Μπαμπίνη Ξηρομέρου -Ιστορικά στοιχεία (από το βιβλίο «ΝΙΣΑΦΙ»μια ζωή δύο αιώνες του Αλέξανδρου Κυριαζή)

Ένα όμορφο λοιπόν χωριό στην ενδοχώρα της Επαρχίας Ξηρομέρου του Ν.Αιτωλ/νίας το οποίο υπεραγαπώ παρ’ όλο ότι μου στέρησε τη χαρά του στη  μικρή ηλικία μου

Ας ξεκινήσουμε όλοι μαζί από αυτή την αφετηρία παίρνοντας μαζί μας λίγα Ιστορικά στοιχεία για το άνοιγμα της πόρτας προκειμένου να σεργιανίσουμε μαζί το περιβόλι της μέχρι τώρα ζωής, το μήκος της διαδρομής της και τους υπαρξιακούς κανόνες για όσο χρόνο χρειάζεται, προκειμένου, να πάρουμε τα ωφελήματα των κόπων μας αυτά που δικαιούμαστε , ό,τι δικαιούμαστε και επιστρέφοντας να εξοδεύσουμε το χρόνο μας στο δόγμα της δημιουργίας εν ειρήνη , εναποθέτοντας το στίγμα μας προκειμένου να επιστρέψουμε από την έξοδο τη μια και μόνη που έχει η ζωή σε εκπλήρωση του κανόνα : όπως ορίζει και αρμόζει.

Ένα όμορφο λοιπόν χωριό στην ενδοχώρα της Επαρχίας Ξηρομέρου του Ν.Αιτωλ/νίας το οποίο υπεραγαπώ παρ’ όλο ότι μου στέρησε τη χαρά του στη μικρή ηλικία μου . Βασιλικό Διάταγμα κοινωνικής οντότητας : 1912/ 31 Αυγούστου Φ.Ε.Κ.261τ.Α. Έκταση 15 τετραγωνικά χιλιόμετρα. Καλλιεργήσιμη γη μόλις το 17,5% του εδάφους. Βοσκότοποι μόλις το 4,8%. 

 Η παρουσία μικρού οικισμού εντοπίζεται το πρώτον στην ιστορική έρευνα του Γεωργίου Μπαρμπαρούση το 1521 με 11 οικογένειες. Κτισμένο στους πρόποδες της ανατολικής πλευράς του όρους Παναγούλα (υψόμ 405) μας δίνει εξαιρετική ρυμοτομική σύνδεση και βατότητα. Μέχρι το έτος 1683 μένει σταθερά ένας μικρός οικισμός των 40 οικογενειών.

 Το καλοκαίρι του 1684 ο Βενετοτουρκικός πόλεμος θα φέρει το Φραγκίσκο Μοροζίνι και το στόλο του από το Δραγαμέστο (Αστακό) νικημένο από τους Τούρκους στο Χάνδακα ( Ηράκλειο) της Κρήτης και μαζί τους και ένα αριθμό Κρητικών που υπήχθησαν στη συμφωνία εξόδου οι οποίοι θα μείνουν στα Επτάνησα και στα Δυτικά παράλια . 

Ο στρατός των Ενετών διεκπεραιώθηκε συντεταγμένα μέχρι τον οικισμό του χωριού στον οποίον έδωσαν το όνομα Μπαμπίνη ( babino= μικρό παιδί) ίσως λόγω των ολίγων σπιτιών του συνοικισμού . Η επιλογή του στρατού διά μέσω της Μπαμπίνης έγινε προκειμένου να χτυπήσει τα κάστρα του Αετού, του Ακτίου και της Πρεβέζης μιας και προσφερόταν στρατιωτικά η προς δυσμάς σύντομη οδική αρτηρία Μπαμπίνη Βόνιτσα ή Άκτιον σε ελάχιστο χρόνο.

Ο Στρατός του Μοροζίνι έμεινε για αρκετό διάστημα στη Μπαμπίνη . 

 Το μαρτυρούν τα γεγονότα της ταφής των στρατιωτών τους σε ορισμένο μέρος , η παρασχεθείσα από τον οικισμό βοήθεια προς το στρατό του Μοροζίνι ,ο γάμος του Ενετού στρατιώτη Ιωάννη Βιτσέντου με την κόρη του Βασιλείου Παλιούρα και οι μνημονευόμενοι από τον Παπαδημητρίου απόγονοι αυτών που είναι ο καθηγητής του Πανεπιστημίου Αθηνών κ. Γεώργιος Μπαμπινιώτης και ο αδελφός του Νίκος. 

 Όσον αφορά τις δύο οικογένειες των Κρητικών που επέλεξαν ως τόπο διαμονής τη Μπαμπίνη , των Βλαχάκη και Κατσαράκη ,η δεύτερη δεν ήταν μόνο η πολύ πλούσια εμπορική οικογένεια του Χάνδακα , αλλά και η οικογένεια που πρωτοστάτησε αργότερα στην Εθνική προσπάθεια του Έθνους για την αποτίναξη του τουρκικού ζυγού με πρώτον τον Ανδρέα Κατσαράκη ο οποίος μυηθείς από το 1818, πρωτοστάτησε από τις επάλξεις της Φιλικής Εταιρείας στην προπαρασκευή της Ελληνικής επανάστασης στην Ακαρνανία δίνοντας όλες του τις δυνάμεις και τις οικονομίες του για τον αγώνα του ΄Εθνους. Και όταν έφθασε η ώρα ,συνετέλεσε στην Αγία Δευτέρα Κατούνας στις 6 Μαρτίου του 1821 μαζί με τους άλλους πατριώτες στην επίσημη κήρυξη της Επανάστασης . Ο Παπαδημητρίου μας λέγει «ότι ενώ στο βάθος ρόδιζε η αυγή της Ελευθερίας, στον Ανδρέα Κατσαράκη εμφανίστηκαν αίφνης τα πρώτα σημάδια της επάρατης ασθένειας στην οποία και υπέκυψε. Ο αδελφός του Βασίλειος παρακινούμενος να υποβάλει προς το Κράτος αίτηση για αμοιβή των υπηρεσιών της οικογενείας του, έλεγε: « Ουδεμίαν ανταμοιβήν επιθυμούμεν δια την προς την Πατρίδα απλήν εκπλήρωση του χρέους μας». Δεύτερος Φιλικός από τη Μπαμπίνη ο πλούσιος έμπορας στη Ρωσία Πάνος Κωστόπουλος που βοήθησε με τεράστια χρηματικά ποσά την προετοιμασία της Επανάστασης . 

Όταν η ηχώ των γεγονότων σημαίνει την πολεμική εξέγερση των σκλαβωμένων Ελλήνων με την προκήρυξή της στις 24 Φεβρουαρίου του 1821 σπεύδει ο ίδιος να έρθει στην Ελλάδα μέσω Κωνσταντινουπόλεως για να πάρει οδηγίες από την έδρα της επαναστάσεως όπου από το Μάρτιο του 1818 είχε μεταφερθεί . 

Μετά από προδοσία συλλαμβάνεται και ρίχνεται στις φυλακές όπου υποβάλλεται σε φρικτά βασανιστήρια στο καυτό λάδι . Ένας ακόμη μάρτυς του Έθνους!! Το γένος των Κατσαράκηδων συνέχισε να αγωνίζεται έκτοτε παίρνοντας μέρος σε όλους τους αγώνες του Έθνους μέχρι και την κατοχή και την Εθνική Αντίσταση του 1941-1944 ένθερμοι υποστηρικτές του Βενιζελισμού και της Δημοκρατικής παράταξης.

 Ο επόμενος Κατσαράκης φορτωμένος το όνομα του φιλικού Ανδρέα ακολούθησε το στρατιωτικό κλάδο . Ανεδείχθη στα πεδία των πολέμων τόσο στο ηπειρωτικό όσο και στο Μικρασιατικό ως υπασπιστής του Νικολάου Πλαστήρα. Ενώ στο πολιτικό πεδίο υπηρέτησε ως γενικός διευθυντής του Προοδευτικού κόμματος του Γεωργίου Καφαντάρη. Τελευταίος των Κατσαράκιδων ο Νικόλαος ο οποίος νομικός ων υπηρέτησε την Εθνική Αντίσταση στον τομέα Δικαστικού . 

 Σήμερα υπάρχει ακόμη η κυρία Μαριάνθη Βασιλείου Κατσαράκη χήρα του Λεωνίδα Αθανασίου και τα τρία παιδιά της. 

Η Μπαμπίνη έζησε τα Εθνικά γεγονότα και τις μεγάλες στιγμές των αγώνων του Έθνους μας και τις δοκιμασίες του πολύ έντονα με την σχεδόν καθολική συμμετοχή του. Το γένος μου άφησε σε όλα τα προσκλητήρια των δοκιμασιών το ανάλογο τίμημα με πρώτο νεκρό τον Σπύρο Θεοδώρου Κυριαζή στην έξοδο του Μεσολογγίου. Δεύτερο νεκρό το Σπύρο Αποστόλου Κυριαζή στην Κιουτάχεια της Μ. Ασίας το1921 και τρίτο νεκρό, τον ιατρό Χρήστο Απ. Κυριαζή στον αδελφοκτόνο Εμφύλιο του ΄Εθνους το 1944. 

 Και συμπληρώνω με την αντιγραφή μου από το βιβλίο του αείμνηστου Γ.Δ.Παπαδημητρίου ΠΟΛΙΤΙΚΑ ΚΑΙ ΚΟΙΝΩΝΙΚΑ ΚΕΙΜΕΝΑ σελίς 763 . «Αλλά και ο Χρήστος Κυριαζής και Γιάννης Ράπτης υπήρξαν μεγάλοι χορηγοί του Αγώνα(1821) με την προμήθεια τροφίμων και πολεμοφοδίων . Ήταν παντρεμένοι χωρίς παιδιά, αλλά η θεία πρόνοια τους έφερε να προστατεύσουν , τα παιδιά των αγωνιστών τα οποία πολλαπλώς βοηθούσαν και ευεργετούσαν καθώς και τους ασθενείς και υπέργηρους».

 Η αμφιθεατρική θέση της Μπαμπίνης και το υψόμετρο των 234 μέτρων στο ανατολικό του όριο του εξασφαλίζει την ορατότητα και των τριών σημείων του ορίζοντα ,( Πλήν Δύσης) σε ένα βάθος τουλάχιστον πέντε και χιλιομέτρων αφ ενός και την απαστράπτουσα καθαριότητα για όλες τις εποχές αφ’ εταίρου . 

 Δικαίως κατατασσόταν ως το υγιεινότερο χωριό στις συμβουλές των ιατρών για τις καλοκαιρινές διακοπές λόγω της μη υπάρξεως κουνουπιών και ελονοσίας. 

 Μικρός μαθητής το περιέγραφα σαν ένα φανταστικό χωριό, απλωμένο σε μια βραχώδη πλαγιά να θεάται προς βορά και ανατολικά σε μια λεκάνη, τον κάμπο μας, με πολύ γόνιμο έδαφος , αλλά πάντα διψασμένο. Μικρά αντερείσματα από μικρές και μεγάλες πλαγιές, ευτυχώς καλλιεργήσιμες μόνο για καπνό , συμπλήρωναν το φτωχό του κλήρο.

ΦΩΤΟ: Σωτήρης Μασαλής

Share on Google Plus