ΕΡΓΑΤΙΚΗ ΠΡΩΤΟΜΑΓΙΑ: Γράφει ο Αποστόλης Κομπλίτσης

Αυτοί που δεν κινούνται

                                     δεν προσέχουν τις αλυσίδες τους   Rosa Luxenbourg 1870-1919

Για την πρώτη Μάη έχουν γραφτεί πολλά από τότε που τα εργατικά συνδικάτα της Αμερικής, και συγκεκριμένα του Σικάγο, ξεσηκώθηκαν για να ζητήσουν 8 ώρες εργασία την ημέρα. Ήταν πρώτη Μάη του 1886.

Από τότε, δειλά δειλά, και με τεράστιες δυσκολίες τα συνδικάτα και η εργατική τάξη ανά τον κόσμο άρχισαν να διεκδικούν τα δικαιώματα τους. Το δικαίωμα στην εργασία με ανθρώπινες συνθήκες, καλύτερα μεροκάματα και λιγότερες ώρες εργασίας. Στη χώρα μας η πρώτη μεγάλη συγκέντρωση για τα εργασιακά δικαιώματα έγινε το 1893, στις 2 Μάη. Από τότε, εργατικές συγκεντρώσεις για την πρώτη Μάη απαγορεύτηκαν ή κατεπνίγησαν και διαλύθηκαν με πολύ ξύλο και θανάτους απεργών από το Αστικό κράτος. Μπορεί κάποιες φορές τα όργανα τους(οι χωροφύλακες) όπως «λέγανε» να πυροβολούσαν στα πόδια. Στόχος όμως ήταν το μυαλό και η σκέψη των εργατών!!!

Η πρώτη πρωτομαγιά που γιορτάσαμε στη χώρα μας με συνθήκες νομιμοποίησης ήταν το 1975. Αρκετές φορές έχω αναφερθεί στην πρωτομαγιά, στις αξίες και τα δικαιώματα που μας υπενθυμίζει διαχρονικά και που θα έπρεπε να είναι η καθημερινότητα μας. Πολλά, μα πάρα πολλά χρόνια και εγώ μπροστάρης στους αγώνες της εργατικής τάξης, συντροφιά με συναδέλφους σε σωματεία, στους χώρους της δουλειάς μέχρι σήμερα στη ζωή μου. Δεν ξέρω αν πρόσφερα λίγα ή πολλά. Σίγουρα όμως έριξα έναν σπόρο για να σταματήσει κάποτε η εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Σήμερα, με αυτή την κατάσταση που μας φορτώσανε και σιώπησαν όλοι, ΘΕΛΩ ΚΑΙ ΕΓΩ ΝΑ «ΣΙΩΠΗΣΩ!!».Θέλω με την σιωπή μου να τιμήσουν αυτούς που έπεσαν για τα εργατικά και ανθρώπινα δικαιώματα. Να τιμήσω τους ΑΓΩΝΕΣ μας μέχρι τώρα με λόγια μεγάλων συγγραφέων και ποιητών που έγραψαν και αγωνίστηκαν για την εργατική τάξη. Λόγια στοχαστών της ζωής που ξεχώρισα ιδιαίτερα για αυτή την πρωτομαγιά. Θα ήθελα να μιλήσει η ιστορία και η γνώση. Γιατί κάποιοι ΠΟΛΙΤΙΚΟΙ ΑΓΡΑΜΜΑΤΟΙ προσπαθούν να μας φυμώσουν και να μας επιβάλλουν την βαρβαρότητα στην καθημερινότητα μας. Ίσως η σιωπή μας κάποια μέρα να είναι πιο δυνατή από τη φωνή μας!!!

Αφιέρωμα στο νεαρό διαδηλωτή της πρωτομαγιάς του 1936 στη Θεσσαλονίκη, Τάσο Τούση ,που δολοφονήθηκε από τα όργανα της εξουσίας.

1. Με στίχους του Γιάννη Ρίτσου

Μέρα Μαγιού μου μίσεψες
μέρα Μαγιού σε χάνω
άνοιξη γιε που αγάπαγες
κι ανέβαινες απάνω

Στο λιακωτό και κοίταζες
και δίχως να χορταίνεις
άρμεγες με τα μάτια σου
το φως της οικουμένης

Και μου ιστορούσες με φωνή
γλυκιά ζεστή κι αντρίκεια
τόσα όσα μήτε του γιαλού
δεν φτάνουν τα χαλίκια

Και μου 'λεγες πως όλ' αυτά
τα ωραία θα 'ν' δικά μας
και τώρα εσβήστης κι έσβησε
το φέγγος κι η φωτιά μας

2. Απόσπασμα από Έργο του Μπέρτολτ Μπρεχτ

« Ο χειρότερος αγράμματος είναι ο πολιτικά αγράμματος. Δεν ακούει και δεν βλέπει τίποτα, δεν μετέχει στην πολιτική ζωή. Δεν δείχνει να γνωρίζει ότι το κόστος διαβίωσης, την τιμή από το αλεύρι ή από το φαρμακείο. Όλα βασίζονται σε πολιτικές αποφάσεις. Νιώθει και περήφανος για την πολιτική του αμορφωσιά, φουσκώνει το στήθος και λέει πως μισεί την πολιτική και δεν ασχολείται. Δεν γνωρίζει ο ηλίθιος πως από την μη συμμετοχή του στα κοινά, προέρχεται η εκμετάλλευση του από τους διεφθαρμένους αξιωματούχους και τις διάφορες πολυεθνικές εταιρίες...»

                                             

3. «Αργοπεθαίνει όποιος δεν αναποδογυρίζει το τραπέζι, όποιος δεν είναι ευτυχισμένος στη δουλειά του, όποιος δεν διακινδυνεύει την βεβαιότητα για την αβεβαιότητα για να κυνηγήσει ένα όνειρο.                                                                                           Πάμπλο Νερούντα

4. «Αλλά κάτεχε ότι μονάχα εκείνος που παλεύει το σκοτάδι μέσα του θα έχει μεθαύριο μερτικό δικό του στον ήλιο»

                                                                                                Οδυσσέας Ελύτης

                                                                                                                                 Κομπλίτσης Αποστόλης

    Ακαρνάνας

Share on Google Plus