Του Αγίου Γεωργίου του Τροπαιοφόρου πανηγυρίζει η Ιερά Μονή του Αγίου Γεωργίου Πόρτας του χωριού μας .
Από μικρά παιδιά πηγαίναμε με τα πόδια στο Μοναστήρι ή μερικές φορές με το φορτηγό του Λάκια Παππά πού μας άφηνε στο καδί και από εκεί ανεβέναμε με τα πόδια .Παλαιότερα , πρίν ανοιχτή ο δρόμος , μας άφηνε στο δρόμο προς τον Αετό στη Λαγκάδα και από εκεί σκαρφαλώναμε στην Αετοφωλιά όπου μαζεύαμε Αϊ Βαρβαρο και Κωσταντινάτα που φύτρωναν στα απόκρυφα μέρη. όταν ο δρόμος έφτασε μέχρι το κάστρο ανεβαίναμε ,πολύ δύσκολα , με τα αγροτικά .Αν όμως είχε βρέξει , αυτά δεν μπορούσαν να ανέβουν και έτσι κατεβαίναμε πάλι στο καδί. Αφού ανάβαμε το κεράκι μας , βγαίναμε έξω και βλέπαμε τους καβαλάρηδες με τα στολισμένα άλογα που έρχονταν από το χωριό , απαραίτητα ανεβαίναμε για αγνάντεμα και στη τάπια .Ταυτόχρονα με τη λειτουργεία , απ΄ έξω από το κάστρο του Μοναστηριού είχαν στήσει τα μαγαζάκια τους οι καφετζήδες του χωριού μας , ο μπάρμπα Φίλιππας , ο μπάρμπα Χρήστος ο μπάρμπα Τάκιας , ο μπάρμπα Φάνιας και ο μπάρμπα Γιάννης και παλιότερα και άλλοι και πωλούσαν στα όρθια ούζο και λουκούμια .
Παλαιότερα οι παρέες ξεκινούσαν νωρίς από το χωριό είτε πεζοί , είτε με στολισμένα άλογα και γαϊδούρια .Αυτό το ανοιξιάτικο πρωινό ήταν διαφορετικό , η δροσιά και τα αγριολούλουδα ανέδυαν μοσχοβολιά και φρεσκάδα στο κρύο αεράκι της Λαγκαδάς. Οι νέοι πήγαιναν καβάλα στα στολισμένα άλογα , όταν έφταναν στην εκκλησία έκαναν έναν κύκλο γύρω της και έδεναν τα άλογα .
Έξω ψήνονταν τα αρνιά και τα βιολιά έπαιζαν . Όταν τελείωνε η λειτουργία έστηναν το χορό μέχρι το μεσημέρι , οπότε άρχιζε η επιστροφή για το χωριό .Οι καβαλάρηδες κατέβαιναν στο δημόσιο δρόμο και παραβάλλονταν στο τρέξιμο, το τέρμα ήταν στην εκκλησία του Αγίου Νικολάου. Ύστερα πήγαιναν στα καφενεία και στά σπίτια όπου τους κερνούσαν πιοτό και γλυκό .Έμπαιναν μάλιστα μέσα σ΄αυτά με τα άλογα , πολλές φορές ανέβαιναν και σε σκάλες . Το απόγευμα τα βιολιά άρχιζαν νωρίς το παίξιμο και όλο το χωριό μαζεύονταν στην πλατεία , όπου ακολουθούσε χορός και γλέντι μέχρι το βράδυ , όπως και την προηγούμενη μέρα .
Σήμερα βέβαια όλα είναι διαφορετικά , πηγαίνουμε όλοι με τα αυτοκίνητα , χωρίς στολισμένα άλογα , αφού στο χωριό δεν υπάρχει ούτε ένα για δείγμα , δεν υπάρχουν τα υπαίθρια καφενεία , ούτε τα βιολιά και χορός . Το βράδυ παίζουν τα όργανα κάτω από πλαστικά στέγαστρα σε πλαστικές καρέκλες πίνοντας μπύρες και ουίσκι.
Πρέπει να αναφέρουμε 'οτι παλαιότερα το χωριό πανηγύριζε στη γιορτή της Αγίας Παρασκευής ( 26 Ιουλίου), όμως μια χρονιά τη βραδιά του πανηγυριού , κάποιοι κλέφτες πήγαν και έκλεψαν σταφύλια και σκότωσαν έναν φύλακα των αμπελιών . Από τότε το πανηγύρι γίνεται του Αγίου Γεωργίου . Όχι μόνο σε ένδειξη πένθους , αλλά γιατί έπρεπε την εποχή την εποχή εκείνη να φυλάσσονται τα αμπέλια , καθώς το πανηγύρι ήταν ευκαιρία για τους επίδοξους κλέφτες , αφού όλα σχεδόν τα αμπέλια έμεναν αφύλακτα.
Ευφ.Βλ.Χρυσικού
Δημοσιεύτηκε ''εν Μπαμπίνη'' αρ. φ.3 2004
Πληρ: Ευφ.Βλ.Χρυσικού''Φωνή Μπαμπινιωτών'' Το πανηγύρι του χωριού μας φ15. Μάης 1984 και Χαρ. Ν Ζαρκαδούλας .Το χωριό μας ''Φωνή Μπαμπινιωτών'' φ22.Μάης1985
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.