Κάθε πρωί έβγαινε ένας Τούρκος και μας εφώναζε
-Παραδοθείτε ορέ γκιαούρηδες είναι κρίμα να σας χαλάσουμε τέτοια παλικάρια που είστε και τότε ο Μπαϊρακτάρης του εφώναξε:
-Ε ωρέ Τούρκε, ακούς τα γαϊδούρια όπου γκαρίζουν
-Τα ακούω καπεταν Γιάννη
-Όσο οι γάιδαροι γκαρίζουν το Μεσολόγγι δεν παραδίνεται!
Ήρθε όμως ο καιρός που δεν γκάριζαν οι γάιδαροι ,ούτε και τα σκυλιά αλυχτούσαν και τότε ο Τούρκος ματαφώναξε .
-Ε ωρέ καπετάν Γιάννη τι τους εκάνατε τους γαϊδάρους; Γιατί δεν αλυχτούν τα σκυλιά σας;
-Πόσες φορές ωρέ Τούρκε προσκυνάς τον προφήτη σου; φώναξε τότε ο Μπαϊρακτάρης.
-Πέντε φορές τη μέρα καπετάν Γιάννη. .
-προσκύνα τον άλλη μία να σ αφήσει να ζήσεις κι από τότε ο Τούρκος δεν ξαναφάνη…
Αρχηγούς εδώ δεν έχουμε. Καθείς είναι υπεύθυνος για τη φρουρά του
Ότι έχει να πει, το λέει στη Συνέλευση κι η συνέλευση αποφασίζει….
- Βατράχους δεν έχουμε ,τους εφάγαμε όλους.
- Ποντικούς εφάγαμε όσους μπορέσαμε .Ήταν ευτυχής όποιος μπορούσε να πιάσει έστω κι έναν.
- Ακολούθησαν οι ασθένειες πονόλαιμος δευτερίτης, αθρίτης Βράζαμε καυκαλήθρες χορτάρι της θάλασσας ,το βράζαμε πέντε φορές να φύγει η πικράδα και το τρώγαμε με λάδι και ξίδι
Το βράδυ κάναμε σύναξη στην οικία του Τζαβέλα, αξιωματικοί, τοπικές αρχές κι ο Ιωσήφ των Ρωγών.
- Γυναίκες του Μεσολογγιού τι προτιμάτε να πέσουμε σε συνθήκες με τους Τούρκους ή το θάνατο.
- Το θάνατο! το Θάνατο ! το θάνατο! Το θάνατο! φώναξαν όλες.
Μιλήσαμε έπειτα για τις οικογένειές μας και τα παιδιά που θ΄ άρχιζαν να κλαίνε κατά την έξοδο.
Αποφασίσαμε να φονεύσουμε τα γυναικόπαιδα.(μην προδοθούμε από το κλάμα τους) κι έπειτα είπαμε πως κανείς δεν μπορούσε να σφάξει το τέκνο του κι αποφασίσαμε κάποιος γείτονας ν αναλάβει το δυσάρεστο τούτο καθήκον. Όλοι με μια φωνή τα αποφασίσαμε κι ήμασταν έτοιμοι να το πράξουμε.
Η γενναία αλλά απάνθρωπη στρατιωτική απόφαση ανάγκασε τον αρχιερέα να σηκωθεί πάνω και να πει:
- Εν ονόματι της Αγίας Τριάδας αν τολμήσετε να πράξετε τούτο πρώτα να θυσιάσετε εμένα. Η κατάρα του θεού και των αθώων παιδιών να πέσει στα κεφάλια σας….
εκφώνησε τούτο. Κάθισε κι άρχισε να κλαίει!!.
-Μείναμε σιωπηλοί για μισή ώρα!!! Κλαίγαμε κι εμείς!!!…
Κανείς δε μιλούσε. Οι κατάρες εμπόδισαν την ορμή των αξιωματικών…ερευνήσαμε κι άλλες λύσεις…
Αποφασίσαμε να ποτίσουμε μ’ αφιόνι τα παιδιά μας και ετοιμαστήκαμε για την μεγάλη Έξοδο…
Γερογιάννης Γιάννης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.