''ΠΟΙΗΣΗ'' το χωριό μου ...της Σπυριδούλας (Γιούλας) Παππά

<<Γιατί γράφω; για να βγάλω

από την καρδιά μου αυτά που αισθάνομαι>>

                                                    Βολταίρος

  Η Σπυριδούλα (Γιούλα) Παππά εκπαιδευτικός  γεννήθηκε στη Μπαμπίνη το 1927 . το  1948 πρωτοδιορίστηκε στη Λεπενού, το 1949 μετατίθεται στη Μπαμπίνη και δίδαξε μέχρι το 1959, οπότε μετακινείτε στον Αστακό , λόγω του γάμου της με τον συμπατριώτη μας  μαθηματικό Νικόλαο Ψωμά, όπου παραμένει μέχρι το 1972 ως δασκάλα στο 1^ο Δημοτικό Σχολείο Αστακού και τον τελευταίο χρόνο ως διευθύντρια στο 2^ο Δημοτικό Σχολείο στο χοβολιό  Αστακού. Το 1972 μετατίθεται στην Αθήνα και υπηρετεί στην εκπαίδευση μέχρι το 1983 οπότε και συνταξιοδοτείτε.

Η  κυρία Γιούλα Παππά ανήκει στους εκπαιδευτικούς εκείνους που διακρίθηκαν όχι μόνο για την ικανότητά τους  να μεταδώσουν γνώσεις και ανθρωπιά στους μαθητές, αλλά κυρίως για την αγάπη και τη λαχτάρα της για την επιτυχία των μαθητών της.(όπως αναφέρει ο Αλέκος Χ.Παλιούρας  Εν Μπαμπίνη φ.9)

Η αγάπη και η λαχτάρα της  για τη Μπαμπίνη και για τους μαθητές της δεν έσβησε ποτέ και μας το εκφράζει με τους παρακάτω  στίχους που μας έστειλε.

Απολαύστε το

    Το Χωριό μου ( Μπαμπίνη)

Χωριό μου όμορφο, μικρό ,φτωχό

λιόχαρο αγαπημένο.

Χωριό που γέννησες παιδιά καλά,

Παιδιά ευλογημένα, με δωρεές πνευματικές

Δοσμένες από το θεό πατέρα.

Χωριό που πέρασα και εγώ

τα πιο καλά μου χρόνια

με του σχολείου τα παιδιά

Που η γλυκιά εικόνα τους

Θα μένει για πάντα χαραγμένη

Στην καρδιά.

Τι νοσταλγία θεέ μου είναι αυτή

που νιώθω στην ψυχή μου

όταν μπροστά μου έρχονται

εικόνες του χωριού μου.

Το σχολείο, Η εκκλησία,

τα πέτρινα σπιτάκια

με τις αυλές τις καθαρές

Στις γλάστρες βασιλικούδια.

Κι ο καλός μας ο Παπάς

με το καλό το λόγο,

οι χωριανοί μου οι καλοί

φίλοι αγαπημένοι,

αντάμα στις δύσκολές στιγμές

και στη χαρά αντάμα

όλοι μαζί σε μια ζωή απλή

εργατική,  ευλογημένη, ωραία

Και συ σπιτάκι μου φτωχό

σπιτάκι του χωριού μου

τι κρίμα που σ΄αφήσαμε σπιτάκι πατρικό

κάθε γωνιά και καμαρούλα σου,

θυμίζει γέλιο, χαρά και στεναγμό.

Πως  θ΄αθελα να φύγω, να φύγω

από την πόλη, να ζήσω πάλι στο χωριό

να βρω εκεί γαλήνη,

τη χαρά εκεί να βρω.

                                          Γιούλα Παππά-ψωμά

Share on Google Plus