Φωτο: Ο Αλέξανδρος Θ. Κυριαζής στο εσωτερικό του Αγίου Νικολάου Μπαμπίνης
Γράφει η Μαρία Ν. Αγγέλη
Ο Aλέξανδρος Κυριαζής, γεννήθηκε στη Μπαμπίνη Ξηρομέρου το 1930.Είναι παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, πέμπτος από εννέα παιδιά του Θωμά και της Βασιλικής Κυριαζή.
Ο ίδιος στο βιογραφικό του σημείωμα σημειώνει:
«Ο πόλεμος του 1940-41 επέδρασε πολύ αρνητικά στη φαμελιά μας, διότι είχε φτάσει ήδη τα δεκατρία άτομα…Το Δημοτικό δεν το τέλειωσα στην Μπαμπίνη, αλλά στη Μαχαιρά κατά τη διάρκεια της αποδιοργανώσεως του Κράτους. Με την απελευθέρωση έδωσα εξετάσεις στο 8τάξιο Γυμνάσιο Αγρινίου όπου και φοίτησα μέχρι και την εβδόμη τάξη, αφού λόγω εγγενών δυσχερειών, αναγκάστηκα να μετακομίσω στην Αθήνα. Απεφοίτησα από το 9ο Γυμνάσιο της Πλατείας Κουμουνδούρου.[…].
Εργάστηκα επί τριάντα οκτώ περίπου έτη στην Πειραϊκή- Πατραϊκή, εκ των οποίων τα είκοσι στην περιοχή των Πατρών και υπηρέτησα όλους σχεδόν τους τομείς και τις υπηρεσίες της…
Το 1956 παντρεύτηκα την εκπαιδευτικό Ιωάννα Λυκοκανέλου και έχω ένα γιο και τέσσερα εγγόνια…[…].
Σπούδασα βυζαντινή μουσική τέσσερα χρόνια, αλλά μια κατοπινή ασθένεια στις φωνητικές μου χορδές δεν θα μου επιτρέψει την απόδοσή της. Τρέφω μεγάλο σεβασμό προς το θεσμό της εκκλησίας, κληρονομηθέντα από τον πατέρα μου, λάτρη και εργάτη του αναλογίου επί 45ετία».
Ο Αλέξανδρος Κυριαζής αγαπάει το γενέθλιο τόπο και τους ανθρώπους του. Μετά τη συνταξιοδότησή του κατοικεί μόνιμα σχεδόν στη Μπαμπίνη, σε μια ωραία κατοικία που έχτισε με πολύ μεράκι στην άκρη του χωριού.
Είχα την τύχη να γνωρίσω τον κύριο Αλέξανδρο μέσα από τα άρθρα που δημοσίευε κατά καιρούς σε τοπικές εφημερίδες και ιστολόγια. Τον γνώρισα και από κοντά όταν μου έκανε την τιμή να παρουσιάσω ένα βιβλίο του στην Πλατεία της Μπαμπίνης. Ήταν το δεύτερο βιβλίο του με τίτλο: Εις την σκιάν της Ομίχλης…
Πρόκειται για ένα αειθαλή και πολύ δραστήριο άτομο που φροντίζει με πολλή αγάπη την οικογένεια του γιου του, τα τέσσερα εγγόνια, κυρίως μετά τον πρόωρο θάνατο του μοναχογιού του…
Τον ελεύθερο χρόνο του τον αφιερώνει στην περιποίηση του κήπου του και κυρίως στο διάβασμα και στη συγγραφή. Έχει εκδώσει τρία βιβλία πολύ σημαντικά για την τοπική ιστορία της Μπαμπίνης και ευρύτερα του Ξηρομέρου. Ήδη ολοκληρώνει και το τέταρτο βιβλίο, μυθιστόρημα αυτή τη φορά, όπως μου είπε ο ίδιος…Kατά τη διάρκεια της πολύμηνης καραντίνας, λόγω κορονοϊού, ο κύριος Αλέξανδρος έγραφε το βιβλίο του… «Θα το παρουσιάσουμε στο χωριό, υπολογίζω το καλοκαίρι να βγει», μου είπε σε τηλεφωνική επικοινωνία.
Πέρυσι το καλοκαίρι του 2020, συνάντησα τυχαία στη Μπαμπίνη τον Αλέξανδρο Κυριαζή. Πληροφορήθηκα ότι ανέλαβε να αλλάξει τη φθαρμένη σκεπή του ιερού ναού του Αγίου Νικολάου. Ένα έργο δαπανηρό αλλά απαραίτητο για τη συντήρηση της εκκλησίας του χωριού του.
Φωτο: Ναός Αγίου Νικολάου Μπαμπίνης
Φέτος, αρχές Ιουνίου, πληροφορήθηκα από τοπικό μπλογκ της Μπαμπίνης την αντικατάσταση που έγινε στην οροφή του ναού. Το κόστος ανέλαβε επίσης ο Αλ. Κυριαζής…
Τηλεφώνησα να τον συγχαρώ για την προσφορά του στο γενέθλιο τόπο. Τον ρώτησα, αν είχε κάποιο τάμα… Μου απάντησε:
«Μαρία, το είχα χρόνια στο μυαλό μου να αλλάξω στη σκεπή του ναού.Το πραγματοποίησα πέρυσι. Στη συνέχεια ανέλαβα το ταβάνι. Αυτά πάνε μαζί. Δεν μπορούσα να το αφήσω έτσι. Προσέξαμε πολύ να μην πειραχτεί ο Παντοκράτορας. Είχα μεγάλη αγωνία γι’ αυτό. Ευτυχώς οι μαστόροι ήταν πολύ καλοί και δεν υπήρξε πρόβλημα! Είμαι ικανοποιημένος με το αποτέλεσμα. Επέβλεπα τα πάντα να γίνουν ωραία. Ανέβηκα στη σκεπή με τις σκαλωσιές! Κατάλαβες; Αλλάξαμε όλα τα ματέρια. Εκτός από ένα πολύ παλιό αλλά άριστα διατηρημένο…
Είχε 100 χρόνια η σκεπή. Από το γιατρό Βασίλη Κατσαράκη είχε γίνει…Αυτά που έγραψε ο φίλος μου Αλέξανδρος Παλιούρας. Έναν αιώνα…
Όταν ήταν τα χρόνια της πείνας, έλεγε ο πατέρας μου το Σάββατο στη μάνα μου: «Γυναίκα τάπλυνες τα παιδιά; Τα ετοίμασες για την εκκλησία;» Δεν τη ρωτούσε αν είχε να μας δώσει κάτι να φάμε! Αν θα πάμε στην εκκλησία! Δίπλα στην εκκλησία ήταν το σπίτι μας.
Όταν έφυγα από το χωριό, θυμάμαι η βάβω μου κάρφωσε σε μια μάλλινη φανέλα μια εικόνα του Άη Νικόλα… Να με φυλάει…Και όταν νοίκιασα στην Πάτρα αργότερα σπίτι, βρήκα κοντά στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου…
Μαρία, σ’ αυτή την ηλικία που είμαι τακτοποίησα τα εγγόνια μου όλα. Έδωσα στο καθένα τα συμβόλαια στο χέρι. Κράτησα ένα μέρος της περιουσίας που με κόπο δημιούργησα για μένα. Με τα χρήματα που κράτησα αποφάσισα να δωρίσω στην εκκλησία του χωριού μου. Ευχαριστήθηκα που μπόρεσα να προσφέρω στον Άγιο. Στον τόπο μου.Στερήθηκα πολλά χρόνια το χωριό μου… Μετά τη σύνταξη επέστρεψα και ζω στη Μπαμπίνη. Ανεβαίνω στην Αθήνα για τις ιατρικές εξετάσεις και επιστρέφω πάλι. Αγαπώ πολύ αυτό τον τόπο…».
Οι χωριανοί θα σε ευγνωμονούν, του λέω…
«Δεν περιμένω ευχαριστίες παιδί μου. Νιώθω μέσα μου ικανοποίηση. Δεν είμαι άνθρωπος που θέλει τιμές και βραβεία… Έχω μια καλή συνεργασία με τον πατέρα Νικόδημο, είναι καλός και ευγενικός. Πηγαίνω και ψέλνω… Του είχα υποσχεθεί ότι θα συντηρήσω την εκκλησία και τώρα υλοποιώ την υπόσχεσή μου.
Κάποιοι χωριανοί μου είπαν να φτιάξω και μπροστά στην εκκλησία ένα περιστύλιο, υπόστεγο. Αυτό όμως θέλει άδεια, αλλιώς είναι παράνομο. Θα δούμε… Αν επιτρέψει ο Θεός, έχω στο μυαλό μου κάποια πράγματα ακόμα…».
Φωτο: Η νέα οροφή του ναού με τον Παντοκράτορα στο κέντρο…
Θαύμασα την ανιδιοτελή αγάπη και την προσφορά ενός υπερήλικα ανθρώπου για το γενέθλιο τόπο και τους ανθρώπους του! Καθώς και την αισιοδοξία για το μέλλον… Ο Αλέξανδρος Κυριαζής αποτελεί πρότυπο για μίμηση…
ΣΥΓΧΑΡΗΤΗΡΙΑ, Κύριε Αλέξανδρε Κυριαζή!
ΕΥΧΟΜΑΙ: ΥΓΕΙΑ, ΔΗΜΙΟΥΡΓΙΑ και ΠΡΟΣΦΟΡΑ!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.