Του Άρη Μπιτσώρη
Είναι βαριά η κληρονομιά κι η φλόγα που δε σβήνει που η μια γενιά στην άλληνε με σιγουριά αφήνει.
Κι αδιάφορο αν βρίσκεσαι στης ρίζας σου τη μήτρα ή είσαι αλλού∙ δεν πιάνουνε της λησμονιάς τα φίλτρα.
Και με την πρώτη αφορμή, την πρώτη ευκαιρία πίνεις απ’ της παράδοσης τη δροσερή υδρία.
Όπως και τις αποκριές, κάμποσοι Μπαμπινιώτες με των παραδοσιακών οργάνων τους τις νότες
και με μεζέδες παλιακούς, κρασί από τις Λάμπρες τραγούδησαν και γλέντησαν μέχρι να πάθουν κράμπες.
Φιλόξενοι αμφιτρύωνες Αλέκος-Γλυκερία σαν ιερείς ακάματοι του Ξένιου του Δία
κάλεσαν στο κατώι τους φίλους, συμπατριώτες και συγγενείς, συγχωριανούς σπουδαίους οινοπότες.
Μια παρέα δυνατή με εστία τη Μπαμπίνη που την τιμούν, τη σέβονται και καμαρώνει Εκείνη.
Μα πήραν και καλούς γαμπρούς, προπάντων άξιες νύφες γιατί διαφορετικά άλλες θα είχαν τύχες.
Νύφες που αξίζουνε πολλά, μαλάματα, ριάλια αλλιώς θα βλέπαν το χωριό μονάχα με τα κιάλια.
28- 2- 2015  Άρης Μπιτσώρης