Συγκεκριμένα αναφέρει. Ένα λιβάδι στην δυτική Ελλάδα καλύπτεται  με 300 μέτρα από ιστό αράχνης καθώς η εποχή του ζευγαρώματος φτάνει στο ζενίθ της.
Οι ειδικοί επισημαίνουν ότι δεν είναι ασυνήθιστο οι αράχνες να φτιάχνουν τεράστιους ιστούς για να ζευγαρώσουν. Ειδικά όταν ο καιρός είναι υγρός και ζεστός προς το τέλος του καλοκαιριού. Δείτε εδώ

Τοπία της θάλασσας ...γνωστά κι αγαπημένα!!!!! ΞΗΡΟΜΕΡΟ ποιος να συγκριθεί μαζί σου.

Νοσταλγικές θύμησες, ανείπωτη χαρά και βαθειά συγκίνηση με μια φωτογραφίαπου μας έστειλε ο συμπατριώτης μας Νίκος Μήτσης   θα φέρει στο νουστους τότε μαθητές του Καραμούζειο ΓυμνάσιοΑστακούΣχολικό έτος 1968-69.

Το Λαογραφικό Σημείωμα της εβδομάδας



Ήμουν μικρός, πολύ μικρός και άνογος και λειτουργούσα ως ωτακουστής όταν η γιαγιά μου κλειδωμένη στο δωμάτιό της παντρολογούσε όλο το Τζουμέρκο. Ήταν ένας έντονος διάλογος της γιαγιάς με τον πατέρα της νύφης. «Πήρε καλό μπαχτίκ’ θεια Χρίσταινα. Άσε και τίποτε. Αρούπωτος είναι. Έχω κι άλλ’ κοπέλα να παντρέψω». Και η γιαγιά ανένδοτη. «Μπα, σκέτο λαζνίδ’ είναι. Δε γίνεται χωριό μ’ αυτά. Βάλε, βάλε κι άλλα».Πήγα κατευθείαν στον παππού και τον ρώτησα. Αυτός ατάραχος μού απάντησε. «Άμα παντρευτείς να ζητήσεις ένα και δύο και πολλά μπαχτίκια. Μη σε πιάσουν Κώτσιο». Εγώ έναν Κώτσιο ήξερα, έναν και τον ταύτισα. «Γιατί παππού ο Κώτσιος δεν πήρε μπαχτίκ’, όταν παντρεύτ’κε;» Κούνησε το κεφάλι του, χαμογέλασε και μου είπε: «Όταν μεγαλώσεις, θα μάθεις».