ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ

πηγη: Βασιλόπουλο Αιτωλοακαρνανίας

ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ

Χρόνια  πολλά σε όλους τους εορτάζοντες 
Γιορτάζει η Χάρη του Αγίου Νικολάου και στο Χωριό μας. ΥΓΕΙΑ - ΑΓΑΠΗ- ΚΑΛΟΣΥΝΗ και ΕΥΤΥΧΙΑ. 

ΑΓΙΟΣ ΝΙΚΟΛΑΟΣ ΒΑΣΙΛΟΠΟΥΛΟΥ
  Το εκκλησάκι είναι και αυτό πολύ παλιό και χτίστηκε στο ψηλότερο σημείο του χωριού, σχεδόν στη κορυφή του βουνού στην Νότια πλευρά προς το Καραϊσκάκη. Είναι και αυτό πέτρινο χωρίς ιδιαίτερη μνημειακή αξία. Ανακατασκευάστηκε από τους κατοίκους τέλος της δεκαετίας του 1980 με αρχές του 1990.
Η θέα από το εκκλησάκι είναι φανταστική. Το μάτι απλώνεται σε όλο τον κάμπο και βλέπει μέχρι τη θάλασσα του Αστακού.
Το άγριο του τοπίου με τα απόκρημνα βράχια (στεφάνια) και το μεγάλο πλάτωμα που υπάρχει δημιουργεί ένα θεατρικό χώρο με αντίλαλο και πολύ καλή ακουστικότητα. Ιδανικός χώρος για εκδηλώσεις, θεατρικές παραστάσεις, συνελεύσεις. Στον προαύλιο χώρο δημιουργήθηκε από την τότε κοινότητα και επί προεδρίας Ιωάννη Καρατσούλα ένα μικρό Αλσύλλιο με πεύκα και ευκάλυπτα τα οποία προσδίδουν μια άλλη αίσθηση στο χώρο. Στο εκκλησάκι ανεβαίνει κανείς, μέσω του χωμάτινου, αλλά όχι καλού, δρόμου.

ΤΟ ΠΑΝΗΓΥΡΙ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΝΙΚΟΛΑΟΥ ΣΤΟ ΠΑΛΙΟ ΧΩΡΙΟ. 

 Κάθε χρόνο στις 6 Δεκεμβρίου στο Παλιό Χωριό γινόταν το πανηγύρι του Αγίου Νικολάου.
Από την παραμονή άρχιζε η προετοιμασία. Ο δάσκαλος μας έβαζε και καθαρίζαμε το δρόμο από τις πέτρες, που οδηγούσε στο εξωκκλήσι του Αγίου Νικολάου, πάνω δυτικά. Το πρωί γινόταν η λειτουργία και οι άνδρες που δεν χώραγαν στην εκκλησία μαζεύονταν στο καραούλι κι αγνάντευαν το χωριό και το κάμπο. Στα μαγαζιά του Πλιαμέρη (Χανάκια), του Πάνου Χολή(καλοειρή)και στο μαγαζί της Εκκλησίας τα όργανα βαράγανε στο φουλ. Το κρασί και τα άλλα ποτά έρεαν άφθονα. Ο χορός και τα κεράσματα έδιναν κι έπαιρναν. Η βόλτα γινόταν από το μαγαζί του Χανάκια (Πλιαμέρη) μέχρι τα μαγαζιά του Καλοειρή (Π Χολής) και της Εκκλησίας. Διάφοροι μικροπωλητές είχαν στήσει τα στέκια τους με κάθε είδους ζαχαρωτά, παστέλια κ.λπ. καθώς και ο αείμνηστος Πιγολάκιας (Θωμάς Λιβάνης) με το ψητό γουρουνόπουλο στο ταψί. Αυτό το ξεχασμένο χειμωνιάτικο πανηγύρι, έδινε πολλή ζωντάνια στο χωριό μας καθώς πέρα από τους κατοίκους του χωριού, έρχονταν και γλεντούσαν κι από άλλα χωριά, περισσότερο δε από το διπλανό Καραϊσκάκη.
Σήμερα όλα αυτά αποτελούν ένα ευχάριστο παρελθόν, μένοντας στις αναμνήσεις των προγόνων μας.