''Διαδρομές'' Γράφει ο Κομπλίτσης Αποστόλης

Πολιτιστικό κίνημα περιοχής Αιτ/νιας υπάρχει; Ή είναι ένα είδος προς εξαφάνιση;

Αλήθεια μήπως είναι καιρός να σκεφτούμε ποιες είναι οι σχέσεις πολιτιστικών κινημάτων και τοπικής κοινωνίας στην περιοχή μας; Μήπως είναι καιρός να γίνει κάποια αναδιοργάνωση και οι πολιτιστικοί σύλλογοι να βάλουν καινούριους στόχους και ανάλογα με τις καινούριες κοινωνικές – ανθρώπινες ανάγκες να ξεκαθαρίσουν τον ρόλο τους για το τι είναι πολιτισμός;

Κάποιες μικρές σκέψεις και καταγραφές που έχω κάνει μέχρι τώρα θα ήθελα να σας τις μεταφέρω και ο καθένας από εσάς  αν θέλει τις κρατάει. Χαρά Θεού αυτές τις μέρες!!Ευτυχώς που είναι και ο σύλλογος και γέμισε με λίγο κόσμο το χωριό μας!! Και συνήθως για τα τοπικά προβλήματα ακούς άλλα. Καλά αυτός ο σύλλογος τι κάνει; Εσείς του συλλόγου δεν μιλάτε μόνο για να τρώτε τα λεφτά και να γλεντάτε μεταξύ σας, ε… Αλήθεια ποιος δεν έχει ακούσει τέτοιες κουβέντες; Ποιο Δ.Σ. συλλόγου δεν έχει νιώσει στην πλάτη του τέτοιες εκφράσεις; Προσωπική μου γνώση η συντριπτική πλειοψηφία ακούνε “τα μύρια όσα” που λένε στο χωριό μου.

Ειδικά μετά το πέρας των καλοκαιρινών εκδηλώσεων όταν όλοι βαδίζουμε για το “καβούκι” μας!!! Για να συνεχίσουμε τον αγώνα της καθημερινής επιβίωσης. Μάλλον απ’ ότι έχω διαπιστώσει υπάρχει μια βαθιά αμφίδρομη σχέση αμφισβήτησης μεταξύ αστικής και τοπικής κοινωνίας σε ανθρώπινο επίπεδο. Απ’ ότι φαίνεται το μέχρι τώρα πολιτιστικό κίνημα που ξεκίνησε με μεγάλα άλματα στις αρχές της δεκαετίας του 80 δεν έχει καταφέρει και πολλά πράγματα. Κάπου χωλαίνει και το ίδιο κίνημα δεν έχει δώσει σαφή προσδιορισμό στον κόσμο να καταλάβει ότι οι σύλλογοι δεν ασκούν διοίκηση στην κοινωνία. Δεν έχει δώσει ενδείξεις ανεξαρτητοποίησης από παρατάξεις κομματικές και απεμπλοκή του στο να προσπαθεί να προωθεί με στημένες συγκεντρώσεις και επιλεγμάνα τηλεφωνήματα σε μέλη Δ.Σ. για προ’ωθηση υποψηφίων φίλους και “κολλητούς” για θέσεις όπως δήμαρχοι – βουλευτές – δημοτικούς συμβούλους ή και κάποιους ανθρώπους από το χώρο του επιχειρείν που έχουν βλέψεις και για δημόσια αξιώματα και μόνο στόχο έχουν το χρηματικό κέρδος και την αποδοχή τους από την κοινωνία που έχουν ξεχάσει. Καλό θα είναι και κάποιοι που έχουν απαιτήσεις απ’ τους συλλόγους να βάλουν “λίγο νερό στο κρασί τους” και να καταλάβουν ότι τα χρόνια που λέμε δύσκολα είναι για όλους μας δύσκολα. (Όπως καλλιτέχνες – επαγγελματίες με φαγώσιμα και είδη ποτών – χώροι εστίασης – και ένα σωρό κόσμος που προσπαθεί μέσα από τους συλλόγους να πραγματοποιήσει τις ματαιοδοξίες του).

Καλό επίσης θα είναι να καταλάβουν και κάποιοι ηγήτορες - ιεροκήρυκες του πολιτισμού είτε ζουν στην Αθήνα είτε στην επαρχία ότι ο επιβαλλόμενος “θεσμός” του κομματάρχη έχει τελειώσει.  Ένας σύλλογος θα πρέπει να προσπαθεί να παράγει και να προάγει ανθρώπινες αξίες στην κοινωνία. Σεβασμό – Φιλότιμο – Ανθρωπιά – Αμοιβαία εμπιστοσύνη και όχι συγγενικούς και παραταξιακούς στρατούς!!! Και για να τελειώσω τις ανατρεπτικές για κάποιους σκέψεις μου θα πρέπει όλοι να καταλάβουμε ότι εδώ και χρόνια οι πολιτιστικοί Σύλλογοι υπόκεινται σε φορολογικούς ελέγχους. Γι’ αυτό θα πρέπει ο καθένας υπεύθυνος να διαχειρίζεται τα χρήματα των μελών του με ήθος και σύμφωνα με τους νόμους του κράτους.

Άλλωστε οι περισσότεροι Σύλλογοι στηρίζονται στις μικρές χρηματοδοτήσεις (συνδρομές) μελών τους και μέσα από αυτές προσπαθούν να δώσουν σταγόνες πολιτισμού στην κοινωνία μας. Η συμμετοχή σε έναν πολιτιστικό φορέα δεν είναι “η αρχή του ενός”. Είναι εθελοντική και συλλογική πράξη πολιτισμού για το κοινωνικό σύνολο. Πρόοδος και πολιτισμός στην ιστορία των κοινωνιών είναι να μην συμβιβάζετε με αθέμιτες καταστάσεις και πρακτικές. Θα πρέπει να προσπαθούμε να τις αλλάξουμε και να τις ανατρέψουμε. Γιατί πολιτισμός δεν είναι αυτό που προσπαθούν να κάνουν, ή μπορεί και να το κάνουν! Κάποιοι σύλλογοι που διαθέτουν το ΑΦΜ και σε συνεργασία με ιδιώτες να διοργανώνουν πανηγύρια με σαμπάνια προβατίνες κι ένα σκασμό λεφτά σε διάφορες “φίρμες” που κάνουν τις λεγόμενες αρπαχτές τους!!!

 Θέλω να ελπίζω ότι όλοι αυτοί είναι μετρημένοι στα δάχτυλα και κάνω έκκληση στις  ομοσπονδίες συλλόγων να δουν τέτοια θέματα λίγο ποιο σοβαρά. Μόνο έτσι θα ξαναπάρει μπροστά το πολιτιστικό κίνημα και θα αποχτήσει ξανά την ξεχασμένη του Αίγλη. Μόνο με συλλογική προσπάθεια και αλληλοσεβασμό και συνεργασίες θα ξαναδώσουμε στον τόπο μας ζωντάνια και πρόσβαση στο αληθινό και στο σήμερα.

Μάρτης 2019 Κομπλίτσης Αποστόλης ΑΚΑΡΝΑΝΑΣ

Share on Google Plus