Γράφει: ο
Κομπλίτσης Απόστολος
Τα παλιά εκείνα χρόνια… Μια φορά κι έναν καιρό… τότε παλιά
που λέτε παιδιά μου… Αλήθεια ποιος από μας δεν έχει ακούσει αυτές τις
κουβέντες? Κουβέντες που έβγαιναν από καρδιάς αλλά και μιας ζεστής αγκαλιάς του
παππού ,της γιαγιάς και μερικές φορές της μάνας. Όταν αποκαμωμένη από τις δουλειές έβρισκε και
λίγο χρόνο για τα παιδιά της, Να πει κι αυτή κανα παραμύθι ή καμιά ιστορία απ’
την καθημερινή της φτώχεια και τις δυσκολίες της εποχής. Μιας εποχής δύσκολης για τους περισσότερους ανθρώπους που ξεπεράστηκε με πολλούς αγώνες και θυσίες
και οι περισσότεροι , η συντριπτική πλειοψηφία, μπορέσαμε και σταθήκαμε και
πορευτήκαμε στη ζωή τίμια και περήφανα. ΟΡΘΙΟΙ.
Τούτο ‘δω που μας συμβαίνει σήμερα, δεν
είναι παραμύθι. Είναι αλήθεια. Είναι μια ΤΡΟΜΑΚΤΙΚΗ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΤΗΤΑ, που φαντάζει σαν το παραμύθι απ’ τα
παλιά και την βιώνει καθημερινά η συντριπτική πλειοψηφία
του λαού μας. Βέβαια, αυτοί που μας ανάγκασαν να βιώνουμε την τρομακτική αυτή
κατάσταση , που υποβαθμίζει καθημερινά την ποιότητα της ζωής μας, νομίζουν ότι
θα μας το περάσουν σαν παραμύθι. Και νομίζουν ότι αποκαμωμένοι από τις
κακουχίες και την ταλαιπωρία θα αποκοιμηθούμε. Σκέφτηκαν πονηρά και ενήργησαν ύπουλα. Γιατί σου λέει –Τί είναι παραμύθι? Παραμύθι είναι η
φιλοσοφία ζωής ενός λαού. Μια παρηγοριά και
δέκα ψέματα. Έτσι
λοιπόν σκέφτηκαν οι «Άρχοντες», που
στο πίσω μέρος του μυαλού τους έχουν ιδιοκτησιακή αντίληψη για τους ανθρώπους
και τους μετράνε σαν αριθμούς κι όχι σαν ψυχές. Για να στηρίξουν το παραμύθι τους οι «Άρχοντες»,
έχουν αναπτύξει πολλά δίκτυα από υποτακτικούς τους, που βγαίνουν σ’ όλα τα μέσα
ενημέρωσης και «παραμυθιάζουν» (έτσι νομίζουν) όλους εμάς και ανάμεσα στα
χρυσοποίκιλτα μαχαιροπήρουνα και «γκουρμέ» πως τα λένε φαγητά, έχουν ξαμολήσει οι «Άρχοντες»
ανθρώπους στους χώρους
εργασίας, στους χώρους διασκέδασης και πολιτισμού, «κλιμάκια» για παρακολούθηση και
καταγραφή του πώς συμπεριφέρονται και πώς αντιδρούν οι πολίτες. Θέλουν όσο γίνεται να ‘χουν το κεφάλι τους
ήσυχο και τα κέρδη τους ανέγγιχτα.
Οι «διαδρομές» και σήμερα θα συνεχίσουν με συνέπεια στην
αναφορά της παράδοσης και τα έθιμα της περιοχής μας. Και θα προσπαθήσουν να
συνθέσουν παράδοση – πολιτισμό-γεύση (φαγητά της ανάγκης). Επειδή όμως φίλοι πατριώτες αυτή
την εποχή οι «Άρχοντες» κάνουν μια μεγάλη προσπάθεια ενοχοποίησης ολόκληρης της
κοινωνίας και διάσπασης της συνοχής της, σας λέω κι εγώ σήμερα το δικό μου
παραμύθι και όποιος
από σας θέλει ,το ακούει. Γιατί ,φίλοι πατριώτες , λέω εγώ , τί είναι παραμύθι? Παραμύθι είναι η ανάγκη του ανθρώπου να
ξεχαστεί από κάτι. Θέλω να πιστεύω ότι
εσείς που θα διαβάσετε και το δικό μου
«παραμύθι » θα το κατανοήσετε και
μπορεί να γίνουμε η Ελλάδα που
αντιστέκεται και δε θα ξεχάσουμε ; Oτι όλοι μαζί θα κατανοήσουμε την
ανάγκη του διπλανού μας. Και ο καθένας μας απ’ το μετερίζι που είναι «ταγμένος» θ ‘αγωνιστεί να ξεπεράσουμε τον Εφιάλτη και
να μην ξανάρθουν για κανέναν από μας και τα παιδιά μας, εκείνα τα «χρόνια τα
παλιά» αλλά και τα φαγητά της ανάγκης, που θα διαβάσετε πιο κάτω και που θα προσπαθήσω να σας
τα δώσω όσο πιο παραστατικά γίνεται. (Βέβαια και με τη συνδρομή κάποιων φίλων
συγχωριανών που έχουν καλύτερη γνώση και μνήμη από μένα). Γιατί είναι ένα
δείγμα της φτώχειας και της ανέχειας που υπήρχε τότε κι εδώ θέλω να πω ότι ο
άνθρωπος παλιά αλλά και τώρα πάντα
προσαρμόζει τις διατροφικές του ανάγκες ανάλογα με τα προϊόντα της περιοχής του
αλλά και τις οικονομικές του δυνατότητες και το τι παράγει ο ίδιος. Παλιά δεν
υπήρχαν δυνατότητες και περιθώρια για «ξενόφερτα» προϊόντα. Γι’ αυτό άλλωστε αν
κάποιος ζητούσε να φάει κάτι το «ιδιαίτερο» του λέγανε: α!!μπα θελ΄ς
«Ξουρέξια»…
Τέλος,
μέσα από αυτές τις «διαδρομές» θα ήθελα να υποκλιθώ στη μαζική
προσέλευση των Μπαμπινιωτών και φίλων στον ετήσιο χορό του συλλόγου μας ,να
συγχαρώ το Δ.Σ. και να ευχηθώ να έχουν πάντα επιτυχίες. Επίσης παρ΄ όλη την κρίση διαπιστώνω ότι υπάρχει
μεγάλη πνευματική ανάπτυξη στην περιοχή της Αιτωλοακαρνανίας. Αυτό είναι μια
παρηγοριά μέσα στη μιζέρια της εποχής, όταν βέβαια ο συγγραφέας σέβεται τον
άνθρωπο , την ιστορία και πάνω απ’ όλα την αλήθεια. Και εδώ να θυμηθούμε λίγο το μεγάλο Γερμανό φιλόσοφο και συγγραφέα Μπέρτολτ Μπρεχτ : «Και αν σας πει κάποιος ότι
μπορείτε ν’ ανυψωθείτε πνευματικά
μένοντας κολλημένοι στο βούρκο πιάστε τον κι αυτόν και σπάστε του το κεφάλι στο λιθόστρωτο. Η
βία ωφελεί όπου εξουσιάζει η βία. Μόνο
οι άνθρωποι ωφελούν όπου υπάρχουν
άνθρωποι». Μερικά απ΄ τα φαγητά της ανάγκης που προσπαθούν να μας ξαναφέρουν οι
«Άρχοντες» είναι:
Σύβραση, Μπαζίνα,Μπιρμπιλόνια,Μπουκουβάλα
Τα κύρια συστατικά
τους ήταν : αλεύρι (σταρένιο ή καλαμποκίσιο), κρεμμύδι, ξύδι και λίπος από Γουρούνι.
Αθήνα: ΜΑΡΤΗΣ 2013
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.