Στην εσπευσμένη αυτή διαδικασία, όπου το δικαίωμα προσδοκίας έχει άρωμα εκλογών, οι αποφάσεις λαμβάνονται με κατ΄ επίφαση διάλογο, κοντόφθαλμες μικροπολιτικές λογικές και προσχηματικές διαδικασίες στη βάση προειλημμένων αποφάσεων.
Στη λογική αυτή, η Επιτροπή Γαβρόγλου εξετάζει αφενός την ίδρυση Γεωπονικής Σχολής στην Αιτωλοακαρνανία με ταυτόχρονη κατάργηση του εκεί τμήματος Διαχείρισης Περιβάλλοντος και Φυσικών Πόρων και μετονομασίας του σε Αγροτικών Πόρων και αφετέρου την απορρόφηση τμημάτων του ΑΤΕΙ Δυτικής Ελλάδας στο Μεσολόγγι από το Ελληνικό Ανοιχτό Πανεπιστήμιο (ΕΑΠ) - δύο ιδρύματα με εντελώς διαφορετικό σκοπό και φιλοσοφία- ενδεχόμενο το οποίο έχει ήδη δημιουργήσει οξύτατη αντίδραση.
Η πρόταση ίδρυσης Γεωπονικής Σχολής, σε πρώτη ανάγνωση ηχεί θετικά, ωστόσο γίνεται στο πόδι και σε λάθος βάση, καθώς εξαγγέλλεται μία σχολή μόνο με υπάρχοντα τμήματα, χωρίς τα στοιχειώδη τμήματα Φυτικής και Ζωικής Παραγωγής, που κατεξοχήν θα άρμοζαν σε αυτήν και κυρίως χωρίς να υπάρχει ένα συγκεκριμένο σχέδιο λειτουργίας και αναβάθμισής της.
Ουσιαστικά την ώρα που το Γεωπονικό Πανεπιστήμιο παραμένει στην Αθήνα, ο μεγαλύτερος σε έκταση νόμος, ο εναλλασσόμενος στην πρώτη θέση σε ζωική και φυτική παραγωγή, με τη μεγαλύτερη και πλουσιότερη σε χλωρίδα-πανίδα λίμνη, προστατευόμενα οικοσυστήματα και περιοχές, συνδυασμό ημιορεινών περιοχών και της πιο εύφορης πεδιάδας της χώρας καθώς και απουσία ακραίων καιρικών φαινομένων, παραμένει παραμελημένος.
Τώρα, περισσότερο από ποτέ, καθίσταται επιβεβλημένη η ίδρυση ενός αυτόνομου τριτοβάθμιου εκπαιδευτικού ιδρύματος με έδρα την Αιτωλοακαρνανία, ώστε να δοθεί μία ξεκάθαρη εκπαιδευτική στόχευση εστιασμένη στην παραγωγή και τις τεχνικές της, τις δυνατότητες χρήσης των νέων τεχνολογιών, τις νέες διεθνείς ευκαιρίες.
Ένα δυναμικό, ανεξάρτητο εκπαιδευτικό ίδρυμα στην Αιτωλοακαρνανία, που θα πρωτοπορεί στα ζητήματα της αλιείας και των θαλάσσιων σπουδών, συνδυάζοντας και την περιβαλλοντική διαχείριση των υδάτινων πόρων, της κτηνοτροφίας με έμφαση στην πρωτογενή ζωική παραγωγή, και φυσικά στη φυτική παραγωγή. Η ήδη υπάρχουσα αγροτική παραγωγή του τόπου μας, που έχει τις δυνατότητες να καταστεί ο βασικός “σιτοβολώνας” της χώρας, αποτελεί ξεκάθαρο πλεονέκτημα για την ύπαρξη και βιώσιμη λειτουργία μιας μοντέρνας και χρήσιμης στην παραγωγική διαδικασία Γεωπονικής Σχολής.
Παράλληλα, έμφαση θα πρέπει να δοθεί στην δευτερογενή διαχείριση της παραγωγής, στη μεταποίηση και τις σχετικές της υπηρεσίες. Τα γνωστικά αντικείμενα του marketing, της διεθνούς προώθησης εμπορικών προϊόντων μέσω διαφήμισης, της διαχείρισης των οικονομικών για την αγροτική παραγωγή, μπορούν να συμπληρώσουν τον γνωσιακό κύκλο σπουδών, ώστε το νέο ίδρυμα να στηρίξει την εξειδίκευση των τοπικών παραγωγών και του μελλοντικού ποιοτικού εργατικού δυναμικού που θα απασχοληθεί στην παραγωγή και θα δώσει ώθηση στις συνεργασίες και την εξωστρέφεια της παραγωγικής αλυσίδας.
Με αυτή τη λογική, έχω προβεί από καιρό σε σειρά επαφών με τοπικούς φορείς και επαγγελματίες της περιοχής, προκειμένου να διαμορφωθεί και να παρουσιαστεί ένα πλήρες και ουσιαστικό σχέδιο αξιοποίησης των μοναδικών συγκριτικών πλεονεκτημάτων που έχει ο νομός μας.
Τα επόμενα χρόνια πρέπει όλοι μαζί να δώσουμε μια πολυεπίπεδη μάχη. Να κρατήσουμε τους νέους μας στον τόπο τους, να τους στηρίξουμε με τα απαραίτητα εργαλεία για να ανταπεξέλθουν στον ανταγωνισμό και κυρίως να τους εφοδιάσουμε με τις απαραίτητες γνώσεις για να μπορέσουν να διαχειριστούν και να αξιοποιήσουν τις τεράστιες πλουτοπαραγωγικές πηγές που διαθέτει ο νομός της Αιτωλοακαρνανίας.
*Ο Σπήλιος Λιβανός είναι Σύμβουλος Επιχειρηματικότητας Προέδρου ΝΔ, υποψήφιος βουλευτής Αιτωλοακαρνανίας
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.