Το 415 π.χ. ήταν η χρονιά, όπου ο μεγάλος πόλεμος ανάμεσα στους
Έλληνες, ξεκινούσε από την αρχή ή μάλλον από τη μέση. Η ειρήνη που είχε
συμφωνηθεί το έτος 421 π.Χ., δεν ήταν μια ισχυρή ειρήνη, αλλά μια
πρόσκαιρη ανακωχή για να προετοιμαστούν οι αντίπαλοι για νέο πόλεμο. Έλληνες
εναντίον Ελλήνων, μια παλιά ιστορία. Το 415 οι Αθηναίοι έβαλαν μπροστά την
περίφημη «σικελική εκστρατεία» τους. Πρώτος στόχος ήταν να ελέγχει ο
πλούτος της Σικελίας και μετά ο εφοδιασμός με σιτηρά των πελοποννησιακών
πόλεων, ιδιαίτερα της Κορίνθου. Οι σύμμαχοι της Αθήνας, όχι όλοι, έστειλαν
κάποιες δυνάμεις για να βοηθήσουν την πολεμική προσπάθεια της μεγάλης πόλης.
Οι Ακαρνάνες, πιστοί σύμμαχοι της αθηναϊκής δημοκρατίας,
αποφάσισαν να συνδράμουν τους φίλους Αθηναίους. Η βοήθεια ήταν
περισσότερο συμβολική, είχε όμως τη σημασία της. Επιλέχθηκαν οι καλύτεροι και
γενναιότεροι ακοντιστές της Ακαρνανίας για να πολεμήσουν στη Σικελία.
Το καλοκαίρι του 415 π.Χ. οι επίλεκτοι Ακαρνάνες ακοντιστές
ετοιμάστηκαν, να ακολουθήσουν τους Αθηναίους σύμμαχούς του. Ήταν εντολή του
Κοινού των Ακαρνάνων να βοηθηθεί η Αθήνα και να κερδηθεί ο πόλεμος. Το
Ακαρνανικό Κοινό χρωστούσε χάρη στην Αθήνα, γιατί με τη βοήθεια του Αθηναίου
στρατηγού Δημοσθένη, νικήθηκαν ολοκληρωτικά οι επικίνδυνοι εχθροί των Ακαρνάνων,
Αμβρακιώτες και περιορίστηκαν οι Αιτωλοί (σύμμαχοι των Σπαρτιατών)
στα εδάφη τους. Οι ακαρνανικές πόλεις έστειλαν άνδρες για να σχηματιστεί το
σώμα των ακοντιστών. Επικεφαλής τους, ορίστηκε με απόφαση του Κοινού, ο Νικάνωρ
από την Μεδεώνα, άνδρας ωραίος, που είχε διακριθεί στις μάχες εναντίον των
Αιτωλών.
Οι Αθηναίοι ήταν οι εγγυητές της ελευθερίας και του
δημοκρατικού πολιτεύματος της Ακαρνανίας, αντίστοιχα οι Ακαρνάνες διατράνωναν
την πίστη τους στην αθηναϊκή συμμαχία και τη δημοκρατία.
Το σώμα των ακοντιστών συγκεντρώθηκε στην Στράτο, όπου ο
εκπρόσωπος του Κοινού των Ακαρνάνων, Φίλιππος, ευχήθηκε να επιτύχει η
εκστρατεία και οι άνδρες να γυρίζουν πίσω νικητές και
δοξασμένοι. Ανάμεσα στους ακοντιστές, ήταν και
ο Κραταιός, ένας γενναίος πολεμιστής από τα Ακαρνανικά όρη, συγκεκριμένα από
την πόλη της Αλυζίας. Λίγο πριν αναχωρήσουν για το λιμάνι των Οινιάδων, η
γυναίκα του Κραταιού, η Αρετή, τού έδωσε ένα κλαδί βελανιδιάς, από το ιερό
βελανιδόδασος των ακαρνανικών βουνών, να το έχει σαν φυλακτό. Αυτό το κλαδάκι
έπεσε από τα χέρια του Ακαρνάνα ακοντιστή, καθώς άφηνε την τελευταία του πνοή
στον Ασσίναρο ποταμό, στη σικελική γη, στη Μεγάλη Ελλάδα. Έτος 413 π.Χ.
Δεν υπήρξε τάφος για τους πεσόντες Ακαρνάνες στις Συρακούσες.
Ύστερα από χρόνια, τα παιδιά των Σικελιωτών έδειχναν με απορία την κόκκινη
βελανιδιά στην όχθη ποταμού, που έμοιαζε με ανθρώπινη καρδιά. Κανένας δεν
μπορούσε να εξηγήσει αυτό το φαινόμενο.
Πίσω στην πατρώα γη, ο Ακαρνάνας ποιητής Αλεξαμενός, έγραψε ένα
επίγραμμα στο ναό του Διός, στο Αμφιλοχικό Άργος. Ήταν προς τιμή των αφανών
ηρώων της Σικελίας «Των Ακαρνάνων το αίμα, των θεών το στέμμα».
Χριστόφορος Τριάντης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.