του Αποστόλη Κομπλίτση
Απογευματινή
συνομιλία μετά το Πάσχα σε γειτονιά του χωριού μας.
Καλ΄σπέρα Αθηνιά.
Γειάς΄ Σταυρούλα ,
τι κάν΄ς;
Τι να κάνου; Να, είχα πάει να κλείσου τς ΄κότις γιατί
πααίν΄εικήν η μαγκούφα η αλπού κι μας έχει παρασουλίς. Ησίς τι κάντι ; Τι να
εφκιάσατι σήμηρα;
Τι να φκιάσουμε;
Τόσις μέρις μας είχη πηρουνιάς΄του κρύου, μας σήκους αίρης. Κι σήμηρα
πούβγαλη λίγου ήλιου κόλσαμι του φούρνου
κ΄εφκιάσαμι ένα μπριάν΄, έρξαμι κι κανιά δικαριά αυγά στ΄χόβολ΄κι
πιτουκούλουρου κι καταφχαριστηθήκαμι του φαϊ. Ε, τώρα για το
βράδ΄ας πάρνι σουβλάκια. Δε ματαμα’ι’ρεύου…
Τι να καν΄ς ; γιαιάμ
πρόβλημα αυτό του καθημερινό φαϊ.
Άι γιάς τώρα.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.