ΜΠΑΜΠΙΝΗ:ΟΙ ΣΤΕΡΝΕΣ ΤΩΝ ΣΠΙΤΙΩΝ

Αλλά ας γυρίσουμε λίγο πίσω στο πρώτο αίτιο που αναφερόμαστε δηλαδή στη φοίτηση στα σχολεία μόνο των αγοριών ενώ διά τα κορίτσια την επιλογή - απόφαση την έπαιρνε μόνο ο πατέρας αγνοώντας το κράτος και τη γνώμη των άλλων οικείων που είχαν (μητέρα, παππούς , γιαγιά). Πράγματι μέχρι το 1920 περίπου ελάχιστα κορίτσια που γνωρίζομε από την ερευνά μας ,φοίτησαν στην πρωτοβάθμιο εκπαίδευση ένεκα της νοοτροπίας των γονέων.

Διά τα μεγάλα κορίτσια πράγματι όλο αυτό το διάστημα που εμπίπτει στην παρούσα έρευνα, ήταν πολύ επικίνδυνο να βρισκόντουσαν μόνα τους στις δουλειές των χωραφιών,ή στην άντληση και μεταφορά νερού από τα πηγάδια, το πλύσιμο των ρούχων στην ύπαιθρο ή για οποιαδήποτε άλλη αιτία. Παραμόνευε ο κίνδυνος της αρπαγής , της ατίμωσης, των εχθροπραξιών και των αντιποίνων και εις το τέλος το άνοιγμα ενός κύκλου αίματος. Η κοινωνική ζωή των κοριτσιών ήταν σχεδόν άγνωστη και εάν υπήρχε ανάγκη πραγματοποιείτο εις το φως της ημέρας. Και ο εκκλησιασμός υπαγόταν και αυτός εις τον έλεγχον και την παρακολούθηση των οικείων.

Η Μπαμπίνη δοκιμάσθηκε σκληρά την περίοδο αυτή και πολλοί νοικοκυραίοι αναγκαζόντουσαν τα όμβρια νερά των σπιτιών της χειμερινής περιόδου να τα συλλέγουν και διοχετεύουν σε υδατοδεξαμενές ( στέρνες) τις οποίες εάν ημπορούσαν , τις κατασκεύαζαν εις το εσωτερικό των σπιτιών ούτως ώστε να αποκλείουν όσες μπορούσαν από τις πιο πάνω εκδοχές καθώς παραμόνευαν οι ανθρωπόλυκοι :οι οποίοι ερχόντουσαν ως φωστήρες μιας νέας αρχής,ποδοπατώντας την αρετή και κραδαίνοντας το κοφτερά μαχαίρια των φονιάδων. Η κατασκευή των στρερνών ήταν ένα τεράστιο χρηματικό βάρος πέραν της προσωπικής εργασίας. Τέτοιες στέρνες είχαν : Οι Παπασπυραίοι, οι Ραπταίοι, οι Χρυσικαίοι, Θανασουλαίοι,οι Πιπιριγκαίοι και άλλοι.

Από το βιβλίο του Αλέξανδρου Κυριαζή ''Εις τη σκιά τις ομίχλης''