Συγχαρητήρια Αλέξανδρε για το ωραίο σου κείμενο ΕΔΩ και για τα ωραία μηνύματα (στάση ζωής) που εισέπραξες από τον Λόγο του παππού σου Γάκια Τασούλη (πασίγνωστο και αγαπητό σ εμάς από τα παιδικά μας χρόνια) .
Η αλωνιστική του μηχανή μάς συγκλόνιζε όταν ερχόταν στο αλώνι του πατέρα μου ....έργο θαυμαστό στα παιδικά μας μάτια η αλωνιστική κοκκινη πατόζα από τη μια να αλωνίζει και οι θυμωνιές από την αλλη με τα δεμάτια - στάχια να περνούν στα χέρια των παιδιών που δούλευαν μαζί με τον Γάκια και η πατόζα με το χαρακτηριστικό της συνεχόμενο και κοφτό ήχο να βγάζει από τη μια μεριά το αγαθό της ζωής το στάρι που θα γίνει ψωμι και από την άλλη ψηλά η σωλήνα της να βγάζει το άχυρο πετώντας το πέρα μακριά να σχηματίζει ένα μεγάλο σωρό ..... όλα αυτά στα παιδικά μας μάτια μας φαινόταν θαυμαστά !!! η χαρά στα πρόσωπα του πατέρα μου..... του Γάκια και όλων όσων δούλευαν και παρευρίσκονταν στο αλώνι παιδιά μαννάδες γείτονες ....αλληλεγγύη (βόηθιο όπως έλεγαν) γέλια αστεία χαρές ...η σοδειά της χρονιάς το ψωμί η δύναμη της οικογένειας μπαίνει στο σπίτι και για φέτος ....Εκεί στο χωράφι (στα κυπαρίσια τ' Χρυσκού) έβλεπα τ' αλώνι τ'αλώνισμα... τη μαγική πατόζα... τον πατέρα μου εκεί κοντά και τον Γάκια πρόθυμος πάντα να μιλάει και σ εμάς τα μικρά παιδιά ......το αλώνι είχε δύναμη.... η κόκκινη αλωνιστική μηχανή με την παρέα της και επικεφαλής τον Γάκια κάθε χρόνο το καλοκαίρι πήγαινε από θυμωνιά σε θυμωνιά κάθε σπιτιού να τους βγάλει το στάρι το ψωμί ...τη βρώμη ...Ο αγώνας ο μόχθος της ζωής οι γελαστοί άνθρωποι γύρω γύρω εμείς στ' αλώνι ..... στη μέση η μαγική κόκκινη πατόζα πρωταγωνιστρια ..... με το δικό της τραγούδι τον δυνατό γρήγορο κοφτό ήχο της..... Έδινε... έδινε ξεχώριζε τη σοδειά... το στάρι το άχυρο ...όλα θα πάνε καλά κι αυτή τη χρονιά ....τα παιδιά θα φάνε ..... θα τα'ι'στούν και τα ζώα ...και του χρόνου καλλίτερα.... Τα παιδιά θα μεγαλώσουν τους περιμένει το δικό τους αλώνι ....το αλώνι της ζωής . Και τώρα ενήλικες την έφεραν την κόκκινη πατόζα μόνιμα πια σε δικό της μόνιμο αλώνι στην αυλή του Λαογραφικού Μουσείου να στέκει εκεί στο χώρο και στο χρόνο ... να μένει ... να θυμίζει... να νικά τη φθορά αήτητη στα μαρμαρένια αλώνια του χρόνου... Μνήμη ατομική και συλλογική . .Αλέξανδρε ωραίες οι σκέψεις σου και το μήνυμα που εκφράζεις με τα βιώματα σου με την πατόζα και με τον άνθρωπό της αγαπητό Γάκια Τασούλη ......
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.