του Αποστόλη Κομπλίτση
Αυτές τις
μέρες έτυχε να βρίσκομαι για δουλειές σ΄ ένα παραθαλάσσιο
χωριό στα Μεσόγεια. Όπως περπατούσα
σε κάποιο κεντρικό δρόμο άκουσα τον παρακάτω διάλογο και επειδή αμέσως
κατάλαβα ότι ένας από τους δύο ήταν σίγουρα Ξηρομερίτης , σταμάτησα τον κατέγραψα και σας τον μεταφέρω αυτούσιο.
Καλημέρα Αποστόλη, τι κάνεις;
Γειά σ΄
Βασίλ΄. Τι να κάνου; ΄Αυπνους είμ΄.
Γιατί μωρέ;
Ποιος σε πείραξε;
Ουρέ γαμού του
στανιότς κάτ΄καπρουπούλια ούλ΄νύχτα μι τα μηχανάκια , φαρουμανάνι πέρα δώθι και δε μάφήν΄νι να πλαέσω.
Κι δε θέλ΄ κι κείν΄ η
διαουλουγίνικα να πάμι στου χουριό. Δε
τς αρές΄λέει, γιατί δεν έχ΄ κουντά θάλασσα. Κι ειπηδή λέει ότι ΄γω πααίνου στου
καφενείου κι αυτήνη δεν έχ΄ τι να κάν΄.
Ε καλά
βρε Αποστόλη , μην κάνεις έτσι .
Δε χάθηκε ο κόσμος . Παιδιά είναι και
θέλουν τα δικά τους.
Τί παιδια κι
κουλουκύθια μάραθα μ΄λες τώρα.
Ειμίς τότι που ΄μαστανι μ΄κρά για
να ιδούμι βρακί κόσιβαμι σι καμιά απλουταριά.
Κι όσο για θάλασσα π΄θέλ΄η γ΄ναίκα μ΄, πού να βρούμι!!! Απέκεια απ΄του
χουριό πάιναμι κι μπλουτσιάναγαμι στα Βαράγγια στου γηρουμπόρου.
Τσγαρίζουμαστανι μες τς λάσπις κκι τσι λγιές. Κι μιτά τίραγαμι να βρούμι κανά φραντζιάτου ή
κάνα ίσκιου να ξημησμιριάσουμι.
Αυτά πρόλαβα να
ακούσω και μετά πήγα και τον γνώρισα. Και μάλιστα καταχάρηκε γιατί βρεθήκαμε
συνονόματοι και κοντοχωριανοί. Η φιλοξενία του κατά τη γνωριμία μας ήταν
πράγματι φιλοξενία ΞΗΡΟΜΕΡΙΤΗ!!!
Περιμένω με πολλή
χαρά (ελπίζω να θελήσει η γυναίκα του) τον συμπατριώτη μου να κατέβει τον Αύγουστο
στο χωριό , να συναντηθούμε και να είναι χαρούμενος και ΓΕΛΑΣΤΟΣ, όπως
ήταν κατά τη γνωριμία μας , εκεί στον
τόπο κατοικίας του…
Να σαι καλα Αποστολε!να καταγραφεις κ να μας θυμιζεις τα ξηρομεριτικα! αι καμαριμ σ αφηνου τωρα.
ΑπάντησηΔιαγραφή