Της Ροζάνας Μαμαλιόγκα  Εκπαιδευτικός
Πολλά διαβάζω...πολλά λέγονται ...πολλά γράφονται...και θα συνεχίσουν τις επόμενες μέρες...
Συνεχώς τελευταία φέρνω στο μυαλό μου τα λογία του εθνικού μας ύμνου...όχι αυτού που ξέρουμε όλοι άλλα εκείνους τους τελευταίους στίχους...
Πόσο σύγχρονος, πόσο προφητικός...
πόσο θαυμαστό και ταυτόχρονα εξοργιστικό μπορεί να είναι αυτό?

Η καρδιά συχνοσπαράζει. Πλην τι βλέπω; Σοβαρά να σωπάσω με προστάζει με το δάκτυλο η θεά.

Κοιτάει γύρω εις την Ευρώπη τρεις φορές μ' ανησυχιά· προσηλώνεται κατόπι στην Ελλάδα, και αρχινά:

«Παλληκάρια μου, οι πολέμοι για σας όλοι είναι χαρά, και το γόνα σας δεν τρέμει στους κινδύνους εμπροστά.

Απ' εσάς απομακραίνει κάθε δύναμη εχθρική, αλλά ανίκητη μια μένει που τες δάφνες σας μαδεί.

Μία, που όταν ωσάν λύκοι ξαναρχόστενε ζεστοί, κουρασμένοι από τη νίκη, αχ, το νου σάς τυραννεί.

Η Διχόνοια που βαστάει ένα σκήπτρο η δολερή καθενός χαμογελάει, "πάρ' το", λέγοντας, "και συ".

Κειο το σκήπτρο που σας δείχνει έχει…

Αγαπητέ φίλε από τη Μπαμπίνη μου ζητάς να σχολιάσω  τη ''δημιουργική  ασάφεια'' καιτην ''περήφανη διαπραγμάτευση'' . Η περηφάνια ενός λαού δεν μετριέται με ''δις'' αλλά με την ιστορία και την προοπτική του . όταν λοιπόν υπάρχει πολιτικός τυχοδιωκτισμός , παρακάλια και κλαψουρίσματα είναι καλύτερα φίλε μου σήμερα στη γιορτή μου να σωπαίνω.


Ο Ακαρνάνας