ΝΙΚΟΣ ΤΖΑΚΩΣΤΑΣ
¨Κάνε μια στάση οδηγέ να κατεβεί η κυρία,
έρχομαι για εισιτήρια πίσω στη γαλαρία¨.
Ο Νίκος ο εισπράκτορας, γραμμή Ωρωπός-Αθήνα∙
ΚΤΕΛ Αττικής, στα φόρτε τους ήταν τα χρόνια εκείνα.
Μ’ όρθιους και καθήμενους τα λεωφορεία πλήρη
κι εκείνος με χαμόγελο με χιόνι ή με λιοπύρι.
Με τον ιδρώτα πότισε την άσφαλτο ο τύπος
ο εύθυμος, ο έντιμος, ο μπεσαλής ο Νίκος.
Μέσα στο πιο ετερόκλητο ανθρώπινο χαρμάνι
ποτέ, κανείς δε βρέθηκε παράπονο να κάνει.
Ευτυχισμένα, ανέφελα τα παιδικά του χρόνια
μα ήρθαν δίσεχτοι καιροί, χορτάριασαν τ’ αλώνια.
Η κατοχή κι ο εμφύλιος σημάδεψαν τη νιότη
και ύστερα το ¨δίπλωμα¨ πήρε Μακρονησιώτη.
Στη βιοπάλη αργότερα, κατόπιν οικογένεια
πορεύτηκε μες στη ζωή με ήθος και ευγένεια.
Ο Νίκος ήταν θείος μου απ’ το χωριό Μπαμπίνη
κι όρθιος, ενενήντα οκτώ, αυτή τη ζήση αφήνει.
Σ’ έναν αιώνα ισχυρό το αποτύπωμά του
κι εύχομαι μέσα απ’ την καρδιά σε εγγόνια και παιδιά του,
να ’ναι το χώμα ελαφρύ που σκέπασε το Νίκο,
να τον θυμούνται εσαεί στον ύπνο και στον ξύπνο.
Αυτός εκεί στου ουρανού μέσα τα λεωφορεία
στους επιβάτες Άγγελους θα λέει πάντα αστεία.
Άρης Μπιτσώρης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.