Τα δέντρα του Αετού Ξηρομέρου

Στο κέντρο του οροπεδίου του Αετού βρίσκεται ένα δάσος βελανιδιάς με σημαντικές ιδιαιτερότητες. Αποτελεί υπόλειμμα παλαιότερου εκτεταμένου δάσους και μπορεί να δώσει μια εικόνα για την εικόνα του τοπίου όπως ήταν πολλούς αιώνες πριν. Μπορούμε να δούμε δέντρα ηλικίας 200 ετών και σε μικρή έκταση εντοπίζονται τρία είδη βελανιδιάς, η πλατύφυλλη ή γρανίτσα (Quercus frainetto), ο δέντρος/ χνοώδης δρυς (Quercus pubescens) και η βαλανιδιά (Q. ithaburensis macrolepis). Η τόσο μεγάλη ποικιλία ειδών σε τόσο μικρή έκταση είναι ιδιαίτερα σπάνια.

Τις βελανιδιές πλαισιώνουν κράταιγοι, λαγομηλιές (Ruscus sp.), φτέρες, τσαπουρνιές (Prunus spinosa) και πολλά άλλα είδη. Η πανίδα του μικρού αυτού δάσους είναι επίσης πλούσια γιατί κατοικείται από γερακίνες, χουχουριστές, δρυοκολάπτες, κίσσες, καμποδενδροβάτες και άλλα πτηνά ενώ φιλοξενεί αγριογούρουνα, ασβούς, αλεπούδες, κουνάβια και νυφίτσες.

Τα χωράφια που προέκυψαν από την εκχέρσωση του δάσους παλιότερες δεκαετίες δεν είναι ιδιαίτερα γόνιμα. Πιστεύω ότι το χώμα έχει όξινο pH καθώς στην περιοχή φύεται το οξύφιλο λούπινο (Lupinus sp.) Ωστόσο το δάσος είναι πολύ σημαντικό για την κτηνοτροφία αφού προσφέρει πλούσια τροφή με τα βελανίδια ενώ στα ξέφωτα φυτρώνει αγριοβίκος και αγριοτρίφυλλα. Ακόμη έχει σπουδαία μελισσοκομική σημασία καθώς μπορεί να δώσει μέλι βελανιδιάς.

facebook