Γράφει: Ο Αποστόλης Κομπλίτσης
''Ο ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ''
Παγκόσμια ημέρα της γυναίκας ή γιορτή της γυναίκας;; Ότι και να είναι εγώ δεν θέλω να πω χρόνια πολλά στις γυναίκες. Θέλω όμως να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στις γυναίκες που υπάρχουν και αγωνίζονται πραγματικά και σε σωστή κατεύθυνση για τα δικαιώματα τους στον κοινωνικό και εργασιακό στοίβο ζωής.
Ήταν 8 του Μάρτη το 1857 που ξεσηκώθηκαν οι γυναίκες εργαζόμενες στην κλωστουφαντουργία της Νέας Υόρκης στην Αμερική. Ζητούσαν καλύτερες συνθήκες εργασίας και ζωής καθώς και δικαίωμα ψήφου. Στη χώρα μας τα εργοστάσια όπως και η κλωστουφαντουργία με ευθύνη των αστικών κομμάτων-διαχειριστών του καπιταλισμού Ν.Δ-ΠΑΣΟΚ-ΣΥΡΙΖΑ άρχισαν να εξαφανίζονται από τις αρχές του 1992. Οι λεγόμενες ''μεγάλες αγωνίστριες'' για τα δικαιώματα των γυναικών του 75-85-95 εξαφανίστηκαν και αυτές!! (ηθοποιοί-τραγουδιστές-πολιτικά στελέχη αστικών κομμάτων). Χάθηκαν στην πορεία και στον αδυσώπητο χρόνο της ζωής όπως δυστυχώς χάθηκε και η ουσία του εορτασμού και έχει μείνει μόνο σε κάποια βιβλία της κοινωνικής-εργατικής ιστορίας. Πρώτη φορά η μέρα του ξεσηκωμού των γυναικών γιορτάστηκε το 1909 στη Νέα Υόρκη και μόλις το 1977 ο ΟΗΕ θεσμοθέτησε αυτή την ημέρα ως ημέρα κινητοποιήσεων για την υποστήριξη της ισότητας των γυναικών. Κατά την γνώμη μου, η 8 του Μάρτη, θα έπρεπε να είναι ημέρα αναγνώρισης και σεβασμού της γυναίκας στους χώρους δουλειάς και στην κοινωνία. Ημέρα πάλης-ενημέρωσης και αγώνα κατά της άθλιας πολιτικής που βιώνουμε ως εργαζόμενοι και ως άνθρωποι. Ημέρα αναγνώρισης της γυναίκας για την προσφορά της στην ίδια τη ζωή. Αντί αυτών το σύστημα έχει καταφέρει να σπρώχνει κάθε χρόνο αυτή την μέρα αρκετά μεγάλο ποσοστό γυναικών στα ΤΑΒΕΡΝΕΙΑ-ΤΣΙΠΟΥΡΑΔΙΚΑ και στα κάθε είδους ''ΠΟΛΙΤΙΣΤΙΚΑ ΚΕΝΤΡΑ'' των μεταμεσονύχτιων ορών τα οποία γεμίζουν ασφυκτικά... (σημειωτέον ότι τα περισσότερα κάνουν επιπλέον πρόγραμμα αν είναι καθημερινή η 8 του Μάρτη). Ευτυχώς υπάρχουν και πολές γυναίκες με συνείδηση και σεβασμο στην ύπαρξη τους που δεν έχουν αλλοτροιωθεί από τα ''καλούδια'' του συστήματος και πολλές από αυτές αγωνίζονται για μια καλύτερη ζωή. Δυστυχώς όμως στην κατά τα άλλα σεβαστή κοινωνία μας είναι σαν τη μύγα μές στο γάλα κατά την λαϊκή παροιμία.
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.