Γράφει ο Αποστόλης
Κομπλίτσης
Εδώ και πάρα
πολλά χρόνια άρχισε και συνεχίζεται μέχρι σήμερα ο θεσμός της Σύνταξης
από την εργασία του καθενός μας. Υπήρχαν και συνεχίζουν να υπάρχουν
μεταξύ των συνταξιούχων μεγάλες αντιθέσεις-αδικίες χρονικές
και πάνω απ΄ όλα οικονομικές . Όπως
και να έχει όμως, ο καθένας που βγαίνει αισίως στη σύνταξη αισθάνεται μια ανακούφιση και μία κάποια
επιβράβευση θα έλεγα, που μπόρεσε επιτέλους στα τόσα χρόνια εργασίας να «φτιάξει» κάτι, να φανεί χρήσιμος στην
οικογένειά του και στην κοινωνία. Έτσι σκεφτόταν και έτσι συνεχίζει να
σκέφτεται ο Έλληνας συνταξιούχος. Ότι τελικά ήρθε και γι΄ αυτόν η ώρα να μπορέσει να ξεκουραστεί και έτσι
λίγο ξένοιαστος από τη ρουτίνα της καθημερινότητας να μπορέσει
ν΄ απολαύσει τις μικρές χαρές της ζωής του από τώρα και μετά. Για τους
περισσότερους όμως , η ζωή άλλα επιφυλάσσει. Οι σκέψεις τους, δυστυχώς σε
πολλές των περιπτώσεων αποδεικνύονται
«φρούδες ελπίδες» . Παλιά τους αποκαλούσαν ΓΕΡΟΝΤΕΣ. Μετά την εσωτερική
μετανάστευση, που άρχισαν ν΄ αποκτούν περισσότερα δικαιώματα και να πληθαίνουν,
η λαϊκίστικη προπαγάνδα της Αστικής τάξης
τους αποκαλούσε ΤΙΜΗΜΕΝΑ ΓΗΡΑΤΕΙΑ
και στη συνέχεια ανθρώπους της ΤΡΙΤΗΣ ΗΛΙΚΙΑΣ. Τα τελευταία τέσσερα-πέντε
χρόνια τους έχουν εξαθλιώσει . Τους έχουν κάνει να νοιώθουν
απατημένοι από την πολιτεία που υπηρέτησαν, βλέποντας να τους παίρνουν - με το
έτσι θέλω – χρήματα από τη σύνταξή τους, να τους στερούν το δικαίωμα στην υγεία
, στα φάρμακα και γενικότερα στην ποιότητα της ζωής τους.
ΤΟΥΣ
ΕΧΟΥΝ ΚΑΤΑΝΤΗΣΕΙ ΣΑΝ ΑΛΥΣΟΔΕΜΕΝΟΥΣ ΚΩΠΗΛΑΤΕΣ
ΣΕ ΞΥΛΙΝΗ
ΠΕΙΡΑΤΙΚΗ ΓΑΛΕΡΑ.
Με το πενιχρό
εισόδημα που έχει απομείνει στους
περισσότερους είναι πλέον αναγκασμένοι να συντηρούν και τα ΑΝΕΡΓΑ παιδιά τους.
Με λίγα λόγια είναι ο «κουμπαράς» μιας
και δυο οικογενειών . Είναι επίσης αναγκασμένοι
οι περισσότεροι , αφού χαλάσουν …την αποζημίωση (εφ΄ άπαξ). Στα εξήντα
τους και στα εξήντα πέντε τους χρόνια να
βγαίνουν στη μαύρη εργασία για να μπορέσουν να συμπληρώσουν το εισόδημά τους
(όσοι βέβαια βρίσκουν) και πολλές φορές με απρόβλεπτες συνέπειες για την υγεία
τους. Πολλοί από αυτούς αναγκάζονται να διανύουν χιλιόμετρα καθημερινά.
Άλλοι για να πάνε να κρατήσουν τα
εγγόνια τους άλλοι για να διεκπεραιώσουν εργασίες των παιδιών τους (τράπεζες ,δημ. Οργανισμούς κ.λ.π.) που
σημαίνει ολημερίς ορθοστασία και μεγάλη κούραση. Όσο για προσωπική ζωή… σχεδόν
ανύπαρκτη. Πάντα ο συνταξιούχος γονιός
ήταν και είναι ο στυλοβάτης της παραδοσιακής οικογένειας. Αλήθεια, πόσα
μεγάλα και ψεύτικα λόγια δεν έχουμε ακούσει
γι΄ αυτή την οικογένεια ; Πού βρίσκονται αυτοί που μας τα λέγανε; Και
γιατί κρύβονται στα λαγούμια τους όλοι
αυτοί οι πολιτικοί ΑΠΑΤΕΩΝΕΣ που έχουν την ευθύνη για την εξαθλίωση της
οικογένειας και του αδύναμου και ανήμπορου
Συνταξιούχου; Γιατί παίζουνε με τις ζωές τόσων ανθρώπων Και μας οδηγούν
στον κοινωνικό κανιβαλισμό;
Και αναρωτιέται
κανείς : τι είναι αυτό που βλέπουμε;
Είναι το ασυνήθιστο; Το ακαθόριστο; Είναι αναλγησία και ψευτιά των
υπευθύνων αυτού του κράτους; Μήπως τελικά έχουνε πετύχει το στόχο τους και μας έχουν καταντήσει να μη γνωρίζουμε τι μας
γίνεται;
Ενώ καθημερινά
ακούμε γύρω μας να «στριφογυρίζουν» δισεκατομμύρια . Και κάποιους πολιτικούς να βγαίνουν σε
καθημερινή βάση στα Μ.Μ.Ε. να τσακώνονται για το ποιος έφαγε τα λιγότερα. Και
παράλληλα να στήνουν φιέστες –πανηγύρια με πανάκριβα φαγητά και χλιδάτες
εμφανίσεις σε νυχτερινά κέντρα και πανάκριβα σαλέ της Ελβετίας ή αλλού.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.