Γράφει   ο Αποστόλης Κομπλίτσης


Βρισκόμαστε σε ένα τρένο που πληρώσαμε το εισιτήριο πανάκριβα.  Όμως δεν έχουμε θέση να καθίσουμε.  Είμαστε παιδιά της ανάγκης, παιδιά της οργής ή μας έχουν κλέψει οι κυβερνώντες και τη θέση και τα όνειρα μας; Βγαίνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάποιοι από αυτούς και με προκλητικές δηλώσεις μας λένε ότι δεν τους φτάνουν και τα χρήματα που παίρνουν. Χρήματα που με τους νόμους που οι ίδιοι φτιάχνουν τα στερούν από τον Ελληνικό λαό.  Μέσα στη Βουλή υπάρχουν και κοινοβουλευτικές ομάδες που κάνουν προσπάθειες υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.  Η φωνή τους όμως δεν ακούγετε ούτε καν μέχρι τα Μαρμάρινα σκαλιά στον περίβολο της Βουλής.  Και αυτό συνεχίζεται χρόνια και χρόνια γιατί ως λαός συνεχίζουμε και πιστεύουμε όλους αυτούς που μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια.  Πολλοί βαυκαλίζονται με την ιδέα να πληρώνονται και να κάθονται παίρνοντας έστω και τα ψίχουλα των επιδοτήσεων.  Άλλοι βγάζουν τον θυμό και την οργή τους στο δρόμο και στα καφενεία. Οι συνταξιούχοι μόλις …