«Κλώνοι μακρότονοι του δρυ, ψηλοί προστάτες μόνοι
των θεριστών, που φεύγουνε καυτή φεγγοβολιά,
μυριόφυλλοι και στεγανοί σαν κεραμίδια, κλώνοι
ανάεροι, κελιά φασών και ζιζικιών κελιά,
κι άλλον, που τώρα στον πλατύ τον ίσκιο σας ξαπλώνει,
εμέ, δραπέτη σώστε με από την αντηλιά»
των θεριστών, που φεύγουνε καυτή φεγγοβολιά,
μυριόφυλλοι και στεγανοί σαν κεραμίδια, κλώνοι
ανάεροι, κελιά φασών και ζιζικιών κελιά,
κι άλλον, που τώρα στον πλατύ τον ίσκιο σας ξαπλώνει,
εμέ, δραπέτη σώστε με από την αντηλιά»
(«Θερινόν», Αντίφιλος Βυζάντιος, απόδοση: Σίμος Μενάρδος)
Δείτε εδώ
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.