Αγαπητοί φίλοι,,,, ένα μικρογεγονός αλλά κολάσιμο εις βάρος των νεκρών του εθνικού αγώνα μας επισυνέβη κατά την χθεσινή ευφρόσυνο ημέρα της Εθνικής μας εορτής και του Ευαγγελισμού της Θεοτόκου στο χωριό μας , μετά την επιμνημόσυνη δέηση στο ηρώο των πεσόντων , που μαρτυρά το έσχατο σημείο κοινωνικής παρακμής και το βαθμό επίδρασης και εποπτίας που εξασκούν οι προϊστάμενες δημοτικές αρχές. Λίγο πριν το αγγελτήριο τηλεφώνημα έρθει από την Μπαμπίνη δια να δούμε εικόνες από τη δοξολογία, εμείς εδώ οι βραδυπορούντες» στο κλεινό Άστυ καταφεύγαμε για αρκετές ημέρες όπως πάντα μέχρι τις παραμονές του Ευαγγελισμού στους χαρούμενους διαλόγους και το κουβεντολόϊ που το μαρτυράνε οι πιο κάτω σειρές
-Δε μ’λες κ’μπάρη είπατι τίπουτε για το χωριό ή ακόμη; Δεν άργησες ποτές άλλα χρόνια , φέτος γιατί αργείς; Αλλά μας έφαγαν και τα κρύα , μπορεί νάχεις δίκιο άμα στο σπίτ’ δεν εχεις και καλοριφέρ. Που να βρεθούνει τα μαγούφκα για λεπτά να παρς πετραίλεο; Άλλο τηλεφώνημα:
- Αλέξανδρε δεν έχεις κάνα- νέο απ’ του χουριό ; ακόμα ιδώ είσει : τα κήπια τ’άσκαψες για πατάκες ; τι αγωνιέσαι ιδώ και κάθεσε; και τα τοιαύτα.
Αυτοί οι διάλογοι και άλλοι παρεμφερείς αγαπητοί φίλοι σχεδόν αυτοί ανταλλάσσονται καθημερινώς με τους χωριανούς μας ή και με άλλους των ‘άλλων χωριών, σε στυλ κουβεντολόϊ , διανθισμένα τα υπόλοιπα των κουτσομπολιών που ακολουθούν ανάλογα τον συνομιλητή , από τις αρχές Φλεβάρη και μέχρι του Ευαγγελισμού των κατοίκων της Δυτικής χέρσου Ακαρνανίας . Κάθ’ « υπέρβαση» εφέτος δέχθηκα και ένα απογευματινό τηλεφώνημα εκ Μπαμπίνης το οποίο με « ευχαρίστησε» δεόντως διότι είχε άλλο υπόβαθρο .Αναφέρεται στη γιορτή της 25η Μαρτίου 1821 και στον Ευαγγελισμό. Χωροστατούντος του ιερέως μας λοιπόν τελέστηκε η καθιερωμένη δοξολογία παρόντων των μαθητών και της εκπαιδευτικού του Σχολείου καθώς και επιμνημόσυνος δέηση για τους νεκρούς του αγώνα. Μεταξύ αυτής της στιγμής και του εθνικού ύμνου που ακολουθεί παρεμβάλλεται η κατάθεση των στεφάνων από αυτούς που είναι εξουσιοδοτημένοι. Διαπιστώθηκε η ανυπαρξία στεφανιών και η λήξης της σχολικής παράστασης που γέμισε τον κόσμο που παραβρέθηκε , από έντονη δυσφορία φωνάζοντας, τόσο δύσκολο ήταν να κόψουν δύο κλωναράκια δάφνης; Εγώ αυτή μου την επιστολή και τον κολασμό της παρατυπίας, την απευθύνω σήμερα σαν αίτημα, στον αγαπητό μου φίλο Δήμαρχο Ξηρομέρου και του λέγω αυτά που του έλεγα και το καλοκαίρι, ότι απ’ το « καρφί χάνεται το πέταλο». Και τι θέλω να πω μ’ αυτό. ΄Εκανα αγώνα λεκτικό να πάρουν τα παιδιά μας δυο κοπέλες από την αλοδαπή να έχουμε μερικά Μπαμπινιωτάκια για να μη χάσουμε το δημοτικό σχολείο . Και πέρσι παρακλητική παράσταση προς τον απελθόντα Μακαριστό επίσκοπο Αιτωλ/νίας Κοσμά να « πληρώσει» με ιερέα την θέση του αγίου Νικολάου λέγοντας ότι αυτά τα παιδάκια πρέπει να μεγαλώσουν δίπλα και όχι μακριά από την Εκκλησία και πως η Σκουρτού δεν έχει δημοτικό σχολείο και επομένως ανάγκη.
Σεβασμιότατε έλεγα είναι κρίμα τα 16 αυτά βλασταράκια να στερηθούν τους ύμνους της εκκλησίας τρία μέτρα απέχοντα και να χαθεί ο πλημμελής και περιστασιακός εκκλησιασμός των.
Ευχαριστώ διά τη φιλοξενία
Αλέξανδρος Κυριαζής Αμπελακίων 3 Άλιμος Αττικής
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.