"Η Βελανιδιά στη Λογοτεχνία…Υπό την βασιλικήν  δρυν, Bασιλική δρυς, Αλληγορία, Bίωμα, Mύθος και Tραγούδι…"
Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη

Η βελανιδιά ή βαλανιδιά (επιστ. Δρυς,  Quercus) είναι γένος φυτών της οικογένειας των Φηγοειδών  (Fagaceae). Είναι το κατ’ εξοχήν δένδρο των δρυμών. Είναι δέντρο ψηλό, αιωνόβιο που βρίσκεται είτε σε πεδινές είτε σε ορεινές περιοχές. Ο καρπός της βαλανιδιάς είναι το βαλανίδι (από το βάλανος), χρήσιμο για ζωοτροφές και στη βυρσοδεψία. Το ξύλο όλων των ειδών είναι βαρύ, σκληρό και δεν σαπίζει εύκολα. Χρησιμοποιείται στην οικοδομική, ναυπηγική, επιπλοποιία, στην κατασκευή σανίδων, δοκαριών και παρασκευάζονται από αυτό ξυλάνθρακες πολύ καλής ποιότητας.[Βλέπετε Wikipedia ]......

H βελανιδιά πηγή έμπνευσης

ΠΑΜΠΛΕΚΗΣ, Χριστόδουλος, ὁ Ἀκαρνάν. Ἡ ἀληθής πολιτική, ἥτις διαιρεῖται εἰς διάφορα κεφάλαια ὡς ἐν τῷ πίνακι φαίνεται, χρήσιμα καί ἀναγκαῖα πρός διακόσμησιν καί στολισμόν τῶν εὐγενῶν ἀνδρῶν, διδάσκουσα ἕκαστον οὐ μόνον ἀποφεύγειν τά ἐλαττώματα, καί τά ἐξ αὐτῶν ἐναντία, ἀλλά μήν ὡς οἷον τε, καί τήν ἀρετήν ἀσπάζεσθαι, μεταφρασθεῖσα ἐκ τῆς γαλλικῆς εἰς τήν ἡμετέραν ἁπλῆν διάλεκτον, νῦν τό πρῶτον τυπωθεῖσα, καί ἐπιμελῶς διορθωθεῖσα. Βιέννη, Νικόλαος Γλυκύς, 1781. 8ο, 15 + 176 σ. (ἐλαφρά ὀξειδωμένο ἀντίτυπο, λεκέδες ἀπό νερό κυρίως στά περιθώρια τῶν 3 τελευταίων τευχῶν). Ξυλόγραφο τυπογραφικό σῆμα στόν τίτλο καί κτητορική σημείωση («Καί τόδε σήν τις άλης Παναγιώτη Π(α)παδόπουλου»). Ἀρχικά εὔκαμπτα χαρτόνια (λίγο λερωμένα, σπασμένη ἡ κάτω σύνδεση, χαλαρωμένη ἡ πάνω). Legrand (18ος αἰ.) 1042, Λαγανᾶς 443.
ΣΠΑΝΙΟ. Πρόκειται γιά τό πρῶτο ἔργο τοῦ Ξηρομερίτη μοναχοῦ καί φιλοσόφου Χριστοδούλου Παμπλέκη, ἐκπροσώπου τῆς δεύτερης γενιᾶς τῶν Ἑλλήνων Διαφωτιστῶν. Τό ἔργο κυκλοφόρησε ἀνώνυμα καί ἀποδόθηκε…

Σαν σήμερα 8-3-1953 Παγκόσμια Ημέρα της Γυναίκας .Γεννήθηκε ο συγχωριανός μας Άρης Μπιτσώρης και όπως είναι γνωστό και για αυτό το γεγονός δεν το άφησε ασχολίαστο. Και βέβαια δεν ήταν δυνατόν να μην απαγγελθούν με τον δικό του υπέροχο σατυρικό τρόπο, και οι παρακάτω κατάλληλοι  στίχοι  

Ποτέ δεν είχα φανταστεί πως κάποτε θ’ αγιάσω στο πάνθεον των εκλεκτών του Υψίστου να περάσω.
Μα Άνωθεν ο βίος μου είναι καθορισμένος κι όχι τυχαία στις οκτώ του Μάρτη γεννημένος.

ΓΥΝΑΙΚΑ Γυναίκα μάνα, αδερφή, γυναίκα ερωμένη αγία ή αμαρτωλή πολυτραγουδισμένη.
Ως Πηνελόπη σε τιμώ, Μαρία και Υπατία, ως Κλεοπάτρα σε ποθώ, Ελένη, Ασπασία.
Όποια και να ’σαι σ’ αγαπώ, γυνή, αιώνια μήτρα, τ’ αλάτι είσαι της ζωής, του κόσμου αυτού η φύτρα.
Περισσότερα εδώ

Η Άλκη Ζέη γεννήθηκε στην Αθήνα το 1925 και πέρασε τα παιδικά της χρόνια στη Σάμο, νησί απ’ όπου καταγόταν η μητέρα της. Όταν πήγε σχολείο, η οικογένειά της εγκαταστάθηκε στο Μαρούσι και μετά στην Αθήνα. Σπούδασε στη Φιλοσοφική Σχολή του Πανεπιστημίου Αθηνών, στη Δραματική Σχολή του Ωδείου Αθηνών και στο Κινηματογραφικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Η σχέση της με το γράψιμο ξεκίνησε στα σχολικά χρόνια, γράφοντας έργα για το κουκλοθέατρο, διηγήματα και νουβέλες, που δημοσιεύονταν σε διάφορα λογοτεχνικά περιοδικά. Αγωνίστηκε για την ελευθερία, την κοινωνική δικαιοσύνη και τη δημοκρατία, συμμετέχοντας στο αριστερό κίνημα από τα χρόνια της γερμανικής κατοχής στην Ελλάδα. Κείμενο NEWS BOMB

enoch arden poem  Alfred, Lord Tennyson ΕΝΟΧ  ΑΡΝΤΕΝ  ένα ποίημα του  Άλφρεντ  Τένυσον
σε δική του απόδοση, εδώ οι δύο πρώτες στροφές
οι εικόνες είναι του Ηλία Κουτσονικόλα

Σχημάτιζαν μακριές σειρές τα βράχια τα σπασμένα κι ανάμεσα στα χάσματα άμμος, νερά αφρισμένα. Κόκκινες στέγες στριμωχτές πίσω απ’ το λιμανάκι κι ενδιάμεσα ξεχώριζε ένα λιτό εκκλησάκι. Ψηλότερα ένας μακρύς σκαρφάλωνε δρομάκος προς ένα μύλο θεόρατο σε ύψος και σε μάκρος. Λόφος με τάφους Δανικούς πιο πάνω ήταν σπαρμένος κι ολόγυρα με φουντουκιές ο τόπος δασωμένος. Εκεί κάθε φθινόπωρο μαζεύονταν μπουλούκια οι κάτοικοι και μάζευαν τα νόστιμα φουντούκια.
Διαβάστε περισσότερα εδώ