« Η ΡΑΣΤΩΝΗ ΕΧΕΙ ΠΑΝΤΑ ΚΟΣΤΟΣ »Γράφει: O Αλέξανδρος Κυριαζής

Ο πρώτος  μήνας  του  Φθινοπώρου  ο Σεπτέμβρης , φίλε  αναγνώστη , είναι πάντοτε ο  μήνας με  τα  τόσο    σοβαρά  προβλήματα όλων  των  αποχρώσεων  της  Κοινωνίας  μας που  πρέπει ο  καθ’ ένας  μας , ανάλογα  με το  πόσο  σφιχτά  είναι πιασμένος  με  το  πρόβλημά  του, δηλαδή  αν είναι  γαντζωμένος , (  μετά  μάλιστα   τη  ραστώνη  του  Καλοκαιριού ), να  δίνει  και  την ανάλογη δυναμική  ώθηση , ώστε  αυτή  να  έχει  λυτρωτικό  τέλος , ή  έστω  σημείο  βελτίωσης ισοδύναμο μιας προσωρινής  ανακούφισης δια  το  διάστημα  της  επιλογής,  μέχρι  την  ορθότερη αντιμετώπισή  του , που  θα  συμπέσει  με  το  επόμενο  Καλοκαίρι.

 Βεβαίως  δεν  αναφέρομαι  στα  ενδοοικογενειακά  προβλήματα τα  οποία έχουν  χρέος  να  επιλύουν   οι  γονείς ,  αλλά στα σύνθετα μαζί  με  αυτά  τα  λεγόμενα  της  καθημερινότητας  που  επιλύουν  οι κατά  το  Σύνταγμα  εντεταλμένοι  φορείς  και  εξουσίες  ,αυτές  που  καθορίζονται  με  νόμους  από  την νομοθετική μας  κάθε  φορά  εκπροσώπηση τη   δύναμη  της  πλειοψηφίας  του  Κοινοβουλίου μας .   

Πολλά  από τα  μέτρα που νομοθετεί η  πολιτική  εξουσία , έχουν  μακροχρόνια  σκόπευση όπως  π.χ.  της Παιδείας ,τα  Εθνικά κ.λ. Και  με  την  εναλλαγή  των  Κυβερνήσεων ( αν δεν συμπέσει  στην  εκπνοή  της Λαϊκής  εντολής )  δημιουργείται το  αλαλούμ  της  εφαρμογής  δίνοντας  έτσι  το  στίγμα  στην  κομματική  προπαγάνδα,   να αλλοιώνει  το  νομοθετικό έργο  της προηγουμένης ,δηλαδή  την  αρχή  της αμφιβολίας  στο  Λαό  στα  υπό  κρίση  μέτρα κ.λ.  για  να  το  παραδώσει  στη συνέχεια  στο  σαράκι  της  διαίρεσης   και  να  μην  εφαρμοσθεί  τελικά κανένα  μέτρο    . 

Είναι  βαρύ  πράγματι  το πρόβλημα  του  Φθινοπώρου για  το  οποίο  δημιουργούνται   νέες  ελπίδες και  αισιοδοξίες   με  τις  καινούργιες  προσπάθειες να  περιμένει  πάντα  ο Λαός δια  την καλυτέρευση  των  αποδόσεων  αν  όχι  την επίλυση  των  προβλημάτων  του , κουβαλώντας  προφανώς  και  την  πείρα  των  προηγουμένων  χρονικών  περιόδων. 

Έτσι  την   πρώτη  του  Σεπτέμβρη    αρχίζει με  αισιοδοξία το  Νέο  δικαστικό  Έτος, η  Νέα  σχολική  χρονιά,  το  Νέο  Θρησκευτικό  έτος  και  ο.κ.ε.  στραμμένα  τα  μάτια  των  Ελλήνων , στις  επιδόσεις  της  περασμένης  χρονιάς της  Κοινωνίας , και  των  παιδιών  του   .  Και  εδώ  αγαπητέ  αναγνώστη, ας  μου  επιτραπεί παραμερίζοντας  όλα  τα  άλλα  προβλήματα  να  γράψω  την απαισιοδοξία  που  νιώθω  βαθιά  μέσα  μου , γι’  αυτή  τη  συγκρότηση  και  την  πρόοδο  της  Παιδείας  μας.  

Δεν  πεθάναμε   στα  δέκα προηγούμενα  χρόνια  της  Λιτότητας  από  τα  επιβληθέντα οικονομικά  μέτρα,  αλλά  θα  πεθάνουμε  ως  Έθνος   Όλοι  μαζί .

Μόνο ο Θάνατος  της  Παιδείας  αφανίζει  τις  Εθνότητες. Γνωρίζουμε  εμείς  οι  παλιοί κάτι  παραπάνω  γιατί  είχαμε  περάσει  απείρως  χειρότερα και  τις  δύο  δεκαετίες  του  30  και  του  40   σε πολέμους  κατοχές εμφυλίους  και  ων  ουκ  έστιν   αριθμός εμποδίων.  Αγαπούσαμε  τα  σχολεία  και  το  διάβασμα  που   γινόταν  στο  φως  της  ημέρας  εκτός  Σαββάτου  που  γινόταν  στο  φως  του  εικονοστασίου  επί  ώρες , «δωρεάν»  . Αδιάφορο . Δεν μου κόστιζε  αν πήγαινα  στο γυμνάσιο  τού  Αιγάλεω  το  χειμώνα  με  τα  πέδιλα  του  Καλοκαιριού .  Το  μόνο  που  μας  έλειπε  σε  μερικούς ήταν  η   προστατευτική  πλαγιοφυλακή  των  γονιών  μας  και αρκετές  φορές  το  δείπνο.

  Και  ξάφνου  εκεί  στα  μανταλάκια  των  περιπτέρων διαβάζω  στην   άλλοτε  «ναυαρχίδα»  των  απογευματινών  εφημερίδων  που τη  διάβαζαν  πάνω  από  400.000  χιλιάδες  Έλληνες, τον   ταπεινωτικό  τίτλο  :  «ΕΝΤΡΟΠΗ»   αναφερόμενη  στις  πανελλήνιες  επιδόσεις  των  μαθητών,  επικρίνοντας  τα  μέτρα   για  την  Παιδεία. Το  μπαράζ  συνεχίσθηκε  με  αμείωτους  ρυθμούς και  από  άλλες  εφημερίδες,  και  την 20^ην  Σεπτεμβρίου  από  στόματος  του  Κυρίου  Μπαμπινιώτη  του  καθηγητή  της  γλωσσολογίας  μας  ( με  καταγωγή  από  το  χωριό  μου )  σε  τηλεοπτική  εκπομπή  άκουσα  το  απίστευτο:  ότι  ένας  στους  δύο  μαθητές  της  τρίτης  Λυκείου  είναι  εντελώς  αναλφάβητος  δηλαδή  δεν  είναι  σε  θέση  γραπτά  ή  προφορικά,  να  μεταδώσει  όσα  διδάχτηκε  στις  αίθουσες  των  Λυκείων       .  Και  χθες , μια  ντροπιαστική  για  το  Έθνος  μας έρευνα της  Ευρωπαϊκής  Ένωσης   σχετικά  με  την Παιδεία , που έφερε  πρωινή  καθημερινή  εφημερίδα,  για  να  βάλει  το  μαχαίρι  της  έρευνας   πιο  βαθιά και  τη  δική  μου αγανάκτηση  βαθύτερα  .  Ισχυριζόταν η  έρευνα   ότι    οι  νέοι  στην  Ελλάδα  των  13  ετών,  δεν  γνωρίζουν  να  βάζουν ούτε  την  υπογραφή  τους .  Κατά  την προσωπική  μου  γνώμη  ,  για  όλη  αυτή  την  καταστροφή  των  υποδομών  της  Παιδείας  μας ,  ευθύνεται  και  μόνο  το  πολιτικό  σύστημα  της  χώρας , το  οποίο  δεν  διστάζει  να  κατεβεί  την  κλίμακα  της  εντροπής  και  του  εκτροχιασμού , προκειμένου   να  αλιεύουν  πιο  εύκολα  το  αγράμματο  ανθρώπινο  δυναμικό. 

 Δεν  εντάχθηκα  ποτέ  σε  κόμματα  και  σχήματα και  ούτε  με  ενδιέφεραν .Ένα  ακόμη  μέρος ευθύνης φέρουν για το κατάντημα της παιδείας και όλος  ο  Πανεπιστημιακός και  εκπαιδευτικός  κόσμος των  άλλων  βαθμίδων  της  χώρας  που  ακολουθεί  κάθε  φορά  .

Χρόνια  τώρα  ερευνώντας δια  την  μείωση  των  βιβλίων  στα  σπίτια  στα  βιβλιοπωλεία  στις  αίθουσες ,  οι  γονείς  χωρίς  δυσκολία,  σου  απαντούν : διαβάζουν  στα  σχολεία τους τα  παιδιά  .  Λέγω  λοιπόν  εγώ  γιατί  να  πιέσουν  οι γονείς  αφού  γνωρίζουν ότι  και  με  αρκετές  μονάδες  κάτω  από  τη  βάση  η  εισαγωγή  τους  είναι  εξασφαλισμένη  σε  κάποιο πανεπιστήμιο  έστω  και  επαρχιακό. 

Επομένως  και  ο  χορός  καλά  κρατεί.  Βέβαια  λίγο  πιο  αργά,  θα  προκύψει  και  το  οικονομικό  πρόβλημα  το  οποίο  τώρα  διευθετούν  οι  παππούδες  και  όσοι  εκ  των  παλαιών  συνταξιούχων  με  τις  μεγαλύτερες  συντάξεις  τυχαίνει  να  υπάρχουν.  

Η  ερώτησή  μου  απλή  προς  φίλιο  πρόσωπο.  –Λεωνίδα  μου,  το  παιδί  πως  τα  καταφέρνει  στην Αθήνα  με  τις  σπουδές  του  και  την εργασία  του; Η απάντηση.                                                                                                            - Για να  σπού: έρχεται  κάθε  τόσο  του  παιδί  και  παίρνει  αυτά  που  μαζεύουμι  και  οι  δύο απ’ τις  αγροτικές  συντάξεις  μας  και  φεύγει.  Εύκουλου  δεν  είν’ι  ;  Ευκολότερο  όμως  είναι  για  τη   Παγκοσμιοποίηση  ή  τη Νεοφιλελεύθερη  ιδεολογία  όπως  αποκαλείται,  που  συστατικό  της  είναι  η  παραχάραξη  της  πραγματικότητας  με  σκοπό  να  πείθεται  κάθε  φορά  η  κοινή  γνώμη  μέσω  των  διανοητών  του  δόγματος  αυτού να  αποδέχεται   ως  αναπόφευκτα  τα  όλως  αντίθετα   με  τα  συμφέροντά  της   μέτρα.  Λέξεις  κλειδιά  οι  πλανεμένες   έννοιες   εκσυγχρονισμός  απελευθέρωση  της  αγοράς ,  οικονομική  κρίση,  ευελιξία   και  τόσα  άλλα   που  οδηγούν   στην  απόλυτη  φτωχοποίηση  του  Λαού,  ενώ  στη  συνέχεια   μέσω  της  επιλογής   που  όλοι  γνωρίζουμε  η  πραγμάτωση  των  υπεσχημένων . 

Αλέξανδρος Κυριαζής

Share on Google Plus