ΚΥΚΛΟΦΟΡΕΙ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΤΑΔΕ ΕΦΗ-ξορκίζοντας ΤΟ ΚΟΡΑΚΙ του Άρη Μπιτσώρη

 

εξώφυλλο: Η. Κουτσούκος

η πρώτη στροφή από το ποίημα ΚΟΡΑΚΙ

Edgar Allan Poe

1

Once upon a midnight dreary, while I pondered weak and weary,

Over many a quaint and curious volume of forgotten lore,
While I nodded, nearly napping, suddenly there came a tapping,
As of some one gently rapping, rapping at my chamber door.

“’Tis some visitor,” I muttered, “tapping at my chamber door—

 Only this and nothing more.”

Μία φορά, αργά πολύ, κοντά στο μεσονύχτι

που ’χε, το μελαγχολικό, ρίξει, η βραδιά, το δίχτυ

ένα βιβλίο σπάνιο στα χέρια μου κρατούσα

γνώσεις παλιές, αλλόκοτες, άγνωστες μελετούσα.

Κι ως ήμουνα κατάκοπος και μισοκοιμισμένος

ριγμένος σ’ έναν καναπέ σε σκέψεις βυθισμένος

ξάφνου μου εφάνη, υπόκωφο, πως άκουσα ένα κρότο

χτύπο απαλό, διακριτικό στης πόρτας μου το ρόπτρο.

Και σκέφτηκα όπως σκέφτεται τέτοιων θορύβων δέκτης

μουρμούρισα από μέσα μου: ¨θα είναι επισκέπτης¨.

Αυτό μόνο μουρμούρισα, αυτό και τίποτε άλλο.

η πρώτη στροφή από το ποίημα ΛΕΝΩΡΑ

Edgar Allan Poe

Ah, broken is the golden bowl! the spirit flown forever!
Let the bell toll! -a saintly soul floats on the Stygian river - 
And, Guy De Vere, hast thou no tear? -weep now or never more!
See! on yon drear and rigid bier low lies thy love, Lenore!
Come! let the burial rite be read -the funeral song be sung! - 
An anthem for the queenliest dead that ever died so young - 
A dirge for her, the doubly dead in that she died so young.

Συνέχεια ΕΔΩ

Share on Google Plus