Δεν θέλω να καταπιαστώ εδώ  και ν’ αναφερθώ με τα ονόματα των ιστορούντων που εξυμνούν το γενέθλιο χώρο από την εποχή του Ομήρου όπου κρατά είκοσι χρόνια μακριά τον Οδυσσέα από τον « καπνόν τον αποθρώσκοντα» μέχρι τον Παλαμά με τα « τίμια φυλαχτά στολίδια του» , τον Κάβουρα που δεν αλλάζει το χωριό του με του «Μοριά τα παινευτά του κόσμου τ’ ασημένια» ,και το μεγάλο Ελύτη που μετά τη μάνα του περισσότερο αγαπά το χωριό του, γιατί θα έκανα απλώς Ιστορία. Θέλω όμως να δώσω, μέσα από αυτές τις γραμμές την αίσθηση από το ψυχικό σφίξιμο που νιώθει διαχρονικά  ο άνθρωπος από την επιθυμία και το διακαή πόθο να επισκέπτεται τον τόπο όπου είδε το φως του ήλιου . Μια τέτοια ανεπάντεχη χαρά προσκυνηματικής επίσκεψης δέχθηκε χθες 26 Αυγούστου στο καφενείο Ζαρκαδούλα η « ΜΠΑΜΠΙΝΗ». Ένα ευχάριστο ξάφνιασμα σταμάτησε την κουβέντα μας όταν είδαμε πως ερχόταν προς το μέρος μας ένα μεγάλο …

Με το φωτογραφικό φακό του Ανδρέα Πέππα