Τα καλοκαιρινά πανηγύρια, φέτος φαίνεται ότι θα είναι περισσότερα και με μεγαλύτερη συμμετοχή κόσμου- σε σχέση με άλλες χρονιές- και θα αποτελέσουν μιας πρώτης τάξεως ευκαιρία για τους υποψηφίους στις Δημοτικές και Περιφερειακές εκλογές να ξεδιπλώσουν το επικοινωνιακό τους παιχνίδι, με στόχο, πάντα, την άγραν ψήφων.
Μαθαίνω ότι υπάρχουν σχεδιασμοί για οργανωμένη κάθοδο υποψηφίων σε κάθε πανηγύρι, πάντα με τους επικεφαλής των Συνδυασμών και οι αρμόδιοι των οργανωτικών σπεύδουν να ''κλείσουν'' πρώτο τραπέζι πίστας, έτσι ώστε να κάνουν αισθητή την παρουσία τους. Αυτό που δεν γνωρίζω είναι αν οι ''Παρατάξεις''' θα είναι σε κοντινά Τραπέζια, ή αν οι διοργανωτές θα φροντίσουν να τους κρατάνε σε απόσταση, φοβούμενοι, ενδεχομένως, και κάποια έκτροπα, που δεν μπορούν να αποκλεισθούν..... Προφανώς, οι διοργανωτές -που συνήθως είναι Πολιτιστικοί Σύλλογοι -θα πρέπει να φροντίσουν να κρατάνε ίσες αποστάσεις από τις αντίπαλες Παρατάξεις. Το πόσο αυτό είναι κατορθωτό, είναι ένα ζήτημα, με δεδομένο ότι κάποιοι Πολιτιστικοί Σύλλογοι είναι δοσμένοι και ταυτισμένοι με προέδρους κοινοτήτων ακόμα και με τον Δήμο, απ όπου και επιχορηγούνται , σε πολλές περιπτώσεις για διάφορες εκδηλώσεις. Οι ισορροπίες σε τέτοιες περιπτώσεις είναι, προφανώς, δύσκολο να τηρηθούν.
Άλλωστε το όλο σύστημα στο Ξηρόμερο, ανέκαθεν, έτσι λειτουργεί, γιατί να αλλάξει τώρα ; Ο κολλητός του κολλητού, ο δικός μου και ο δικός σου, και πάει λέγοντας.... Πρακτικές και μέθοδοι δοκιμασμένες και αποτυχημένες, που, όμως, συμβάλλουν, στην κατάντια αυτού του τόπου. Όταν οι σκοποί και οι στόχοι υποτάσσονται σε σκοπιμότητες προσωπικές, φιλικές, παραταξιακές και κομματικές η προσφορά των Συλλόγων μειώνεται δραματικά και τίθεται εν αμφιβόλω ο λόγος ύπαρξής τους. Το σφιχταγκάλιασμα Συλλόγων με παράγοντες, πέραν του χώρου του Πολιτισμού και πέραν των σκοπών για τους οποίους έχουν δημιουργηθεί και λειτουργούν με βάση τις καταστατικές τους διατάξεις, μόνο δυσφήμιση και απαξίωση του θεσμού επιφέρει. Ενός θεσμού, που θα έπρεπε να πρωταγωνιστεί στα πολιτιστικά δρώμενα της κάθε περιοχής και όχι να είναι ουραγός, να άγεται και να φέρεται.
Γράφοντας όλα αυτά, δεν ''κομίζω γλαύκαν εις Αθήνας'' , αλλά, ωστόσο, προκαλώ σε κάποιους δυσαρέσκεια και σε πολλούς άλλους ικανοποίηση ότι δημοσιοποιούνται κάποιες αλήθειες που όλοι τις γνωρίζουμε, αλλά ποτέ δεν δημοσιοποιούνται. Το κόστος αυτό το αναλαμβάνω και αδιαφορώ για τις οποιεσδήποτε κακοπροαίρετες κρίσεις.
Αλήθειες, που οι πάντες γνωρίζουν και ευρέως συζητούνται σε καφενεία, πλατείες και άλλους χώρους συνάθροισης, αλλά δημοσίως αποσιωπώνται για λόγους ευνόητους. Έτσι, όμως τίποτα δεν μπορεί να προχωρήσει σωστά και αποτελεσματικά, αλλά απλώς ανακυκλώνονται καταστάσεις θλιβερές και μάταιες.
Έχω άποψη επί του θέματος καθώς ήμουν μεταξύ των πρώτων, στη δεκαετία του 70 που ξεκινήσαμε την ίδρυση του Συλλόγου των Μαχαιριωτών, όταν κάποιοι από αυτούς που βρίσκονται στη Διοίκησή του, δεν είχαν ακόμη γεννηθεί!
Οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι θα πρέπει να προάγουν την κουλτούρα και την παράδοση του τόπου, της περιοχής και της χώρας γενικότερα και όχι να δημιουργούν υποκουλτούρα.
Γιατί, αν δεν είναι υποκουλτούρα τα διάφορα σαχλοτράγουδα, που ακούγονται στα πανηγύρια ενώ δεν ακούγονται τα παραδοσιακά Δημοτικά Τραγούδια, που έχουν καταπληκτικούς ήχους, στίχους και περιεχόμενο γεμάτο με μηνύματα και στόχους, πως αλλιώς μπορεί να ονομασθεί αυτό.
Από πότε έγινε Δημοτικό Τραγούδι το ''ραβασάκι κάτω από το τραπεζάκι'' κοκ. Με τέτοιο ρεπερτόριο προάγεται η κουλτούρα και η ιστορία του τόπου ;
Και κάτι άλλο, Στα πανηγύρια αυτού του είδους άλλων περιοχών , που διοργανώνουν οι Πολιτιστικοί Σύλλογοι καλούνται χορευτικά συγκροτήματα παραδοσιακών χορών και ανάλογων ενδυμασιών. Τα συγκροτήματα αυτά με πολύ χαμηλό κόστος ( έξοδα μεταφοράς και παροχή μικρογεύματος) έρχονται αφιλοκερδώς και συμμετέχουν στις εκδηλώσεις. Ας τα ανακαλύψουν οι Σύλλογοι και ας αφιερώσουν στις εκδηλώσεις ένα μέρος της βραδιάς σε αυτά τα παραδοσιακά χορευτικά συγκροτήματα και την παραδοσιακή μουσική.
Όχι τίποτα άλλο, αλλά για να ακούμε το γνήσιο Δημοτικό Τραγούδι και να απολαμβάνουμε τους καταπληκτικούς παραδοσιακούς χορούς και όχι τις άκομψες και, μερικές φορές επικίνδυνες- λόγω κιλών- κωλοτούμπες ''αυτοδίδακτων '' ή καλύτερα άσχετων χορευτών. Αυτοί οι τελευταίοι δεν θα πρέπει να εκφρασθούν με τον τρόπο , που αυτοί γνωρίζουν να χορεύουν; Προφανώς Ναι. Αλλά θα πρέπει και όλοι οι άλλοι, που αγαπούν την παράδοση, να έχουν και αυτοί τη δυνατότητα να εκφρασθούν.....Ισορροπία δηλαδή....
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.