...ράβε,διόρθωνε,ξήλωνε-ράβε, διόρθωνε ξήλωνε,δουλειά να μη σου λείπει ...
Η χαρά των επισκευαστών και λοιπών συγγενών!!!
Κάπου εκεί δεκαετία 50-60-70 τα παντελονάκια μας πάλιωναν και φθείρονταν από την πολυφορία και την κακή μεταχείριση.
Η μανάδες μας κάθε τρύπα που εμφανιζόταν έραβαν και ένα μπάλωμα. Μπάλωμα στο μπάλωμα το παντελόνι καταντούσε ένα ύφασμα γεμάτο μπαλώματα,με καμία ομοιογένεια και ανά πάσα στιγμή πρόθυμο να εκθέσει...τα εσωτερικά μας!!!
Και να φανταστείτε ότι ραφτικά δεν πληρώναμε γιατί τα έραβαν οι μανάδες μας.
Φανταστείτε το κόστος του ραψίματος των μπαλωμάτων αν τα πηγαίναμε σε επιδιορθωτή, θα αγοράζαμε δυο και τρία παντελόνια καινούργια. Θα είμασταν η καλύτεροι πελάτες του. Κάποια στιγμή ο πατέρας μας το κατάλαβε και πέρα των δυο μπαλωμάτων μας αγόραζε, με μεγάλες είναι αλήθεια,οικονομίες, καινούργιο παντελόνι.
Αυτό το έκανε για τρεις λόγους :για να μην εκτίθεται ο ίδιος στην κοινωνία, για να μην εκθέτει το παιδί του στα μάτια τις κοινωνίας και το ίδιο να έχει μια ψυχική ευχαρίστηση και για να απαλλάξει τη γυναίκα του από άλλη μια χρονοβόρα εργασία.
Έτσι όλοι ήταν ευχαριστημένοι και πρόβλημα ουδέν.
Κάπως έτσι πρέπει να τελειώσει και το αστείο των βλαβών και επισκευών!!!
Οποίος το καταλάβει νωρίς καλώς , αλλιώς θα είναι σαν τη μάνα να μπαλώνει όχι πια το παντελόνι αλλά τα μπαλώματα.
Θύμα;το παιδί !!! Και ωφελημένοι οι επιδιορθωτές!!!
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.