Άρθρο του Φωτάκη Φ. Βασίλη


Στην Ελλάδα είχαμε συνηθίσει στην πολιτική με μπαλώματα, συνήθως κάτω από πιέσεις συγκεκριμένων συντεχνιακών συμφερόντων. Με την έναρξη της κρίσης διατηρούσα μια κρυφή ελπίδα, ότι πλην όλων των κακών θα υπήρχε ένα θετικό. Αυτό των μεταρρυθμίσεων, των στοχευμένων πολιτικών και του συγκεκριμένου οικονομικού μοντέλου για την χώρα σε ένα διεθνές, παγκοσμιοποιημένο περιβάλλον. Βασικός στόχος όμως των προσκολλημένων στην εξουσία, πλην ελαχίστων περιπτώσεων, παρέμεινε η αγωνιώδης διατήρησή τους σ΄αυτή (όπως απέδειξαν) και όχι η ανάσταση της οικονομίας, της χώρας, του λαού. Η κατασπατάληση εθνικών πόρων συνεχίζεται, η χαμηλή  ανταγωνιστικότητα της εθνικής παραγωγής και οικονομίας συνεχίζεται ενώ η μη ορθολογική αξιοποίηση του ανθρώπινου δυναμικού επίσης συνεχίζεται. Παράλληλα, οι χαριστικές παροχές σε διάφορους φορείς  συνεχίζονται και τελικά εκεί όπου το κράτος αποτυγχάνει σε διακηρυσσόμενες πολιτικές, τις αντικαθιστά με μπαλώματα ώστε να επιτευχθεί ο εκάστοτε στόχος π…