Τη χώρα που με γέννησε δεν την αναγνωρίζω απελπισμένος πρόσφυγας στους δρόμους της γυρίζω.
Πατρίδα μόνο ο ουρανός κι ο ήλιος έχει μείνει αλλά κι αυτός σιγά σιγά σαν το καντήλι σβήνει.
Γερνούν τα νιάτα γρήγορα, άνεργα, απελπισμένα τα διαβατήρια κρατούν και φεύγουν για τα ξένα.
Ήρθαν της γης οι έμποροι και οι πραματευτάδες σε έχουν βγάλει στο σφυρί και σου περνούν χαλκάδες.

Άρης Μπιτσώρης  το BLOGΤΗΣ ΟΥΤΟΠΙΑΣ

Με  τις  λίγες   γραμμές  που ακολουθούν,  θέλω  από καρδιάς  να  ευχαριστήσω  όλους  αυτούς    τους  συνανθρώπους  , τους  συγγενείς, τους  φίλους  μας , επώνυμους  και ανώνυμους,  που  μας τίμησαν  με την παρουσία τους  και μας συμπαραστάθηκαν  στις  δύσκολες  ώρες  του  πρόωρου  χαμού  του  γιού  μου  Βασίλη. Το  στερνό  αντίο  στο  κοιμητήριο του Αγίου Δημητρίου από  ένα  τεράστιο  πλήθος, ομολογώ  ότι θα  είναι  για  μένα  σημείο αναφοράς  και ευγνωμοσύνης. Θέλω να ευχαριστήσω  για  την παρουσία της,  τη Δήμαρχο του Αγίου Δημητρίου Μαρία Ανδρούτσου,  τους  παραβρεθέντες  καθηγητές  του Πανεπιστημίου, Καλοκαιρινό και Κοντό  , τον  Εισαγγελέα  μας Γ. Μασσαλή, την ηγεσία των πολιτιστικών μας Συλλόγων τοπική και περιφερειακή, τους  εκπαιδευτικούς  μας ,τον κόσμο  της μισθωτής εργασίας, και τους τόσους  άλλους  φίλους  μας επιφανείς επαγγελματίες  και μη της  πόλεως  του Aγίου Δημητρίου .  ΄Αφησα τελευταίους τους απανταχού  του λεκανοπεδίου  Μπαμπινιώτες , για  να τους πω  ότι  με συγ…