Τη χώρα που με
γέννησε δεν την αναγνωρίζω
απελπισμένος
πρόσφυγας στους δρόμους της γυρίζω.
Πατρίδα μόνο
ο ουρανός
κι ο ήλιος
έχει μείνει
αλλά κι αυτός
σιγά σιγά
σαν το
καντήλι σβήνει.
Γερνούν τα νιάτα
γρήγορα, άνεργα, απελπισμένα
τα διαβατήρια
κρατούν και φεύγουν για τα ξένα.
Ήρθαν της γης
οι έμποροι
και οι
πραματευτάδες
σε έχουν
βγάλει στο σφυρί
και σου
περνούν χαλκάδες.
Άρης Μπιτσώρης το BLOG ΤΗΣ
ΟΥΤΟΠΙΑΣ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.