«Όποιος σκαμπάζει λίγο από ιστορία, ξέρει καλά πως οι μεγάλες κοινωνικές μεταβολές είναι αδύνατες χωρίς το γυναικείο προζύμι. Η κοινωνική πρόοδος μπορεί να προσδιοριστεί με ακρίβεια σύμφωνα με την κοινωνική θέση του ωραίου φύλου ...» (Μαρξ).
Στις 8 Μαρτίου 1857 εργάτριες στην κλωστοϋφαντουργία και στα ραφτάδικα της Νέας Υόρκης κατέβηκαν σε απεργία με αιτήματα όπως: Δεκάωρη δουλειά, φωτεινές και υγιεινές αίθουσες εργασίας, μεροκάματα ίσα με των κλωστοϋφαντουργών και των ραφτών. Η διαδήλωση χτυπήθηκε από την αστυνομία και οι δρόμοι της Νέας Υόρκης βάφτηκαν από το αίμα των εργατριών.
Πενήντα τρία χρόνια μετά, στην δεύτερη διεθνή συνδιάσκεψη των σοσιαλιστριών γυναικών, υιοθετήθηκε πρόταση της Γερμανίδας Κλάρας Τσέτκιν, επιφανούς προσωπικότητας του παγκόσμιου επαναστατικού κινήματος, η 8η Μάρτη κάθε χρονιάς να γιορτάζεται ως επέτειος για την θυσία των εργατριών της Νέας Υόρκης.
Από τότε αυτή η ημέρα είναι ημέρα μνήμης και απολογισμού της πάλης για την ισοτιμία των εργαζόμενων γυναικών. Μέρα που το εργατικό, και το γυναικείο κίνημα, κάνει το δικό του απολογισμό. Μέρα που προετοιμάζει τη συνέχεια της δράσης του.
Οι αγώνες των εργατριών που σήκωσαν το ανάστημά τους απέναντι στην εργοδοσία και το κράτος τους, φωτίζουν και σήμερα την ανάγκη της οργάνωσης και πάλης των εργαζόμενων και άνεργων γυναικών για μια ζωή με σύγχρονα δικαιώματα.
Σήμερα, στη χαραυγή του 21ου αιώνα, υπάρχουν όλες οι επιστημονικές και τεχνολογικές δυνατότητες που μπορούν να εξασφαλίσουν μια ζωή όπως αξίζει σε μας και τα παιδιά μας. Υπάρχουν οι δυνατότητες για να έχουμε όλες μια ζωή με μόνιμη και σταθερή εργασία, με ολόπλευρη προστασία της μητρότητας από το κράτος, με ελεύθερο χρόνο που θα τον αξιοποιούμε δημιουργικά και θα μπορούμε να συμμετέχουμε στην κοινωνική δράση.
Οι ανάγκες μας όμως σκοντάφτουν στην πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης, των κυβερνήσεων και των αντιλαϊκών περιφερειακών, τοπικών διοικήσεων, που υπηρετούν τα συμφέροντα των επιχειρηματικών ομίλων κι όχι τις λαϊκές ανάγκες. Δε θα τους αφήσουμε!
Να μη συμφιλιωθούμε με τη βαρβαρότητα της γυναικείας ανεργίας, της μερικής απασχόλησης, της εργασίας χωρίς δικαιώματα. Να μη συμβιβαστούμε με τη βαρβαρότητα της εργοδοσίας και του κράτους που μας εκβιάζουν να μη μείνουμε έγκυες, γιατί η μητρότητα αποτελεί κόστος γι αυτούς.
Να μην αποδεχτούμε η μία πτυχή της ζωής μας να έρχεται σε αντίθεση με την άλλη, να μη μπορεί η μία να συνδυαστεί και να συνυπάρξει με την άλλη. Οι ανάγκες μας δε χωράνε στην πολιτική Ευρωπαϊκής Ένωσης και κυβερνήσεων Η διέξοδος για μας τις γυναίκες του καθημερινού μόχθου βρίσκεται στη συλλογική δράση, στην αγωνιστική στάση ζωής και τη διεκδίκηση...
Στις εκλογές του Μάη δεν ψάχνουμε για διαφορές ανάμεσα στους εκλεκτούς των άλλων κομμάτων. Δυναμώνουμε την εργατική - λαϊκή αντιπολίτευση απέναντι στις κυβερνήσεις του κεφαλαίου, της ΕΕ, του ΝΑΤΟ και στους εκλεκτούς τους στους Δήμους και τις Περιφέρειες.
Οι υποψήφιοι της «Λαϊκής Συσπείρωσης» είναι αμετακίνητοι στην πρώτη γραμμή των αγώνων του λαού. Εκεί θα βρίσκονται και την επόμενη μέρα των εκλογών.
Γ.Λ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.