ΨΑΧΑΛΕΥΟΝΤΑΣ Τ’ΟΝΕΙΡΟ

Γράφει:O Κομπλίτσης Αποστόλης

 O ''ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ''

Φωνή......αγωνίας και απόγνωσης από ένα φίλο συγχωριανό. Τον πήρα τηλέφωνο για τη γιορτή του και μόλις που πρόλαβα να του πω χρόνια πολλά. Με σταμάτησε με ένα ευχαριστώ!! «Τώρα, μου λέει, κάτσε να με ακούσεις χωρίς να με διακόψεις». Έτσι και αλλιώς δεν θα μπορούσα να το κάνω. «Κατέβηκα στο χωριό για 4-5 μέρες και ένιωσα μέσα μου την ερημιά και την εγκατάληψη. Τις λίγες μέρες που πήγα συνάντησα πέντε ανθρώπους.

Εκεί ήταν που σε θυμήθηκα με πίκρα όταν είχες γράψει πριν δύο μήνες ότι τα σκυλιά είναι περισσότερα από τους ανθρώπους. Θέλω να σου πω ότι πρέπει να κάνουμε ΚΑΤΙ για να μην ερημώσουν τελείως τα χωριά μας. Να μπορούμε τουλάχιστον να βρισκόμαστε. Γιατί όπως πάμε στο τέλος δεν θα αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον».

Μου είπε και άλλα πολλά ο φίλος χωρίς να μπορώ να τον διακόψω όπως σας είπα. Από το φιλόξενο όμως blog ΜΠΑΜΠIΝH ΙΝ του λέω τούτα.

Δυστυχώς φίλε Γιάννη αυτή η κατάσταση, που σε στεναχώρησε τόσο πολύ, επικρατεί εδώ και κάμποσα χρόνια και εγώ το έχω επισημάνει πολλές φορές και πολλοί συγχωριανοί μας με λένε υπερβολικό και γκρινιάρη.
Στο χωριό μας έχουν γίνει από τους Μπαμπινιώτες επενδύσεις εκατομμυρίων για καινούργια σπίτια αλλά και συντήρηση παλιών.
Όσο όμως φίλε Γιάννη (με δύο Ν!!) συνεχίζεται η φτωχοποίηση του λαού μας από βάρβαρες πολιτικές, αυτό το φαινόμενο θα επιδεινώνεται.
Αν το καταλάβουμε αυτό ίσως μπορέσουμε να σταματήσουμε την ερημοποίηση και να μπορέσουμε να βρισκόμαστε περισσότερες φορές τον χρόνο στο χωριό μας.

Share on Google Plus