Ένα πανηγύρι που δεν πρέπει να γίνει.
Γράφει ο
Γιώργος Θεοδώρου
Δεν γνωρίζω, αλλά δεν έχει και σημασία σε ποιόν ανήκει η φαεινή ιδέα, ως προς το περιεχόμενο των φετινών εκδηλώσεων του πολιτιστικού συλλόγου του χωριού μας. Καμία αξία, έστω και αν η απόφαση αυτή είναι της σχετικής ή της απόλυτης πλειοψηφίας των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου. Ακόμη, και το τονίζω, δεν έχει σημασία είτε η απόφαση είναι πλειοψηφική είτε ομόφωνη. Αποκτά βαρύνουσα σημασία από μόνη της, καθότι αποτελεί απόφαση συλλογική των μελών του Διοικητικού Συμβουλίου.
Περιεργάζοντας την καλαίσθητη κατά τ’ άλλα αφισσέτα προπαγάνδισης των 10ήμερων εκδηλώσεων, των οποίων το πρόγραμμα έχει αναρτηθεί στις 19/7 και στο επίσημο site του συλλόγου και σε διάφορα άλλα blogs, μαθαίνεις πως η έναρξη των εκδηλώσεων γίνεται στις 7/8 στο χώρο του λαογραφικού μουσείου, διαρκούν 10 μέρες και τελειώνουν την Τετάρτη 16/8 με αγώνα δρόμου.
Στο πρόγραμμα των εκδηλώσεων, στις 13/8 ημέρα Κυριακή, σύμφωνα με την ανάρτηση του ΔΣ αναφέρονται επί λέξει τα εξής από το:
https://enmpampini.blogspot.com/2023/07/blog-post_19.html#more
Όχι, όχι αγαπητοί φίλοι και συγχωριανοί της Διοίκησης του Συλλόγου. Δεν μπορούμε να έρθουμε.
Όχι δεν μπορούμε να κάνουμε πανηγύρι. Δεν είμαστε σε θέση να γλεντήσουμε. Δεν μπορούμε – και να θέλαμε – να βρούμε το κουράγιο. Δεν μπορούμε να ακούσουμε κλαρίνο, έστω και αν ο κλαρινίστας έπαιζε μοιρολόγια, για όλους αυτούς που χάσαμε μέσα στον τελευταίο μόνο χρόνο.
Και είναι αρκετοί αυτοί που μας έφυγαν, που αν ήταν διαφορετικά θα ήταν τώρα μαζί μας, όπως και παλιά διότι ήταν στυλοβάτες των πολιτιστικών μας εκδηλώσεων. Ήταν αρκετοί. Ήταν νέοι οι πιο πολλοί, αξιαγάπητοι που για τον καθένα από αυτούς έχεις όλο και κάτι ξεχωριστό να θυμηθείς, που η θύμησή του σε κάνει να λυγίσεις, να δακρύσεις.
Έφυγαν όλοι σχεδόν άδικα, οι περισσότεροι πρόωρα, στα καλύτερα της ηλικίας τους. Δεν θέλω να ξύσω τις πληγές των δικών τους ανθρώπων, όμως σε τέτοιες περιπτώσεις συμπάσχεις, κάνεις ότι μπορείς για να ελαφρύνεις τον πόνο τους, για την απουσία των δικών τους ανθρώπων. Σε καμία δε των περιπτώσεων, δεν πανηγυρίζεις! Δεν καλείς στο πανηγύρι. Δεν πραγματοποιείς πανηγύρι.
Δεν προβοκάρω. Δεν έχω κανένα λόγο άλλωστε να το κάνω, αλλά δεν ταιριάζει και στον χαρακτήρα μου. Δεν μπορώ όμως να σωπάσω.
Υπενθυμίζω στους μεγαλύτερους και να το γνωρίζουν και οι νεότεροι, πως ήμουν από τα ιδρυτικά μέλη του πρώτου στην Αθήνα πολιτιστικού συλλόγου και στη συνέχεια θήτευσα για μια περίοδο ως ταμίας. Τότε που ψάχναμε διευθύνσεις συγχωριανών για να τους στέλνουμε τη “Φωνή των Μπαμπινιωτών” σε εσωτερικό και εξωτερικό, ώστε να μαθαίνουν τα νέα, να αποκτήσουμε επαφή και να δυναμώσουμε τις σχέσεις μας –όπως όριζε το καταστατικό – και πιστεύω πως καταφέραμε αρκετά. Πρώτο μας στέκι, δεν ήταν γραφείο. Ήταν το καφενείο “ΕΛΛΑΣ” στις αρχές της Σταδίου, στο υπόγειο!
Η απόφαση αυτή για πανηγύρι στις 13/8 θα μπορούσε να έχει περιεχόμενο μια διάλεξη θεματική, μια προβολή, έναν περίπατο-ξενάγηση, μια βόλτα στα στενά και κακώς κείμενα του χωριού προς επισήμανση-επίλυση αυτών, ίσως κάποια ερασιτεχνική δημιουργία, ένα παιδικό ποδοσφαιρικό αγώνα, αθλοπαιδιές κλπ. κλπ.
Τώρα κινδυνεύουμε να μας χαρακτηρίσουν για απρέπεια.
Στο πανηγύρι δεν θα λείψουν μόνο αυτοί που μας έφυγαν. Θα λείψουν και όλοι όσοι δεν αισθάνονται καλά, ότι μπορούν γλεντήσουν. Όλοι όσοι αισθάνονται και υπολογίζουν την συνείδησή τους. Θα λείπουν οι δικοί τους άνθρωποι, οι συγγενείς, οι φίλοι τους. Αυτοί είναι πολλοί. Είχαν πολλούς, αλλά κέρδισαν ακόμα περισσότερους με το φευγιό τους.
Αγαπητοί συγχωριανοί, μέλη της Διοίκησης του Συλλόγου μας, μην παρεξηγήσετε, πολύ περισσότερο μην παρερμηνεύσετε την άποψή μου. Μην θεωρήσετε βολή-τορπίλη ή όπως αλλιώς εισπράξετε την τοποθέτησή μου. Την καταθέτω χωρίς συναισθηματική φόρτιση, καλοπροαίρετα, έγκαιρα και με το βάρος της ευθύνης. Καλοπροαίρετα για να προλάβουμε τα χειρότερα για τον ίδιο το Σύλλογο. Θα θυμίσω πως τη μέρα που στήναμε τα καζάνια, το χωριό ζωντάνευε από άκρη σ’ άκρη με υποδειγματική συμμετοχή και πολύ γερό δέσιμο των συγχωριανών και φίλων μας κι αυτό δεν ήταν τυχαίο.
Ακριβώς γι’ αυτό το λόγο αραδιάζω αυτές τις σκέψεις. Πιστεύω ότι τα όποια λάθη, αστοχίες ή παραλείψεις είναι όλα ανθρώπινα.
Υπάρχει χρόνος να διορθώσουμε και θα ήταν ότι καλύτερο για όλους και προπάντων για το Σύλλογο και τη μαζικοποίησή του, η ματαίωση αυτής της εκδήλωσης και η τροποποίηση του προγράμματος αυτής της μέρας.
Έτσι θα επιβεβαιώσουμε και στην πράξη την αγάπη μας, το σεβασμό μας καθώς θα αποτίσουμε φόρο τιμής στο Δημήτρη, το μηχανοδηγό της μοιραίας αμαξοστοιχίας που συγκρούστηκε στα Τέμπη με την εμπορική στις 2 Μάρτη και μας έφυγε στα 32 του χρόνια. Στον εγγονό των συγχωριανών μας το Στάθη Μαυριάκα, το άτυχο αγόρι που έδωσε με γενναιότητα τη μάχη με τη επάρατο νόσο στις 14 Απρίλη στην ηλικία των 15 ετών. Στον Πάνο που πολύ αναπάντεχα και πρόωρα έφυγε από κοντά μας στις 4 του Μάη. Στο Δημητράκη με το παραδοσιακό παντοπωλείο στις 18 Μάη. Στο μπάρμπα-Πίπη τελευταίο αποδημήσαντα μόλις πριν ένα μήνα στις 7 Ιούλη. Καθώς σε τόσους και τόσους άλλους που έφυγαν τόσο ξαφνικά και πρόωρα σκορπίζοντας θλίψη σε όλο το χωριό σαν το Γιώργο στα 38 του ή τον Ηρακλή στα 42 του.
Ποιόν να πρωτοθυμηθείς…
Αγαπητοί μου φίλοι και συγχωριανοί, μέλη του ΔΣ υπάρχει εμπειρία, υπήρξε και άλλη φορά ματαίωση. Δεν χάλασε ο κόσμος όπως και τότε.
Σε διαφορετική περίπτωση αν γίνει το πανηγύρι, θα γίνει για όλους τους άλλους εκτός των συγχωριανών μας, κάτι που δεν θα θέλατε.
Επειδή είναι και χρόνος δημοτικών και περιφερειακών εκλογών θα περισσέψουν οι παρουσίες των υποψήφιων προς άγραν ψηφοφόρων. Θα ξεχειλίσουν οι υποσχεσιολογίες και θα επιβεβαιωθεί πως το πανηγύρι θα διεξαχθεί στα πλαίσια της προεκλογικής αξιοποίησης, εκμετάλλευσης, που αυτό δεν θα το ήθελε κανείς από αυτούς όσους αγαπούν το χωριό, την παράδοση, τον πολιτισμό, την παραδοσιακή μουσική, από αυτούς που διαθέτουν γνήσια πολιτιστική κουλτούρα, από αυτούς που πραγματικά νοιάζονται, προάγουν και αγαπούν το Σύλλογο του χωριού μας.
31/7/2023
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.