστοσύνη – φιλότιμο και αλληλοβοήθεια. Τότε που η πόρτα του σπιτιού ήτα μόνο με το
«ζεμπερίκι», τότε που σε κάθε γειτονιά η μάνες εκτός απ’ τα παιδιά τους έδιναν
και στα ξένα μια φέτα ψωμί. Να σας
θυμίσω τις «μεριές» …
διαβαστε περισσοτερα