"Κομπάρσοι της οργής"

Γράφει   ο Αποστόλης Κομπλίτσης

Βρισκόμαστε σε ένα τρένο που πληρώσαμε το εισιτήριο πανάκριβα.  Όμως δεν έχουμε θέση να καθίσουμε.  Είμαστε παιδιά της ανάγκης, παιδιά της οργής ή μας έχουν κλέψει οι κυβερνώντες και τη θέση και τα όνειρα μας; Βγαίνουν στα μέσα μαζικής ενημέρωσης κάποιοι από αυτούς και με προκλητικές δηλώσεις μας λένε ότι δεν τους φτάνουν και τα χρήματα που παίρνουν.

Χρήματα που με τους νόμους που οι ίδιοι φτιάχνουν τα στερούν από τον Ελληνικό λαό.  Μέσα στη Βουλή υπάρχουν και κοινοβουλευτικές ομάδες που κάνουν προσπάθειες υπέρ των λαϊκών συμφερόντων.  Η φωνή τους όμως δεν ακούγετε ούτε καν μέχρι τα Μαρμάρινα σκαλιά στον περίβολο της Βουλής.  Και αυτό συνεχίζεται χρόνια και χρόνια γιατί ως λαός συνεχίζουμε και πιστεύουμε όλους αυτούς που μας τάζουν λαγούς με πετραχήλια.  Πολλοί βαυκαλίζονται με την ιδέα να πληρώνονται και να κάθονται παίρνοντας έστω και τα ψίχουλα των επιδοτήσεων.  Άλλοι βγάζουν τον θυμό και την οργή τους στο δρόμο και στα καφενεία.

Οι συνταξιούχοι μόλις πάνε στην τράπεζα οι μόνη τους έγνοια είναι να ρωτάει ο ένας τον άλλον πόσα του κόψανε τούτη τη φορά.  Κανένας τους δεν ρωτάει πλέον το αυτονόητο...Γιατί πρέπει να τους κλέβουν τους κόπους μιας ζωής;

Άλλοι τρέχουν σαν τους τυφλοπόντικες να εισπράξουν τις πρόωρες αποζημιώσεις (εθελουσία έξοδο) απ' τις υπηρεσίες του Δημοσίου που εργάζονταν ξεχνώντας ότι αυτό που κάνουν είναι η κερκόπορτα για να  μπει η ταφόπλακα στα όνειρα των παιδιών τους που θα αναγκάζονται να δουλεύουν με 460€  το μήνα.  Ίσως και λιγότερα.......

Ξεχνάνε πολλοί απ'αυτούς ότι η ανάγκη θα φέρει κάποια στιγμή την οργή στα παιδιά τους και σε όλους τους νέους ανθρώπους.

Οι εκάστοτε κυβερνόντες μας λένε ότι χρωστάμε, μερικοί απ' αυτούς μαζί με φίλους τους δημοσιογράφους που είναι πολύ καλοπληρωμένοι και σε διατεταγμένη υπηρεσία βγαίνουν στα κανάλια και κάνουν βαρύγδουπες συζητήσεις και αναλύσεις.  Έχουν κάνει μόδα να καλούν και ανθρώπους του λαού όπως τους ονομάζουν. Ε...να υπάρχει και το άλλοθι της αντικειμενικότητας!!

ΚΑΝΕΝΑΣ ΔΕΝ ΜΑΣ ΛΕΕΙ ΠΟΣΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΣΕ ΠΟΙΟΥΣ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ – ΚΑΙ ΓΙΑΤΙ ΤΑ ΧΡΩΣΤΑΜΕ....

Όλοι τους προσπαθούν να μας αποχαυνώσουν και να περιμένουμε καρτερικά τη μοίρα που θέλουν να μας προσδώσουν.  Δεν πρέπει να τους κάνουμε την χάρη.

Σκοπός τους; το ¨Διέρρεε και βασίλευε¨ έτσι πολλοί από εμάς πέφτουμε στην παγίδα και ρίχνουμε τις ευθύνες ο ένας στον άλλο.

Η συνηθισμένη έκφραση που ακούγετε;  Μα τι κάνει αυτός ο κόσμος και δεν ξεσηκώνονται;

Ποτέ όμως δεν κοιτάμε τον καθρέφτη μας.  Γιατί τότε σίγουρα θα δούμε την γύμνια και την τρύπια ψυχή που περιφέρετε γύρω μας και όσο το μυαλό  και η ψυχή μας είναι βαλτωμένα στη μιζέρια που μας έχουν εκπαιδεύσει δεν θα μπορέσουμε να ορθοποδήσουμε, δεν θα μπορέσουμε να δικαιώσουμε την ανθρώπινη ύπαρξη μας.  Μας έχουν περάσει την λογική ''έλα μωρέ όλοι το ίδιο είναι''...Δηλαδή το μοντέλο του ΑΠΟΛΙΤΙΚ και που δυστυχώς είναι πάρα πολύ επικίνδυνο και λειτουργεί πάντα εις βάρος του λαού.  Άλλωστε γενιές πολλές μεγάλωσαν με την λογική ''προσοχή θα αρθούν οι Μπολσεβίκοι να μας πάρουν τα σπίτια'' ... Λες να ήρθαν;

Δεν θα μπορέσουμε ποτέ να δικαιολογήσουμε την διαστροφή ή την εμμονή που έχουμε να συνεχίζουμε να εμπιστευόμαστε όλους αυτούς τους  ΚΟΜΠΑΡΣΟΥΣ της ζωής μας.

Γιατί να μην γελιέστε κομπάρσοι είναι οι περισσότεροι απ' τους εκάστοτε κυβερνόντες.  Τα αφεντικά είναι άλλα.............

Έτσι για τους κομπάρσους δεν σημαίνει τίποτα, όλοι αυτοί οι συμπατριώτες μας που κάθε μέρα αυτοκτονούν.  Δεν σημαίνει τίποτε το ότι η παιδική εργασία έχει αυξηθεί κατακόρυφα στη χώρα μας;  Δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς όταν στα νοσοκομεία καθημερινά στοιβάζονται άνθρωποι αγωνιώντας για μια θέση κρεβατιού μια θέση  στον ήλιο...Δεν σημαίνουν τίποτα γιαυτούς οι εικόνες των κοινωνικών συσσιτίων – η αύξηση στα τρόφιμα – στα διόδια (χωρίς δρόμους) και σ' όλα τα κοινωνικά αγαθά. Δεν σημαίνουν τίποτε γι αυτούς οι εικόνες που παραπέμπουν στην Γερμανική κατοχή του 1940 – 44, εικόνες να βλέπεις παιδιά ανήμπορα και ηλικιωμένους να καίγονται μέσα στα ίδια τους τα σπίτια προσπαθώντας  να βρουν λίγη ζεστασιά με απαρχαιωμένα μέσα.  Δεν σημαίνει τίποτα για αυτούς που γέμισαν τον κόσμο με ανάπηρους (μαϊμού).  Ψεύτικα χαρτιά, ψεύτικες σφραγίδες απ' τους ίδιους και κάποιους επίορκους γιατρούς κολλητούς τους.  Τώρα βγαίνουν Δήθεν και καταδικάζουν αυτές τις πρακτικές...ΨΕΜΜΑΤΑ....Στην ουσία καταδικάζουν τους πραγματικούς ανάπηρους που έχουν περιορισμένη δυνατότητα να αντιδράσουν και αυτό το εκμεταλλεύονται κόβοντας τους συντάξεις και επιδόματα καταπατώντας κάθε έννοια της ανθρώπινης αξιοπρέπειας.  Βάζοντας ακόμα ανθρώπους με κομμένα χέρια ή πόδια ή με ολική αφαίρεση οργάνων του σώματος να περνάνε κάθε χρόνο επιτροπές έτσι για να δικαιολογούν την αθλιότητα που έχουν δημιουργήσει παρόλο που οι περισσότεροι από δαύτους δεν ξέρουν τι ακριβώς είναι και σε ποιο αφεντικό θα κάνουν το μαξιλάρι...

Αν τους συναντήσεις κάπου θα σου πουν ότι για όλα αυτά που συμβαίνουν πονάει και θλίβεται η ψυχή τους.

Αθήνα 10/12/2013

Share on Google Plus