Ο Γιαννάκης Σουλτάνης υπήρξε οπλαρχηγός της Ελληνικής Επανάστασης του 1821.
Ο Γιαννάκης Σουλτάνης γεννήθηκε στο Μοναστηράκι της Βόνιτσας του Νομού Αιτωλοακαρνανίας. Ολογράφως υπέγραφε: «Γιαννάκης Σουλτάνης Μοναστηρακιώτης». Πότε γεννήθηκε δεν γνωρίζουμε, όπως ούτε το όνομα του πατέρα του.
Έμεινε ορφανός από πολύ μικρός. Η μητέρα του λεγόταν Σουλτάνα και είχε τρία αγόρια, τον Αναστάση ή Αναγνώστη, που έπεσε μαχόμενος το 1822 στη μάχη του Αιτωλικού, το Γιωργάκη, που έφτασε μέχρι το βαθμό του υποστρατήγου, και τον τελευταίο τον Γιαννάκη.
Σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής πολλοί αγωνιστές έπαιρναν το επώνυμο από το όνομα του πατέρα τους, ενώ εδώ ο Γιαννάκης παίρνει το επώνυμο Σουλτάνης από το όνομα της μητέρας του, Σουλτάνας.
Η μητέρα του ήταν όμορφη, αντρογυναίκα σφυρηλατεί τα παιδιά της, αρχίζοντας από την ανυπακοή στον κατακτητή, για να φτάσουν στον ένοπλο αγώνα και αν χρειαστεί, στο ολοκαύτωμα. Τα παιδιά της πήραν απ΄την αρχή του αγώνα τα όπλα, κάτω από τις οδηγίες του γνωστού οπλαρχηγού Γεωργίου Τσόγκα, που είχε τότε το αρματωλίκι της Βόνιτσας.
Πήρε μέρος στην δεύτερη πολιορκία του Μεσολογγίου επικεφαλής 48 ανδρών και σώθηκε κατά την έξοδο. Ξεχώρισε για την παλικαριά που φανέρωσε στην έξοδο. Κατόπιν ανασχημάτισε το σώμα του από Ακαρνάνες και κατέβηκε στο Ναύπλιο, όπου πήρε μέρος στο συμβούλιο των στρατηγών. Ενώθηκε με τον Καραϊσκάκη, και πήρε μέρος στην μάχη της Δόμβραινας, όπου και φονεύθηκε στις 5 Νοεμβρίου 1826 ή 12 Νοεμβρίου 1826. Αν και στη μάχη αυτή καμία άλλη απώλεια δεν είχαν οι Έλληνες, ενώ προξένησαν πολλές στους εχθρούς, ο θάνατος του Σουλτάνη λύπησε όλους κατάκαρδα.
O Σουλτάνης κηδεύτηκε στο νεκροταφείο του Κακοσίου, από όπου διακομίστηκαν τα οστά του επί Δημάρχου Θίσβης Αλέξανδρου Κόλλια και παραδόθηκαν στον πρόεδρο του Ελεγκτικού συνεδρίου Σουλτάνη μαζί με το χρυσοστόλιστο μεταξωτό τσαμαντάνι του, που σωζόταν ακόμη. Στο κρανίο του διακρινόταν ένα γιγαντιαίο χάσμα, απομεινάρι απ' το θανάσιμο τραύμα που προξενήθηκε από το σπαθί.
Η εικόνα του είναι αναρτημένη στο Εθνολογικό Μουσείο, ενώ το όνομά του τιμήθηκε με οδό στην Αθήνα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.