«ΧΕΛΙΔΟΝΙΑ ΤΗΣ ΥΠΟΤΑΓΗΣ»

Γράφει ο Κομπλίτσης Αποστόλης

Ο ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ

Ένα ερώτημα με βασανίζει . Τελικά θα συνεχίσουμε να κατοικούμε σ΄έναν άθλιο κόσμο γεμάτο δυστυχία και κατήφεια; Υπάρχουν στρατηγικές που μπορούν να εγγυηθούν την επιτυχία και την ανεξαρτησία μας; Θα συνεχίσουμε να αφήνουμε ανόητους καρεκλοκένατυρους να μας κυβερνούν , να καθορίζουν το μέλλον μας και να γράφουν την ιστορία όπως αυτοί θέλουν;

Αυτές και πολλές άλλες σκέψεις είχα στο μυαλό μου και ούτε που κατάλαβα πως βρέθηκα σε κεντρική πλατεία κοντά στο σπίτι μου. Ξαφνικά μου ήρθαν στο μυαλό εικόνες από χελιδόνια, βλέποντας στη μια μεριά της πλατείας πολλούς ανθρώπους συγκεντρωμένους στον αύλειο χώρο δυο τραπεζών να περιμένουν καρτερικά μες στο χειμωνιάτικο κρύο να ανοίξουν τις πόρτες τους. Σαν τα χελιδόνια σκέφτηκα που όταν καταλαβαίνουν ότι έρχεται ο χειμώνας, οργανώνονται σε κοπάδια στα τηλεγραφικά καλώδια και στα καλώδια ρεύματος, μέχρι ν΄ αρχίσουν το μεγάλο τους ταξίδι σε πιο ζεστούς τόπους. 

Έτσι και οι άνθρωποι είτε κάνει ζέστη ή κρύο ,ή ακόμα κι αν βρέχει όταν πλησιάζουν οι μέρες ΝΑ ΠΛΗΡΩΘΟΥΝ ΚΑΙ ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ μαζεύονται κοπάδια έξω από τις τράπεζες. Συχνό και εξευτελιστικό συνάμα φαινόμενο τα τελευταία 5-6 χρόνια που όλοι μας είμαστε αναγκασμένοι να υποστούμε το βάσανο της «ΟΥΡΑΣ» όπως την αποκαλούμε, ρωτώντας ο ένας τον άλλο που βρίσκεται η άκρη της!!! Και το καλύτερο: οι περισσότεροι από μας δεν γνωρίζουμε τι χρήματα παίρνουμε , ούτε ακριβώς πληρώνουμε και κυρίως ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΠΛΗΡΩΝΟΥΜΕ. ΧΑΡΑΤΣΙ ΕΔΩ-ΧΑΡΑΤΣΙ ΕΚΕΙ (σε σπίτια – αυτοκίνητα – χωράφια – κότες – γάτες – ακόμα και στον αέρα που αναπνέουμε). Τώρα θα βάλουν φόρους και στους παλιούς «αργαλειούς» αλλά και στις «βούρτσες» που βγάζαμε το ξινόγαλο -όποιος έχει ακόμα- « αυτό θα πατάξει τη φοροδιαφυγή». Έτσι μας έχουν καταντήσει οι δουλοπρεπείς και αντιλαϊκές κυβερνήσεις των τελευταίων ετών.

ΜΕ ΞΕΝΟΦΕΡΤΟΥΣ ΝΟΜΟΥΣ ΚΑΙ ΥΠΟΥΡΓΙΚΕΣ ΔΙΑΤΑΞΕΙΣ ΠΟΥ ΑΝΤΑΠΟΚΡΙΝΟΝΤΑΙ ΜΟΝΟ ΩΣ ΔΙΑΤΕΤΑΓΜΕΝΗ ΥΠΗΡΕΣΙΑ ΣΤΙΣ ΟΡΕΞΕΙΣ ΤΩΝ ΔΙΕΘΝΩΝ ΤΟΚΟΓΛΥΦΩΝ που μας υπενθυμίζουν κάθε λίγο και λιγάκι ότι μας δανείζουν χρήματα!!! ΄΄ΜΠΟΥΡΔΕΣ΄΄

Με όλες αυτές τις σκέψεις και παρατηρήσεις ούτε που κατάλαβα πότε ήρθαν και οι γιορτές των Χριστουγέννων. Και μη μου πείτε ότι κι εσείς δεν αναρωτηθήκατε : «μα τι γρήγορα περνάει ο καιρός; Πότε ήταν καλοκαίρι, πότε φθινόπωρο και να που φτάσανε τα Χριστούγεννα…» Τα Χριστούγεννα, αλήθεια σήμερα για τον περισσότερο κόσμο τι σηματοδοτούν; Καθώς και λίγες μέρες μετά θα αφήσουμε πίσω μας μια ακόμη χρονιά, και θα υποδεχτούμε την επόμενη, την καινούρια. Και ίσως κάποιοι κάνουμε και τον απολογισμό των όσων ζήσαμε. Στιγμές που γίνονται αναμνήσεις με το πέρασμα του χρόνου. Άλλοτε όμορφες και άλλοτε στενάχωρες. Τα Χριστούγεννα και γενικότερα αυτές οι γιορτές του Δεκαημέρου έχουν γίνει ή τείνουν να γίνουν ένα μεγάλο καταναλωτικό πάρτυ της χρονιάς για την πλειοψηφία των ανθρώπων. Συμμετέχουμε όλοι μας -συνειδητά ή ασυνείδητα- και με αγωνία πολλές φορές προσπαθούμε να αρπάξουμε λίγη χαρά από το ΑΚΡΑΤΟ ΚΑΤΑΛΩΤΙΚΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ που μόνοι μας έχουμε δημιουργήσει. Με πλούσια γεύματα – ταξίδια – δώρα – παιχνίδια και όλα τα σχετικά , έχει δεν έχει η «τσέπη» μας. Και κατά τις πρώτες μέρες της καινούριας χρονιάς αρχίζουμε να λέμε πάλι την ίδια κουβέντα: άσε με, δεν έχω φράγκο!!! Ψάχνοντας όμως λίγο και τον εαυτό μου (γιατί κι εγώ συμμετέχω ενίοτε στο πάρτυ) νομίζω πως οι γιορτές αυτές είναι ίσως ένας τρόπος να καταπολεμούμε τη θλίψη και την απογοήτευση που προσπαθούν να μας επιβάλλουν. Χωρίς να θέλω να βαρύνω το κλίμα των ημερών ούτε να αποτρέψω κανέναν από τις θρησκευτικές του πεποιθήσεις θέλω να κάνω μια προσπάθεια να θυμηθώ πως ήταν παλιά τα Χριστούγεννα. 

 Να θυμηθώ το άρωμα της εποχής και της γιορταστικής ατμόσφαιρας στο χωριό μου. Τότε που με λιγότερα φώτα (ή και καθόλου) λαχταρούσαμε για τα Κάλαντα, το σταμάτημα του σχολείου, αλλά και το πρωινό ξύπνημα ανήμερα Χριστουγέννων για την εκκλησιά και στη συνέχεια μόλις ξημέρωνε δίπλα στο τζάκι ήταν έτοιμο το γουρουνίσιο σπληνάντερο και ο σουφλιμάς. Αυτή ήταν η λαχτάρα ενός παιδιού που η αγνή του καρδιά γιόρταζε χωρίς να γνωρίζει ότι κάποτε η σύγχρονη βεβαρημένη καρδιά του δε θα ένοιωθε την ίδια λαχτάρα για τις γιορτές.

Χρόνια πολλά και… μη χολοσκάτε

η τρίτη ευκαιρία έρχεται!!!

Share on Google Plus