Μικρά
παιδιά του δημοτικού και πιο πριν. Στην
περιοχή μας υπήρχαν τότε πολλά άγρια
αρπαχτικά πουλιά (αετοί, γεράκια, γύπες,
κοράκια, ξτέρια και λοιπά).
Εμείς
τότε, επειδή δεν τα αναγνωρίζαμε σωστά,
τα ονομάζαμε όρνια. Μόλις τα βλέπαμε να
πετάνε γύρω γύρω και πάνω ψηλά στο πλάι,
αμέσως νοιαζόμασταν για τις κότες-κοτόπουλα
και όποιος είχε κλώσα με κλωσόπουλα
τρέχαμε να τα μαζέψουμε βάζοντας τα στο
κοτέτσι ή στην Αχυρώνα, όποιος είχε
στο κονάκι του. Τα κοτοπούλια, όπως τα
λέγαμε για εμάς, ήταν μία σημαντική πηγή
ζωής στην διατροφική μας αλυσίδα τότε.
Το κρέας στην εποχή μας ήταν λιγοστό.
Στα περισσότερα σπίτια, κόκκινο κρέας,
όπως το λένε σήμερα, έμπαινε κάθε Κυριακή.
Έτσι λοιπόν, με νύχια και με δόντια
προσπαθούσαμε τότε να προστατέψουμε
όποια σοδειά είχαμε από τα ΌΡΝΙΑ που
πετούσαν αλλά και από όρνια που
περπατούσαν!!! Περνώντας τα χρόνια η
αγωνία για την επιβίωση μας έγινε
δύναμη,έγινε θέληση για ζωή και η αγάπη
για τον τόπο μας μεγάλωνε. Πεινάσαμε
αλλά μάθαμε πώς να επιβιώνουμε παντού.
Όσοι από εμάς φύγαμε αναγκαστικά από
τον τόπο μας για μία καλύτερη ζωή,
μπορέσαμε και αποφύγαμε πολλές κακοτοπιές
και σε πολλές περιπτώσεις ήμασταν
ενωμένοι. Βοηθούσαμε ο ένας τον άλλον
και λαχταρούσαμε πότε θα βρεθούμε σε
κάποιο από τα «στέκια»
γιατί
υπήρχε πραγματική πατριωτική αλληλεγγύη.
Μα πάνω από όλα καταφέραμε να μη μας
φάνε τη «σοδειά»
τα
όρνια που τριγυρνούν στη ζούγκλα της
ζωής. Αυτά τα λίγα που εμείς παραλάβαμε
από τους προγόνους μας θα πρέπει να τα
παραδώσουμε περισσότερα, καλύτερα και
προπάντων καθαρότερα στους απογόνους.
Σε αυτούς που δικαιούνται να γνωρίζουν
την ιστορία τους και να μάθουν να
προστατεύουν την περιοχή τους με αγάπη
καις σεβασμό. Έχουν υποχρέωση να
αγωνίζονται για την σοδειά και το
περιβάλλον που θα ζήσουν. Σε αυτό τον
κόσμο όλοι είμαστε προϊόντα της ιστορίας
μας. Αυτά που λέμε, που γνωρίζουμε και
κατά κάποιο τρόπο σκεφτόμαστε, είναι
ότι έχουμε μάθει από τους προηγούμενους
και το ζητούμενο είναι πως εμείς θα το
μεταδώσουμε στους επόμενους με ποιόν
τρόπο; Με την οδό του πολιτισμού και
της ανθρωπιάς ή τη μοχθηρία και την
βαρβαρότητα του ατομικισμού;; Όσο λοιπόν
προσπαθώ να δώσω κάποιες φιλικές
συμβουλές στους νέους μας, δεν έχω
καταφέρει να καταλάβω ακριβώς τι είναι
αυτό και ποιος μας καθορίζει το σωστό
από το λάθος!!! Την λέξη συνείδηση την
αισθανόμαστε πραγματικά ή την
χρησιμοποιούμε ενίοτε για να καλύπτουμε
τις αμαρτίες και τα λάθη που δεν
παραδεχόμαστε από τον εγωισμό μας; Στη
ζωή μου έχω μάθει, και μάλιστα πολύ καλά,
ποιος σκέφτεται και προσπαθεί να με κοροϊδέψει και να με φιμώσει… Κάποιοι
νομίζουν ότι μπορούν να πατάνε πάνω
στις δικές μου σκέψεις για να με
«ξεπεράσουν».
Λάθος όσοι το σκέφτηκαν και το προσπάθησαν.
Δεν μπορώ όμως να μην πω ότι μου προκαλούν
γέλιο και θλίψη κάποιοι σφετεριστές
του γραπτού μου λόγου και των όποιων
προτάσεων κάνω κατά καιρούς και εγώ για
ένα καλύτερο Ξηρόμερο!!!
«Σέρνονται»
προσπαθώντας να γίνουν εκπρόσωποι
άνομης και αντιλαϊκής εξουσίας. ΛΑΘΟΣ…
Φίλοι
Μπαμπινιώτες-Ξηρομερίτες μη σταματάτε
να «ερευνάτε τας γραφάς». Να γνωρίζετε
ότι στη ζωή σας θα συναντήσετε αρπαχτικά
και όρνια. Και προσοχή στην περιοχή μας,
κυοφορείται καύσωνας…
Κομπλίτσης
Αποστόλης
''Ακαρνάνας''
14-07-2020
.................................................................................................
Σημείωση: Τα
κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται
εκφράζονται από τους ιδίους και δεν
υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν
ιστολόγιο.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.