ΘΥΜΗΣΕΣ ΤΑ ΚΑΦΕΝΕΙΑ ΤΗΣ ΜΠΑΜΠΙΝΗΣ (ΚΑΦΕΤΖΗΔΕΣ )

ΜΟΡΦΕΣ!!!

(για επαγγελματίες, συνέχεια...)

Γράφει: O Αποστόλης Κομπλίτσης

''Ο ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ''

Συνεχίζοντας τις μικρές σταγόνες ιστορίας που άρχισα πριν από μήνες, αφού έκανα κάποια οδοιπορικά για να σας θυμίσω αλλά και να σας δώσω πληροφορίες για τα λίγο στά, πράγματι, επαγγέλματα του χωριού και των χωριανών μας, έχω να σας πω ότι το χωριό μας ήταν και συνεχίζει να είναι Αγροκτηνοτροφικό αλλά υπήρχαν από παλιά κάτοικοι που έκαναν και δεύτερο επάγγελμα. 

Σήμερα θέλω να κεντρίσω τη μνήμη σας με τα καφενεία αλλά περισσότερο με κάποιους ΚΑΦΕΤΖΗΔΕΣ που άφησαν ανεξίτηλη την παρουσία τους στο χωριό μας και στο ΕΠΑΓΓΕΛΜΑ. 

100 χρόνια,λοιπόν, καφενεία στο χωριό μας! Προσωπικά έχω ασχοληθεί και έχω γράψει πολλές φορές για πλατείες, για επαγγέλματα και για τα καφενεία. Ακόμα και για ιστορικά καφενεία ανά την Ελλάδα. Θα ήθελα να σας θυμίσω για μία ακόμη φορά τι είναι το καφενείο για εμάς τους Έλληνες και πώς εγώ το έχω βιώσει στη διάρκεια της ζωής μου. Τα καφενεία πάντα υπήρξαν χώροι διασκέδασης, ξεκούρασης αλλά και εκτόνωσης των φτωχών και αδύνατων, οικονομικά, ανθρώπων. Ένας ,πράγματι, λαϊκός χώρος που πολλές φορές μετατρέπεται και σε χώρο ιδεολογικής και κομματικής αντιπαράθεσης μεταξύ των θαμώνων του. Στο χωριό μας υπήρξαν και υπάρχουν ακόμα πολλά καφενεία(παρότι μικρό χωριό). Συνήθως τα περισσότερα ήταν και είναι στο ίδιο κτήριο εδώ και πάρα πολλά χρόνια, αλλά οι καφετζήδες εναλλάσσονται με τα χρόνια. Κάποια στεγάζονται και σε καινούργια κτήρια. Πολλοί οι καφετζήδες και ο καθένας έγραψε με τον δικό του μοναδικό τρόπο και μία ιστορία. Κάποιοι ξεχώριζαν και με τις ιδιορρυθμίες τους. Υπήρχαν όμως και κάποια ΜΠΑΚΑΛΙΚΑ, δύο ή τρία, που λειτουργούσαν και ως καφενεία. Ας με συγχωρήσουν οι απόγονοι των θανόντων αλλά και οι εν ζωή καφετζήδες που δεν μπορώ να αναφέρω όλα τα ονόματα γιατί στα τόσα χρόνια είναι πολλά.

ΜΕ ΤΟ ΜΕΓΙΣΤΟ ΣΕΒΑΣΜΟ ΣΤΗ ΜΝΗΜΗ ΤΟΥΣ και σύμφωνα μα τα βιώματα μου αλλά και με μαρτυρίε;ς που έχω συλλέξει από μεγάλους,σε ηλικία, Μπαμπινιώτες, θέλω να αναφερθώ λίγο εκτενέστερα σε λίγους καφετζήδες!!! Στη μνήμη τη δική μου έχουν χαραχτεί ως οι πιο εμβληματικές μορφές στο πέρασμα του χρόνου, για το επάγγελμα.

Θα ξεκινήσω από τον παλιό σταθμό λεωφορείων όταν το χωριό μας για πάρα πολλά χρόνια υπήρξε συγκοινωνιακός κόμβος!! για πάρα πολλά χωριά. Εκεί υπήρχαν δύο καφενεία αντικριστά το ένα από το άλλο.  Αρχίζοντας θα αναφέρω κάποια ιδιαίτερα χαρακτηριστικά του ΚΑΘΕ ΚΑΦΕΤΖΗ.

Θεοφάνης Μπιτσώρης (Ο Μπαρμπαφάνιας)- Ακούραστος,δουλευταράς, νοικοκύρης και εξυπηρετικός ως τα τελευταία χρόνια της ζωής του. Στο μαγαζί του ένιωθες τη ζεστασιά του νοικοκύρη και τα καλοκαίρια τη δροσιά απ'τις όμορφες και πολύ σκιερές μουριές (σκαμνιές). Εκεί, πολλοί από εμάς τους πιτσιρικάδες,  μάθαμε ποδήλατο καθώς για δύο-τρία χρόνια είχε φέρει ποδήλατα προς ενοικίαση.

Σταμούλης Χρυσικός ( ο Μάστορας) δεν είχε και πολλά πολλά με τους πελάτες. Ήταν λίγο δύστροπος αλλά τίμιος. Πάντα καλοντυμένος με την μόδα που πρόσταζε η εποχή! Όταν ένας πελάτης του ζήτησε ένα λουκούμι με νερό, ο μάστορας του το πήγε (μόνο που τα λουκούμια του ήταν τρίγωνα και μεγάλα). Ο πελάτης φοβήθηκε ότι θα πληρώσει πολλά και του λέει ''κύριε, ένα λουκουμάκι ζήτησα!'' και η ατάκα του μάστορα ήταν ''Φάε όσο θέλεις και το άλλο πέτα το! Το ίδιο θα πληρώσεις!!!''

Σταύρος Μπακογιώργος. Βλοσυρό και αυστηρό ύφος , τον χαρακτήριζε και η  απόλυτη καθαριότητα που επικρατούσε στο μαγαζί του. Όταν είχε όρεξη και σου σερβίριζε νερό ή αναψυκτικό, χτύπαγε το ποτήρι και σου έλεγε ΖΑΨΕ!! Υπήρξε και περιστατικό με αδερφό υπουργού της δεξιάς παράταξης, ο οποίος πήγε στο καφενείο του για καφέ. Ο μπαρμπασταύρος του πήγε καφέ χωρίς νερό. Ο πελάτης του ζήτησε τον λόγο. Ο Μπακογιώργος ετοιμόλογος του απήντησε ''να κάνεις παράπονα στον αδερφό σου. Γιατί το χωριό μας δεν έχει νερό.''

Δημήτρης Τσόλης. Ανέλαβε το καφενείο στις αρχές του '50 από τον πατέρα του Θεοχάρη Τσόλη. Ήταν ο γραμματιζούμενος καφετζής του χωριού μας. Η μέρα του ξεκινούσε απ'τις 4 το πρωί με καφέδες και κονιάκ. Κατά το κολατσιό ή το απόγευμα έκανε ανάγνωση στους πελάτες του απ΄την εφημερίδα που λάμβανε κατά διαστήματα στο καφενείο του!

Βλαχάκης Ιωάννης. Παλιακός και πολύ μελαχρινός!!! ξηρομερίτης. Και αυτός ξεκινούσε τη μέρα του πριν το χάραμα με καφέδες, ούζο και κονιάκ στους κυνηγούς του χωριού, καθότι και ο ίδιος δεινός κυνηγός.

Το μαγαζί υπήρχε χρόνια πολλά πριν και ιδιοκτήτης ήταν ο πατέρας του Γιώργος. Εκεί γίνονταν γλέντια με ούζο τρικενέ!!! και στραγάλια. Ο Μπαρμπαγιάννης έκανε και τον χασάπη και τον ψήστη. Όταν ήθελε να προσελκύσει πελάτες, φώναζε δυνατά εκέι που έψηνε ΚΑΙΚΑ-ΚΑΙΚΑ. Τ ο μαχαίρι του δε το είχε πάντα στο ζωνάρι του για παν ενδεχόμενο.

Χρήστος Ζαρκαδούλας. (Μπαρμπακίτσιος). Ήρεμος και λίγο νωχελικός άνθρωπος. Στο καφενείο του σύχναζαν πολλόι κτηνοτρόφοι παίζοντας χαρτιά (τζόκει και δηλωτή). Έτσι και ο ίδιος αναγκαστικά ή επειδή του άρεσε περισσότερο, ασχολούταν με τα χαρτιά παρά με τους καφέδες!!! Στο καφενείο ήταν ο πρώτος που έφερε τηλεόραση και μαζεύονταν το μισό χωριό σχεδόν και παρακολουθούσε τα πρώτα σήριαλ της εποχής.

Παλιά καφενεία, πολύ πριν τον πόλεμο, που υπήρχαν απέναντι από την εκκλησία ήταν του Μπιτσώρη και δίπλα του Τζακώστα. ΊΣΩΣ ΜΠΟΡΕΣΩ σε κάποιο άλλο αφήγημα μου να γράψω και για αυτά αλλά και για τα υπόλοιπα παλιά μπακάλικα-καφενεία στην πάνω πλατεία του χωριού..

ΚΟΜΠΛΙΤΣΗΣ ΑΠΟΣΤΟΛΗΣ

ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ

ΑΘΗΝΑ, 30-06-2018

Share on Google Plus