ΨΑΧΑΛΕΥΟΝΤΑΣ Τ’ΟΝΕΙΡΟ
Γράφει:O Κομπλίτσης Αποστόλης O ''ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ''
Φωνή......αγωνίας και απόγνωσης από ένα φίλο συγχωριανό. Τον πήρα τηλέφωνο για τη γιορτή του και μόλις που πρόλαβα να του πω χρόνια πολλά. Με σταμάτησε με ένα ευχαριστώ!! «Τώρα, μου λέει, κάτσε να με ακούσεις χωρίς να με διακόψεις». Έτσι και αλλιώς δεν θα μπορούσα να το κάνω. «Κατέβηκα στο χωριό για 4-5 μέρες και ένιωσα μέσα μου την ερημιά και την εγκατάληψη. Τις λίγες μέρες που πήγα συνάντησα πέντε ανθρώπους. Εκεί ήταν που σε θυμήθηκα με πίκρα όταν είχες γράψει πριν δύο μήνες ότι τασκυλιά είναι περισσότερα από τουςανθρώπους. Θέλω να σου πω ότι πρέπει να κάνουμε ΚΑΤΙ για να μην ερημώσουν τελείως τα χωριά μας. Να μπορούμε τουλάχιστον να βρισκόμαστε. Γιατί όπως πάμε στο τέλος δενθα αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον». Μου είπε και άλλα πολλά ο φίλος χωρίς να μπορώ να τον διακόψω όπως σας είπα. Από το φιλόξενο όμωςblog ΜΠΑΜΠIΝH ΙΝτου λέω τούτα. Δυστυχώς φίλε Γιάννη αυτή η κατάσταση, που σε στεναχώρησε τόσο πολύ, επικρατεί εδώ και κάμπο…
διαβαστε περισσοτερα
Φωνή......αγωνίας και απόγνωσης από ένα φίλο συγχωριανό. Τον πήρα τηλέφωνο για τη γιορτή του και μόλις που πρόλαβα να του πω χρόνια πολλά. Με σταμάτησε με ένα ευχαριστώ!! «Τώρα, μου λέει, κάτσε να με ακούσεις χωρίς να με διακόψεις». Έτσι και αλλιώς δεν θα μπορούσα να το κάνω. «Κατέβηκα στο χωριό για 4-5 μέρες και ένιωσα μέσα μου την ερημιά και την εγκατάληψη. Τις λίγες μέρες που πήγα συνάντησα πέντε ανθρώπους. Εκεί ήταν που σε θυμήθηκα με πίκρα όταν είχες γράψει πριν δύο μήνες ότι τασκυλιά είναι περισσότερα από τουςανθρώπους. Θέλω να σου πω ότι πρέπει να κάνουμε ΚΑΤΙ για να μην ερημώσουν τελείως τα χωριά μας. Να μπορούμε τουλάχιστον να βρισκόμαστε. Γιατί όπως πάμε στο τέλος δενθα αναγνωρίζει ο ένας τον άλλον». Μου είπε και άλλα πολλά ο φίλος χωρίς να μπορώ να τον διακόψω όπως σας είπα. Από το φιλόξενο όμωςblog ΜΠΑΜΠIΝH ΙΝτου λέω τούτα. Δυστυχώς φίλε Γιάννη αυτή η κατάσταση, που σε στεναχώρησε τόσο πολύ, επικρατεί εδώ και κάμπο…