Εσείς εγώ και κάτι απ’ τα παλιά.
Είναι εποχή για πίττες και χρυσά φλουριά !!!!....
Βιβλιοπαρουσιάσεις – τραπεζώματα – φωτογραφήσεις.
Μπροστά απ’ το φακό έχοντας αγωνία
πώς θα τα βγάλουν πέρα με τόσες απαιτήσεις !!
Έρχονται βλέπεις εκλογές και έχουν να δώσουν λόγο.
Δίπλα από τον αρχηγό σαν άβουλοι προσκυνητές.
Ποιος ξέρει ;
Ίσως να αποκτήσουνε κάποιες κοινωνικές περγαμηνές !!!!
Πολίτες ενεργοί.
Μας τα…… βομβαρδίζουν χρόνια.
Θα διορθώσουνε τάζουνε λάθη που γίνανε παλιά και…
τα περίεργα τα παντελόνια !!!!
Μοίρες – Μοίρες
έλα να σου πω τη τύχη σου έλα να σου πω το ριζικό σου.
Φώναζε η τσιγγάνα στα πανηγύρια στο χωριό.
Εγώ μαντεύω που θα βρείς την τύχη και τον άνθρωπό σου !!!
Πολίτες και πολιτικοί
Χωρίς καμιά οντότητα,
τρισάγια και μνημόσυνα
τα χουνε ως καινούργια μόδα !!!!
Σκαρφαλωμένοι σε «κλαριά»
με δύο σφραγίδες ψεύτικες
ιπποκόμοι… και σφετεριστές.
Μέσα σε μαύρο ύφασμα ίσα με δύο πήχες
κάνουνε τις «αρπαχτές»
Δεν ήξερε, δεν γνώριζε
η άμοιρη η τσιγκάνα
ότι πάντα θα υπάρχουν «πρόθυμοι»
κάνοντας τον πόνο τους γαργάρα !!!
Τσιγκάνα μην ανησυχείς είναι και τώρα μαντευτάδες.
Και όταν δεν «βγαίνουν τα κουκιά» μας γράφουνε παπάρες !!!
Υπάρχουν όμως κ’ άλλοι εδώ
που στέκονται στα πόδια τους πάνω στην ίδια βάση.
Όπως και τα τραγούδια σου που έχουν πάντα νόημα
για τούτη εδώ την πλάση !!!
Στις παραπάνω αναφορές μου και με σεβασμό στη διαφορετικότητα συνεχίζω με ένα τραγούδι του τσιγκάνου τραγουδιστή, Κώστα Χατζή που κεντρίζει χορδές της ψυχής και του μυαλού μας.
Της γειτονιάς μας ο τρελός
όλα ανάποδα τα βλέπει
μες στου μυαλού του τον καθρέφτη,
μες στου μυαλού του τον καθρέφτη.
Πάει στις κηδείες και γελάει,
στα γεννητούρια πάει και κλαίει,
κι όλα ανάποδα τα λέει,
Στους πλούσιους και στους αρχοντάδες
δεν τους μιλάει με το έτσι θέλω,
κι αλλού γυρνάει το κεφάλι,
Ενώ στους ταπεινούς και στους διαβάτες
τους βγάζει αμέσως το καπέλο
λες κι είναι άρχοντες μεγάλοι,
Θε μου, τι ομορφιά, τι φως
της γειτονιάς μας ο τρελός.
Γλυκαίνεσαι να τον ακούς.
Από το φούρνο του Τσίλικη
ένας πεινασμένος έκλεψε
ένα καρβέλι απ’ το κοφίνι
και για μάρτυρα πάνε τον τρελό στη δίκη.
Ποιός είν’ ο κλέφτης τον ρωτούν ;
και αυτός τον φούρναρη τους δείχνει.
Θε μου, τι ομορφιά, τι φως
Να ’χαμ’ ακόμα άλλους δυο τέτοιους τρελούς.
Κομπλίτσης Αποστόλης
0 σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου
Σημείωση: Τα κείμενα των αναγνωστών που δημοσιεύονται εκφράζονται από τους ιδίους και δεν υιοθετούνται κατά ανάγκη από το παρόν ιστολόγιο.