Τότες με τα τσεμπέλια...

Γράφει ο Παληγεώργος Γεώργιος

Κι έπιαναν οι βροχάδες τέτοιον καιρό και βάσταγαν οι νοτιές μέρες πολλές ... Κι ήτανε βολετό τότες να ξεκρεμαστούνε και να λυθούνε τα βαντάκια του καπνού, ότι είχανε μαλακώσει κι δεν ήτανε φόβος να τριφτούνε... Και γιόμωνε η αποθήκη ή και το σπίτι φορές, ξαπλωμένες αρμάθες, να φυλλαριστούνε, να διαλεχτούνε, να ταιριαστούνε ζευγαρωτά κι απέ να φτιαστούνε στη μέγγενα τα δέματα. Στο μεταξύ ο νοικοκύρης κράταε κάμποσες αρμάθες για λόγου του, για κάπνισμα ... Κι όλονε το χειμώνα η έγνοια ήτανε μη και πάρουν πλιότερη απ' το πρέπο νότιση τα δέματα του καπνού και πιάσουνε μούχλα και μυρουδιά και μείνει ο καπνός απούλητος... Κι άκοπα τα γύριζαν και τ' αέριζαν τα δέματα. Κι ήτανε η πίκρα του καπνού, τότες μαθές, χρονικοίς στα σπίτια...

Share on Google Plus